Της Βίκυς Κωστοπούλου
Μία μέρα πριν από την Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, την Τρίτη 7 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε στο «Π – χώρος κινημάτων, αλληλεγγύης & πολιτισμού» (Καμπούρογλου & Σαμαρά – Κάτω Πατήσια) εκδήλωση της τοπικής οργάνωσης του «Ξ» με θέμα: Γυναίκες στα πρόθυρα εξέγερσης.
Η εκδήλωση ξεκίνησε γύρω στις 7.30, παρουσία 50 περίπου ατόμων από τη γειτονιά και τα κινήματα. Τη συζήτηση προλόγισε η συντρόφισσα Άρτεμη Φύσσα, κάνοντας ένα καλωσόρισμα στο χώρο εκ μέρους του «Ξ» και παρουσιάζοντας τις ομιλήτριες: Ελένη Μήτσου (Ξεκίνημα) και Δήμητρα Σπανού (Φύλο Συκής).
Η έναρξη περιελάμβανε προβολή ενός βίντεο δηλώσεων συντρόφισσας από την Ιρλανδία για την ιδιαιτέρως αυστηρή νομοθεσία αναφορικά με τις αμβλώσεις στη χώρα της ακόμα και όταν συντρέχουν λόγοι υγείας της γυναίκας που κυοφορεί και το απαγορευτικό κόστος πραγματοποίησής τους στο εξωτερικό. Αναφέρθηκε, παράλληλα, στον αγώνα που διεξάγεται για ενημέρωση και εξάλειψη πρακτικών και νομοθετήσεων που προσβάλλουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Ελένη Μήτσου παίρνοντας το λόγο αναφέρθηκε αρχικά στην καθιέρωση της Παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας το 1911 προς τιμή των κινητοποιήσεων των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ το 1908 και τους αγώνες των γυναικών για ίσα δικαιώματα, στην εργασία και στο σπίτι. Διευκρίνισε, με τον τρόπο αυτό, τη σκόπιμη απόκρυψη του πραγματικού συμβολισμού της ημέρας από το σύστημα που επιλέγει τον εορτασμό της με εκπτώσεις σε καλλυντικά και προσφορά λουλουδιών.
Στη συνέχεια εξήγησε την επίπλαστη εξύμνηση της ισότητας των δύο φύλων από τα ΜΜΕ τις επετειακές μέρες, όπως την 8η Μάρτη, με αναφορές στην «επιτυχημένη» διείσδυση γυναικών σε παραδοσιακά αντρικούς τομείς, διευκρινίζοντας πως στην πραγματικότητα η μισθολογική ανισότητα στη χώρα αγγίζει το 15% και πως υπάρχουν επαγγελματικοί κλάδοι στους οποίους οι μισθοί είναι χαμηλότεροι, όχι λόγω της βαρύτητας της εργασίας αλλά εξαιτίας του ότι κυριαρχούνται από γυναίκες.
Ακολούθησαν αναφορές στη σεξουαλική παρενόχληση, ως το μοναδικό αδίκημα που στιγματίζει το θύμα περισσότερο από το θύτη, την ενδοοικογενειακή βία αλλά και τα κοινωνικά πρότυπα και στερεότυπα διαπαιδαγώγησης των δύο φύλων που επηρεάζουν καταλυτικά την εικόνα τους κ την κοινωνική τους έκφραση αργότερα.
Δεν έλειψε φυσικά η αναφορά στους αγώνες των γυναικών στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, τόσο παλιότερα όσο και σήμερα, με ξεχωριστή μνεία στη Λατινική Αμερική αλλά και στις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και των λεωφορείων της ΟΣΥ, που αποδεικνύουν πως το γυναικείο ζήτημα φαίνεται να αποκτά δυναμική αλλά επιβάλλεται να συνδεθεί με το σύνολο των αγώνων κατά των πολιτικών της άρχουσας τάξης που έχουν σκοπό τη διαίρεση των λαϊκών και εργατικών στρωμάτων. Ο πραγματικός αγώνας για ισότητα δεν μπορεί να είναι άλλος από τον αγώνα κατά του συστήματος και του εξοντωτικού ανταγωνισμού που ο καπιταλισμός επιβάλλει.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Δήμητρα Σπανού από το Φύλο Συκής με αναφορές στα κοινωνικά στερεότυπα και τους σκόπιμα παγιωμένους ρόλους των δύο φύλων, στη διαφαινόμενη ανάγκη να δημιουργηθεί ενεργό, δραστήριο αλλά και ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα και στην εκούσια απόκρυψη της ουσίας του ζητήματος από τους φορείς εξουσίας, ώστε να αποφευχθεί η αναγκαιότητα παρέμβασής τους για εξάλειψη της παραδοσιακά επιβεβλημένης μη αμειβόμενης γυναικείας εργασίας.
