«Εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός». Είναι μια φράση με την οποία θα συμφωνήσει η συντριπτική πλειοψηφία όσων έχουν υπηρετήσει, ή ακόμα και μερικών στελεχών που συνειδητοποίησαν τι εστί στρατός κατόπιν εορτής και τώρα μετράν τη θητεία τους με ολυμπιάδες…
Η πρόσφατη αυτοκτονία καταδεικνύει το πρόβλημα που δημιουργεί η θητεία στη ζωή ενός νέου. Σαν να μη φτάνουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ήδη η νεολαία (προβληματική παιδεία, ανεργία, οικονομικές δυσκολίες κ.λ.π) έρχεται και προστίθεται και η θητεία.
Στην περίπτωση της στράτευσης στα 18-19 ένας νέος πριν προλάβει καν να πάρει ανάσα από το εξοντωτικό σχολικό σύστημα καταλήγει σε ένα περιβάλλον που μόνο στην πρόοδο του ανθρώπου δε συμβάλλει: φυσική εξάντληση και ψυχολογικά βάρη σε ένα χώρο πνευματικής πενίας, καταπίεσης, ενίοτε εξευτελισμού και σίγουρα παραλόγου.
Ασφαλώς η κυβέρνηση το γνωρίζει αυτό και δεν είναι τυχαίο που προτείνει τη στράτευση στα 18. Είναι η απάντηση που προσπαθεί να δώσει σε ένα φοιτητικό κίνημα που ανάτρεψε την εικόνα του απολίτικου, αδιάφορου και ανυποψίαστου νεολαίου. Είδε μια γενιά που πολιτικοποιήθηκε μέσα στις σχολές. Κατανοητή λοιπόν η διάθεσή της να προλάβει ένα κομμάτι της επόμενης.
Το στρατιωτικό περιβάλλον είναι ιδανικό: Η ατελείωτη γραφειοκρατία, η αίσθηση του χαμένου χρόνου, η παράλογη διαταγή που μόνο λόγο έχει να σε κουράσει φυσικά και ψυχολογικά (αλήθεια, τα παιδιά των προνομιούχων μάζεψαν πευκοβελόνες με τα χέρια ή κουβάλησαν τσιμεντόλιθους μόνο και μόνο επειδή δεν υπήρχε κάτι που έπρεπε να γίνει εκείνη τη στιγμή;). Όλα αυτά χωρίς να μπορούν να αντισταθούν, να συνδικαλιστούν, να απαιτήσουν το δίκιο τους. Ποντάρει η κυβέρνηση σε αυτή τη κατάσταση που θα εμπνεύσει στους 18άρηδες αισθήματα ματαιότητας, κούρασης, φυγοπονίας και φόβου, και που θα λειτουργήσει ανασταλτικά για το προχώρημα της πολιτικής τους συνείδησης (και όχι όπως στις σχολές που μέσα από τα όποια προβλήματα βλέπουν πολιτική δράση, αγώνες και ευκαιρίες για συμπεράσματα και για το μέλλον). Οι στρατιώτες που αυτοκτονούν είναι για τον πρωθυπουργό παράπλευρες απώλειες…
Κάποια άτομα, ίσως πιο ευαίσθητα ή με ήδη επιβαρημένη ψυχολογική κατάσταση δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ΕΔ που όπως φαίνεται δεν έχουν πτοηθεί από τα τραγικά ποσοστά αυτοκτονιών (7 τους τρεις τελευταίους μήνες, και 75 τα τελευταία 10 χρόνια. Στα νούμερα αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται επιπλέον οι απόπειρες ή ακόμα περισσότερο οι περιπτώσεις που πλησίασαν οριακά).
Η λύση που προτείνει το υπουργείο άμυνας είναι τουλάχιστον φαιδρή. Οι διπλοσκοπιές το μόνο που μπορούν να προκαλέσουν είναι επιπλέον κούραση στις επιβαρημένες μονάδες. Επιπλέον οι κινητές περιπολίες που εκθειάζει το υπουργείο υπάρχουν ήδη και μέχρι στιγμής δεν έχουν αποφευχθεί τραγωδίες σαν τις πρόσφατες αυτοκτονίες. Το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες της ΕΕ που έχει υποχρεωτική θητεία το περιεχόμενο της οποίας μόνο παράλογο μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η δραστική μείωση της θητείας, η αποτροπή της στράτευσης στα 18 και η παραχώρηση δημοκρατικών δικαιωμάτων στους στρατευμένους, είναι μερικά μόνο από τα άμεσα μέτρα που πρέπει να παρθούν προκειμένου να μη θρηνήσουμε και άλλους νεκρούς την επόμενη περίοδο.
Πέτρος Τζομάκας,
Υπηρετήσας στο 2ο Μηχανοκίνητο Τάγμα ΕΛ.Δ.Υ.Κ
__________________
