Οι σφυγμομετρήσεις που έγιναν στις αρχές του Μάρτη αποκάλυψαν ότι η δημοτικότητα του Μπους πέφτει κατακόρυφα. Μόνο το 34% εγκρίνει την πολιτική του και το 29% τον δέχεται ευνοϊκά σαν πρόσωπο. Μάλιστα, τον αντιπρόεδρο Ντικ Τσένι εγκρίνει μόνο το 18%. Καθόλου τυχαία, οι σοβαρές αμερικάνικες εφημερίδες σημειώνουν ότι τόσο χαμηλά ποσοστά είχε και ο Ρ. Νίξον, προς το τέλος της δεύτερης θητείας του, λίγο πριν αναγκαστεί να παραιτηθεί από Πρόεδρος μετά το σκάνδαλο του Ουώτεργκέητ.
Ανάλογες σφυγμομετρήσεις που έγιναν ανάμεσα στους αμερικάνους στρατιώτες στο Ιράκ έδειξαν μεγάλη και επικίνδυνη για τον Μπους και τους στρατηγούς του απογοήτευση από τον πόλεμο. Το 72% δήλωσαν ότι ο αμερικάνικος στρατός πρέπει να αποσυρθεί μέσα στο 2006 και το 33% ότι πρέπει να αποσυρθεί αμέσως τώρα. Μόνο το 20% υποστήριξε ότι πρέπει να παραμείνει όσο χρειαστεί. Οι στρατιώτες βλέπουν πια ξεκάθαρα ότι ο πόλεμος αυτός δεν μπορεί να κερδηθεί παρ’ ότι αυτοί πληρώνουν ακριβά. Οι νεκροί πλησιάζουν τους 2.500, ενώ οι τραυματίες τους 16.000, από τους οποίους το 1/3 είναι σοβαρά.
Εκτός από τον ιρακινό λαό που πληρώνει με αίμα (πάνω από 100.000 νεκρούς) και απίστευτες κακουχίες το κύριο κόστος του πολέμου, την ίδια ώρα, πληρώνουν ακριβά και οι αμερικάνοι εργαζόμενοι. Ενώ το κόστος του πολέμου στο Ιράκ είχε σχεδιαστεί από την κυβέρνηση Μπους να κοστίσει 50 δις δολάρια, το πραγματικό κόστος έχει ήδη ξεπεράσει τα 1.000 δις.
Σαν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, η κυβέρνηση Μπους έξη χρόνια τώρα έχει κηρύξει τον πόλεμο και ενάντια στους εργαζόμενους και τους φτωχούς στις ΗΠΑ, κόβοντας εκατοντάδες δις από τις ήδη περιορισμένες κοινωνικές δαπάνες (υγεία, πρόνοια, ασφάλιση). Έτσι, μόνο επί προεδρίας Μπους, άλλα 5.4 εκ. αμερικάνοι πέρασαν το κατώφλι της φτώχειας και έφτασαν συνολικά τα 37 εκ., ενώ οι δισεκατομμυριούχοι ξεπέρασαν τους 269, το υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο.
Είναι χαρακτηριστικό, πως ο κατώτατος μισθός των 5.15 δολαρίων την ώρα δεν έχει αυξηθεί από το 1997 και βρίσκεται τώρα στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1956.
Η κατακόρυφη πτώση της δημοτικότητας του Μπους αντανακλά την ογκούμενη ριζοσπαστικοποίηση της αμερικάνικης κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας, την αγανάχτηση των πιο φτωχών στρωμάτων και την επανεμφάνιση της ταξικής πάλης με σκληρές ξανά απεργίες (Μετρό Ν.Υόρκης, εργάτες αυτοκινητοβιομηχανίας στο Φλίντ, κ.α.).
Νίκος Ρεμούνδος
____________