Έκλεισε την ενδιαφέρουσα εισήγησή της με το κάλεσμα στην συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος και την πορεία προς τη Βουλή που θα ακολουθήσει με κεντρικό σύνθημα: «Δε γιορτάζουμε, αγωνιζόμαστε».
Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν εξαιρετικά πλουραλιστική και ενδιαφέρουσα, όπως αναμενόταν. Ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν από την Δώρα Ξυπολιά (μέλος ΔΣ ΟΛΜΕ) που αναφέρθηκε στο γυναικείο συνδικαλισμό και στην αναγκαιότητα το γυναικείο ζήτημα να συνδεθεί με τους ευρύτερους αγώνες της εργατικής τάξης.
Μετά μίλησε η Χάριετ, εκπρόσωπος των αγωνιζόμενων καθαριστριών των λεωφορείων της ΟΣΥ, γυναίκα, μετανάστρια από τη Νιγηρία και συμμετέχουσα σε έναν αγώνα που διαρκεί πάνω από ένα έτος ενάντια στις ασύδοτες πρακτικές των εργολάβων και του ΟΑΣΑ.
Ακολούθησε η Αρετή Αγραφιώτη, εκπρόσωπος του γυναικείου συνεργατικού καφενείου «Περιμπανού» που μίλησε για την επιτυχία του εγχειρήματός τους, τις δυσκολίες, το όραμα τους και τις δράσεις τους.
Η Άννα Σιγαλού από το Φύλο Συκής μίλησε με ευαισθησία για την πολύπλευρη απεικόνιση της ανισότητας κατά των γυναικών που εγείρει την αναγκαιότητα δυναμικού διαλόγου και ανάληψης συλλογικών δράσεων.
Σημαντικές παρεμβάσεις έγιναν από εκπαιδευτικούς που μίλησαν για ροπή των μαθητών Λυκείου προς τον συντηρητισμό, με τα κορίτσια να παραχωρούν στους συντρόφους τους τους κωδικούς πρόσβασής τους στους λογαριασμούς κοινωνικών δικτύων προκειμένου να ελεγχθεί από αυτούς η ηθική τους ακεραιότητα, καθώς και η παραχώρηση σεξουαλικών διευκολύνσεων προκειμένου να διατηρήσουν ή να αποκτήσουν έναν σύντροφο.
Εύστοχες και απαραίτητο να υπογραμμιστούν και οι τοποθετήσεις που αφορούσαν την ταυτόχρονη καταπίεση και των αντρών από τους κοινωνικούς ρόλους που τους επιβάλλονται και την όξυνση αυτής της καταπίεσης στις εποχές των μνημονίων που διανύουμε.
Την παράσταση έκλεψε η παρέμβαση της Σάλλυ, μετανάστριας από την Αφρική με αναφορές σε βιωματικές εμπειρίες της για τη θέση της γυναίκας στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, προλογίζοντας συγκινητικά με τη φράση «Λένε πως τα πρόβατα έχουν παντού το ίδιο πρόσωπο.. και έχουν δίκιο».
Μετά τη συζήτηση ο χώρος παρέμεινε ανοιχτός μέχρι αργά και οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν, να ανταλλάξουν απόψεις και να απολαύσουν εδέσματα μαγειρεμένα από την ομάδα καθαριστριών της ΟΣΥ αλλά και των μελών του «Π» που φιλοξένησε με θέρμη την εκδήλωση.
