Το παρακάτω άρθρο είναι συνέχεια του άρθρου που δημοσιεύτηκε στις 19 Ιουλίου με τίτλο: «Η “Αυγή” σας προσφέρει την θεωρία των δύο άκρων σε νέα, ακόμα χειρότερη, έκδοση» που μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Tου Νίκου Κανελλή
Η θεωρία ότι τα σταλινικά καθεστώτα ήταν η λογική συνέπεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, της κατάληψης της εξουσίας από τα Σοβιέτ (λαϊκά συμβούλια), του Μπολσεβικισμού και εν τέλει η ίδιας της θεωρίας του Μαρξ είναι παλιά. Οι καπιταλιστές σε όλο τον κόσμο προσπάθησαν επί δεκαετίες να αμαυρώσουν το σοσιαλιστικό όραμα επικαλούμενοι τα εγκλήματα της σταλινικής γραφειοκρατίας και τον αντιδημοκρατικό – αυταρχικό χαρακτήρα των καθεστώτων αυτών. Και η σταλινική γραφειοκρατία τους προσέφερε απλόχερα τη δυνατότητα αυτή. Αποκορύφωμα της προσπάθειας αυτής ήταν η εξίσωση της ΕΣΣΔ με το Χιτλερισμό, μια «θεωρία» που υιοθετήθηκε ακόμη και από κομμάτια της Αριστεράς και του αναρχικού χώρου.
ΕΣΣΔ: Γραφειοκρατική παραμόρφωση του σοσιαλισμού
Η ιστορική πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Η σταλινική γραφειοκρατία γεννήθηκε σαν συνέπεια της απομόνωσης και της καθυστέρησης της Ρωσίας, σαν ένα καρκίνωμα πάνω στο πρώτο εργατικό κράτος. Επιβλήθηκε με τη βία και τον τρόμο μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα της ΕΣΣΔ και στην κοινωνία ακριβώς επειδή αποτελούσε το αντίθετο του προγράμματος των Μπολσεβίκων για εργατική δημοκρατία.
Ο αγώνας ενάντια στη γραφειοκρατική παραμόρφωση της ΕΣΣΔ ξεκίνησε από τον ίδιο τον Λένιν στα 1923 (ένα χρόνο πριν πεθάνει) και συνεχίστηκε από τον Τρότσκι, το πιο επιφανές στέλεχος των Μπολσεβίκων μετά τον Λένιν. Η σταλινική γραφειοκρατία κατάφερε να επικρατήσει μόνο αφότου κυνήγησε, φυλάκισε και εκκαθάρισε όλη την παλιά γενιά στελεχών του ΚΚ που παρέμενε πιστή στο πρόγραμμα της εργατικής δημοκρατίας και ειδικά όσους συσπειρώθηκαν γύρω από την Αριστερή Αντιπολίτευση με επικεφαλής τον Λ. Τρότσκι. Στη συνέχεια δε παραχάραξε τις μαρξιστικές ιδέες και την ίδια την ιστορία των μπολσεβίκων και της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Ο ίδιος ο Τρότσκι συνέχισε ως το τέλος της ζωής του (δολοφονήθηκε από πράκτορα του Στάλιν) τον αγώνα ενάντια στη σταλινική παραμόρφωση της ΕΣΣΔ, σαν ένα αναπόσπαστο μέρος της πάλης για την επικράτηση του σοσιαλισμού διεθνώς. Στα γραπτά του της δεκαετίας του 30, ο Τρότσκι εξήγησε ότι στην ΕΣΣΔ απαιτούνταν μια πολιτική επανάσταση που να ανατρέψει τη γραφειοκρατία και να επαναφέρει την εργατική δημοκρατία, καθώς τα μέσα παραγωγής ήταν ήδη εθνικοποιημένα. Ειδάλλως, προέβλεψε, η ΕΣΣΔ θα οδηγούνταν σε κατάρρευση και ο καπιταλισμός θα επέστρεφε με επικεφαλής της παλινόρθωσης τους ίδιους του κομματικούς γραφειοκράτες, κάτι που πράγματι έγινε το 1989-90.
Παρά τις στρεβλώσεις, τον αυταρχισμό, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα αμέτρητα εγκλήματα – που πρώτοι οι Τροτσκιστές κατήγγειλαν – η κοινωνική βάση της ΕΣΣΔ (τα εθνικοποιημένα μέσα παραγωγής) ήταν μια ιστορική κατάκτηση για την εργατική τάξη διεθνώς.
Η ανατροπή του καπιταλισμού και η εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής μετέτρεψε τη Ρωσία, από μια καθυστερημένη φεουδαρχική χώρα, σε μια παγκόσμια υπερδύναμη και ανύψωσε το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτά ήταν τα επιτεύγματα της σχεδιασμένης οικονομίας (παρά τη γραφειοκρατική παραμόρφωση του σταλινισμού) σε αντίθεση με την αναρχία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
Ναζισμός: επιλογή του καπιταλισμού στην κρίση
Το κράτος του Χίτλερ δεν είχε φυσικά καμία σχέση με το κράτος στην ΕΣΣΔ. Ο ναζισμός εδράζονταν στο έδαφος του καπιταλισμού και ήταν το αποτέλεσμα της επιλογής της γερμανικής αστικής τάξης για έναν παγκόσμιο πόλεμο σαν τον μόνο τρόπο να κρατήσει την εξουσία της και να ξεπεράσει τα αδιέξοδα της ιστορικής εκείνης περιόδου. Ενώ ΕΣΣΔ ήταν ένα παραμορφωμένο εργατικό κράτος (και ο σταλινισμός ένα καρκίνωμα πάνω του), ο ναζισμός ήταν η συγκεκριμένη μορφή που πήρε η καπιταλιστική εξουσία στις συνθήκες της τότε παγκόσμιας κρίσης.
Ο κ. Παπαδόπουλος ταυτίζει το σοσιαλισμό με τον σταλινισμό ακριβώς για να μπορέσει στη συνέχεια να τον εξισώσει με το ναζισμό. Με αυτό τον τρόπο θέλει να «αποδείξει» ότι όποιος παλεύει για την ανατροπή του συστήματος, που ο Παπαδόπουλος και ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται στην πράξη, είναι εν τέλει φασίστας.
Στόχος του Παπαδόπουλου δεν είναι ούτε ο σταλινισμός, ούτε και ο φασισμός. Στόχος του είναι να αμαυρώσει τον πυρήνα της σοσιαλιστικής ιδέας προφανώς για να πείσει ότι δεν υπάρχει καμιά άλλη εναλλακτική από την πολιτική του Τσίπρα, δηλαδή την πολιτική της αστικής τάξης. Ακριβώς για αυτούς τους λόγους έχουμε κάθε δικαίωμα να πούμε ότι ο κ. Παπαδόπουλος είναι ένας ακόμη πληρωμένος κονδυλοφόρος των καπιταλιστών. Άξιος ο μισθός του.
Σχετικά άρθρα
- Η «Αυγή» σας προσφέρει την θεωρία των δύο άκρων σε νέα, ακόμα χειρότερη, έκδοση
- Διώξεις μαθητών – η θεωρία των «δύο άκρων» σε εφαρμογή!
- Οι Ναζί που δεν είναι Ναζί, η κυβέρνηση της «μηδενικής ανοχής» και η θεωρία των δυο άκρων
- Οι ακροδεξιές οικονομικές πολιτικές γεννούν ακροδεξιά φαινόμενα τύπου Χρυσή Αυγή
- «Θεωρία των άκρων»: Στόχος το εργατικό κίνημα και η Αριστερά
