Της Ηλέκτρας Κλείτσα
«Όχι στην Ευρώπη των πολυεθνικών», «Γκρεμίστε το διεφθαρμένο σύστημα», «Η παιδεία στο αδιέξοδο του καπιταλισμού», «τα ναρκωτικά του συστήματος». Οι παραπάνω φράσεις είναι πολύ λογικό να κινούν το ενδιαφέρον και πιθανά τη συμπάθεια πολλών νεολαίων που θα τις διαβάσουν. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι φράσεις είναι παρμένες από προγραμματικές θέσεις, συνθήματα και τίτλους άρθρων, όχι κάποιας αριστερής οργάνωσης ή κόμματος, αλλά …της Χρυσής Αυγής!
Αν και σε γενικές γραμμές οι παραπάνω φράσεις είναι σωστές, η επικινδυνότητά τους βρίσκεται στο γεγονός ότι διατυπώνονται από τη συγκεκριμένη συμμορία, και δίπλα τους βρίσκονται άλλες που λένε: «Έξω οι ξένοι», «Ελλάς ή τέφρα», «Τούρκος καλός μόνο νεκρός» κλπ. Είναι όμως ακόμα πιο επικίνδυνες, αν αναλογιστεί κανείς την πρόσφατη ιστορία των «ευγενών δραστηριοτήτων» της Χρυσής Αυγής.
Είναι φυσικά αδύνατο να καταγραφούν όλες οι επιθέσεις, ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα, εμπρησμοί κλπ αυτής της «νόμιμης πολιτικής οργάνωσης». Είναι όμως αρκετά ενδεικτική η «πολιτική σταδιοδρομία» των ηγετικών στελεχών της.
Ας ξεκινήσουμε από τα κατορθώματα του γραμματέα της οργάνωσης, Ν. Μιχαλολιάκου, ο οποίος στα νιάτα του απείχε αρκετά από την εικόνα του σοβαρού θεωρητικού που προσπαθεί να χτίσει σήμερα. Το 1979 καταδικάστηκε σε φυλάκιση 13 μηνών για κατοχή εκρηκτικών υλών, ενώ νωρίτερα είχε φυλακιστεί για επεισόδια στην κηδεία του βασανιστή της χούντας αστυνομικού Ε. Μάλλιου.
Άλλο ένα εξέχον στέλεχος της Χρυσής Αυγής, ο Α. Ανδρουτσόπουλος, καταζητείται εδώ και 6 περίπου χρόνια για τη δολοφονική απόπειρα εναντίον τριών μελών του ΝΑΡ, που είχε σαν αποτέλεσμα τον σοβαρότατο τραυματισμό του Δ. Κουσουρή. Από τότε μέχρι σήμερα η αστυνομία «αδυνατεί» να τον εντοπίσει και να τον συλλάβει.
Ο τρίτος της παρέας, Χ. Κουσουμβρής, έχει καταδικαστεί για ένοπλη ληστεία και πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών. Αν και δεν είναι πλέον μέλος της Χρυσής Αυγής, εξακολουθεί να αυτοπροσδιορίζεται ως «εθνικοσοσιαλιστής».
Συνολικά η συγκεκριμένη συμμορία είναι υπεύθυνη για πάνω από 100 επιθέσεις τον προηγούμενο χρόνο, και για δυο μαχαιρώματα μέσα στο 2003, με θύματα τον Π. Χρυσό, μέλος της ΔΕΑ, και τον Α. Πραντούνα, μέλος του «Ξεκινήματος», μέσα στο ΤΕΙ Αθήνας.
Μία πιο πρόσφατη ανακάλυψη της νεοφασιστικής συμμορίας είναι η περίφημη «Γαλάζια Στρατιά», που ιδρύθηκε το 2000 με σκοπό «να υποστηρίζει τις προσπάθειες των εθνικών ομάδων», αλλά φυσικά οι δραστηριότητές της δε σταματάν εκεί. Χαρακτηριστική είναι η συνέντευξη που έδωσαν μέλη της Γαλάζιας Στρατιάς στον «Ελεύθερο Κόσμο», στις 12/9 του 2004 όπου αναφερόμενοι στα επεισόδια μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας Αλβανίας, δηλώνουν ότι «μπορεί οι Έλληνες που χτυπήθηκαν με τους Αλβανούς σε όλη την Ελλάδα να μην ήταν όλοι μέλη της Γαλάζιας Στρατιάς, ήταν όμως στην πλειοψηφία τους άνθρωποι των γηπέδων». Συνεχίζουν λέγοντας «…χίλιες φορές να είσαι χούλιγκαν, παρά να ξεπουλάς την πατρίδα σου…»
Σύμφωνα λοιπόν και με τις ίδιες τους τις δηλώσεις, οι δραστηριότητες τόσο της Χρυσής Αυγής, όσο και των διάφορων συμμαχιών της δεν περιορίζονται στην «υπεράσπιση της πατρίδας», αλλά συμπεριλαμβάνουν μια απόλυτα συνειδητή προσπάθεια να πνίξουν με κάθε μέσο, κάθε διαφορετική φωνή, κάθε τι που ξεφεύγει από το εθνικιστικό τους παραλήρημα.
Η τελευταία τους απόπειρα, η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, στην ουσία αποτελεί ένα μετωπικό σχήμα της Χρυσής Αυγής μαζί με ανένταχτους ακροδεξιούς και στελέχη της χούντας ( Ζουρνατζής κτλ.) που στις ευρωεκλογές του 2004 πήρε 10.000 ψήφους και το Δεκέμβρη πραγματοποίησε το πρώτο της συνέδριο με παρουσία 100 αντιπροσώπων στο ξενοδοχείο Πρέζιντεντ. Έχουν αναπτύξει σχέσεις με νεοφασιστικές οργανώσεις της Γερμανίας ( NPD) και της Ιταλίας (FN).
Παλεύουμε για:
– Tην παραδειγματική καταδίκη όλων των στελεχών της που εμπλέκονται σε βιαιοπραγίες, μαχαιρώματα και κάθε είδους επιθέσεις
-Την οργανωμένη αντίδραση της κοινωνίας σε κάθε επίθεση ή παρέμβαση των φασιστών
-Την πολιτική τους απομόνωση στους μαζικούς χώρους (σχολεία, σχολές, γήπεδα, γειτονιές)
-Το κλείσιμο των γραφείων της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, της ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ και της ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ
