Ήταν σίγουρα το πιο σημαντικό και κρίσιμο διήμερο της ΕΑΑΚ των τελευταίων χρόνων. Καταρχήν επειδή σε αυτό συμμετείχαν πάνω από 2.000 αγωνιστές από όλη την Ελλάδα και τα περισσότερα σχήματα(130) που έχουν παρακολουθήσει ποτέ αντίστοιχη διαδικασία, δηλαδή το πιο μεγάλο κομμάτι των πρωτοπόρων φοιτητών που σε κάθε σχολή μπήκε μπροστά στη μάχη του φοιτητικού κινήματος τον τελευταίο χρόνο. Κυρίως όμως γιατί η στάση της ΕΑΑΚ θα επηρεάσει καθοριστικά την πορεία του Φοιτητικού Κινήματος μετά το Πάσχα. Ιδιαίτερα καθώς η ΠΚΣ έχει δηλώσει ανοιχτά πως μετά τις γιορτές δεν πρόκειται να προτείνει συνέχιση των καταλήψεων.
Κι όμως αυτό το κρίσιμο διήμερο δεν κατάφερε να καταλήξει σε μια απόφαση! Ουσιαστικά η διαδικασία του διημέρου εκφυλίστηκε και διαλύθηκε το πρωί της Δευτέρας 2/4. Βάση της παράλυσης του διημέρου ήταν η διαφωνία των τριών πιο βασικών οργανώσεων που συμμετέχουν στην ΕΑΑΚ (ΝΑΡ, ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ) για το αν και πως θα πρέπει να συνεχιστούν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις μετά το Πάσχα. Αιτία όμως της διάλυσης του διημέρου ήταν το ότι δεν υπήρχε καμιά διαδικασία μέσα από την οποία η πλειοψηφία των αγωνιστών και των σχημάτων της ΕΑΑΚ να αποφασίσει δημοκρατικά παρά τις όποιες διαφορετικές απόψεις.
Δυστυχώς με αυτό τον τρόπο αποκαλύφτηκαν τα όρια του τρόπου λειτουργίας των διημέρων. Αυτός ο τρόπος δεν περιλαμβάνει ψηφοφορίες πάνω στα ζητήματα διαφωνίας ενώ στην πράξη σημαίνει πως οι τετρασέλιδες αποφάσεις γράφονται από τους επικεφαλής των οργανώσεων σε διπλανή αίθουσα από αυτή όπου διεξάγεται η συζήτηση.
Αυτό που έγινε ήταν πως επειδή οι 3 οργανώσεις διαφωνούσαν απόλυτα μεταξύ τους και καμιά δεν έκανε πίσω δεν μπορούσε να παρθεί απόφαση μέσω ψηφοφορίας. Όταν τη Δευτέρα στις 12 το πρωί, μετά από μία συνέλευση που ξεκίνησε το απόγευμα της προηγούμενης μέρας (!!) το αδιέξοδο ήταν γεγονός οι επικεφαλής των οργανώσεων αυτών αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην αίθουσα όπου συνεχίζονταν οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων των σχημάτων (δεν είχαν απομείνει παρά περίπου 150 άτομα από τα 1500 της Κυριακής το βράδυ) και να παραδεχτούν ότι το διήμερο είχε εκφυλιστεί εντελώς και πως δεν είχε νόημα η συνέχισή του.
Η αδυναμία της ΕΑΑΚ να καταλήξει σε μια θέση-πρόταση για το πως να προχωρήσει το κίνημα, θα βλάψει πρώτα και κύρια το ίδιο το φοιτητικό κίνημα. Κι αυτό γιατί το κίνημα περιμένει να ακούσει από την πιο μεγάλη και σημαντική δύναμη που στήριξε τις καταλήψεις, από το Μάη μέχρι σήμερα, για το πώς θα πρέπει να συνεχιστεί ο αγώνας. Η έλλειψη μιας τέτοιας πρότασης είναι πιθανό να οδηγήσει το κίνημα σε διάσπαση, εκφυλισμό και τελικά την ήττα. Η αδυναμία αυτή θα πρέπει να ξεπεραστεί καταρχήν για το ίδιο το μέλλον των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Κατά δεύτερον για την ίδια την ΕΑΑΚ και τους αγωνιστές της.
Η θέση του ΝΑΡ ήταν για συνέχιση των καταλήψεων διαρκείας και μετά το Πάσχα ως την απόσυρση του νόμου. Η θέση της ΑΡΑΝ ήταν το κλείσιμο των καταλήψεων και η προσπάθεια να μπλοκαριστεί η εφαρμογή του νόμου μέσα στις σχολές μέσα από το «σπάσιμο» των Συγκλήτων και των Γενικών Συνελεύσεων Τμημάτων στις οποίες θα πήγαινε να εφαρμοστεί ο νόμος. Η ΑΡΑΣ υποστήριξε το κλείσιμο των καταλήψεων τώρα και την επανέναρξή τους το φθινόπωρο.
Η “Ρωγμή” πρότεινε την συνέχιση των καταλήψεων με 5νθήμερες ή 1-2 μέρες ανάλογα με τη σχολή καθώς και ένα συνολικό σχέδιο για μετά το Πάσχα .
Νίκος Κανελλής
ΡΩΓΜΗ – ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
(συμμετέχει στην ΕΑΑΚ)
__________________
