Ιταλία:
σημαντική απεργία
Εκατομμύρια διαδηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους των Ιταλικών
πόλεων στις 25 Νοέμβρη, συμμετέχοντας στην 4ωρη στάση
εργασίας που προκήρυξαν οι τρεις μεγάλες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες.
Αιτία για την 6η κατά σειρά απεργία την τελευταία 5ετία,
ήταν ο προϋπολογισμός λιτότητας που κατατέθηκε για το 2006 και
η αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι.
Το συνδικάτο FIOM μάλιστα που δραστηριοποιείται στις αυτοκινητοβιομη
χανίες αποφάσισε να κλιμακώσει τον αγώνα καλώντας
για νέα μέρα δράσης στις 2 Δεκέμβρη. Καθώς η πολιτική της
κυβέρνησης Μπερλουσκόνι οδηγεί την οικονομία στην ύφεση προκαλώντας
νέα φτώχεια για τους εργαζόμενους, είναι πολύ πιθανό
στις εκλογές της ερχόμενης άνοιξης να προκύψει μια “κεντροαριστερή
” κυβέρνηση. Μια επανάληψη όμως της δοκιμασμένης και
αποτυχημένης Ελιάς δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα
των εργαζομένων. Ίσα- ίσα θα εντείνει το πολιτικό κενό οδηγώντας
τους εργαζόμενους να αναζητήσουν μια νέα αριστερά.
Αυστραλία:
Οι εργαζόμενοι
αντιστέκονται!
Πάνω από 500.000 εργαζόμενοι σε όλη την Αυστραλία διαδήλωσαν
ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της δεξιάς κυβέρνησης
Χάουαρντ στα πλαίσια της κινητοποίησης της ACTU (η συνδικαλιστική
συνομοσπονδία της Αυστραλίας). Τα μέτρα αυτά- στα
οποία περιλαμβάνονται η μείωση του βασικού μισθού, η κατάργηση
των συλλογικών συμβάσεων και η απελευθέρωση των απολύσεων-
εξόργισαν τους εργαζόμενους οι οποίοι τα είδαν, και σωστά,
σαν μια μεγάλη επίθεση στις κατακτήσεις και το βιοτικό τους επίπεδο.
Ήταν αυτή τους η οργή που τους οδήγησε στο να αψηφήσουν
το κλίμα τρομολαγνείας της κυβέρνησης και την προπαγάνδα των
ΜΜΕ και να γεμίσουν τις πλατείες όλων των μεγάλων πόλεων με
δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές. Οι εργαζόμενοι απέδειξαν για άλλη
μια φορά πως όταν δέχονται επίθεση είναι διατεθειμένοι να δράσουν
και να αντισταθούν.
Κάτω από την πίεση της βάσης η ACTU αναγκάστηκε να καλέσει
αυτήν κινητοποίηση προκηρύσσοντας όμως μόνο μια πενιχρή
2ωρη στάση εργασίας. Στη πράξη όμως οι εργαζόμενοι ξεπέρασαν
την ηγεσία τους μετατρέποντάς την σε 24ωρη απεργία.
Την ίδια στιγμή το πολιτικό κενό στη χώρα είναι εξαιρετικά
χτυπητό. Παρά το γεγονός ότι κάποιοι εργαζόμενοι έχουν αυταπάτες
για το Εργατικό κόμμα και τους Πράσινους, σε καμία περίπτωση
δεν μπορούμε να πούμε πως αυτά τα δύο κόμματα μπορούν να
αποτελέσουν εναλλακτική λύση στη συντηρητική κυβέρνηση Χάουαρντ.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (τμήμα της CWI στην Αυστραλία),
καλεί εκτός από κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και για τη δημιουργία
μιας πολιτικής εναλλακτικής, δηλαδή ενός νέου εργατικού,
σοσιαλιστικού κόμματος ικανού να δώσει διάρκεια και προοπτική
στους αγώνες.
Βενεζουέλα:
Καταστολή και
απολύσεις
συνδικαλιστών
Στην Βενεζουέλα, δυστυχώς ακόμα, δεν επικρατεί το δίκιο
του εργάτη, αλλά η αυθαιρεσία των βιομηχάνων. Στη RACE, τη
μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία της χώρας, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν
να οργανωθούν και να δημιουργήσουν ένα σωματείο
που θα υπερασπίζεται πραγματικά τα συμφέροντά τους και θα
αντιπαρατίθεται στην εργοδοσία και στο εργοδοτικό σωματείο
που έστησε η διοίκηση της εταιρίας προκειμένου να τους διασπάσει
και να τους αποπροσανατολίσει. Προφανώς, όμως, κάτι τέτοιο
δεν άρεσε στους ιδιοκτήτες της RACE οι οποίοι προχώρησαν σε
απόλυση τριών ηγετικών συνδικαλιστών, ενώ απειλούν και με
περαιτέρω μείωση προσωπικού. Οι εργαζόμενοι λοιπόν ζητούν
την αλληλεγγύη όλων μας, απαιτώντας:
– Την άμεση επαναπρόσληψη των συνδικαλιστών Andry Key,
Johnny Coronil και Danny Santos
– Την αναγνώριση του σωματείου τους
– Την άμεση παρέμβαση της επιθεώρησης εργασίας για να σταματήσει
η εργοδοτική αυθαιρεσία στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Ε-mail διαμαρτυρίας:
Δημήτρης Χατζηκώστας
