Ανακοίνωση της Οργάνωσης του «Ξ» στην Κέρκυρα
17 Νοέμβρη του 2016 – 43 χρόνια μετά την ιστορική εξέγερση της νεολαίας και των εργαζομένων και όλοι τέτοιες μέρες αναρωτιόμαστε κατά πόσο τα μηνύματα του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα. Κατά πόσο οι διεκδικήσεις του τότε καθώς και τα προβλήματα έχουν σχέση με την καθημερινότητα του σήμερα. Και στην τελική ακόμα, τι κατάφεραν να πετύχουν οι φοιτητές τότε και πως μπορούμε εμείς σήμερα να πάρουμε ως παράδειγμα τον αγώνα τους για τους αγώνες που δίνουμε αλλά και αυτούς που θα δώσουμε στο μέλλον.
Το πολυτεχνείο δεν έριξε την Χούντα αλλά κατάφερε να την κλυδωνίσει
Είναι σύνηθες φαινόμενο αυτές τις μέρες να ακούμε πολλούς να λένε πως
«το πολυτεχνείο δεν έριξε την Χούντα αλλά αυτή έπεσε λόγω συμφερόντων, άρα δεν πρέπει να ακολουθούμε αντίστοιχες τακτικές όπως είναι η κατάληψη, ή η απεργία και εν γένει κινηματικές δράσεις γιατί δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα από αυτές».
Η απάντηση που πρέπει να δοθεί σε όσους ενστερνίζονται τέτοιες λογικές – τόσο στους καλοπροαίρετους, και πολύ περισσότερο στους κακοπροαίρετους – είναι τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα.
Το πολυτεχνείο «έριξε» τη Χούντα στη συνείδηση των εκατομμυρίων των «απλών» εργαζομένων και νεολαίας που μισούσαν τη Χούντα, τη στέρηση των δικαιωμάτων, την καταστολή, τον αυταρχισμό τις φασιστικές μεθόδους. Το Πολυτεχνείο έγινε φάρος για τους αγώνες του μέλλοντος. Ούτε ένα χρόνο μετά η Χούντα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος!
Οι ομοιότητες με το σήμερα
Θα ήταν λάθος να ειπωθεί ότι η σημερινή κατάσταση είναι «χούντα». Θα ήταν λάθος γιατί θα προσπερνούσαμε έτσι τα πραγματικά αδιέξοδα της «αστικής δημοκρατίας» και τον τρόπο που κάθε φορά ο καπιταλισμός αντιμετωπίζει της κρίσεις που ο ίδιος δημιουργεί.
Ασφαλώς ομοιότητες με το τότε υπάρχουν. Και τότε όπως και σήμερα έχουμε ένα παραλυμένο φοιτητικό κίνημα την αίσθηση μιας μεγάλης ήττας μέσα στο εργατικό κίνημα – με την κυρίαρχη αντίληψη στην κοινωνία να είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει. Και πως αλλιώς να είναι δηλαδή τη στιγμή που έχουμε ένα ολόκληρο σύστημα «χειραγώγησης μαζών» αποτελούμενο από τα ΜΜΕ, την κυβέρνηση η οποία ξεπούλησε κάθε υπόσχεση και κάθε αρχή την οποία διατυμπάνιζε κι βέβαια την συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων της σημερινής δήθεν «αντιπολίτευσης» να προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από τα μνημόνια και την καταπίεση. Αλλά και πάλι, αυτά ακριβώς είναι τα αδιέξοδα του «δημοκρατικού» καπιταλισμού στην εποχή της κρίσης του.
Τι φοιτητικό κίνημα χρειαζόμαστε και ο ρόλος των αριστερών και ριζοσπαστικών σχημάτων
Πώς μπορούν όμως οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι να αντιπαλέψουν αυτή την «συστημική τρομοκρατία»; Η άρχουσα τάξη, τα κόμματα και τα ΜΜΕ της που αναφέρθηκαν παραπάνω, σε κάθε τους κίνηση είναι πολύ καλά οργανωμένοι. Από την άλλη η νεολαία και το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι διασπασμένοι.
Ο μόνος δρόμος για να αντιπαλέψουμε την λιτότητα, την καταπίεση και το ξεπούλημα της ζωής μας εν γένει, περνάει αναπόφευκτα μέσα από την οργανωμένη πάλη στους συλλόγους και τα σωματεία –με σύνδεση του φοιτητικού και τους εργατικού κινήματος– και φυσικά μέσα από τους σχηματισμούς της Αριστεράς τόσο στην κοινωνία όσο και στα πανεπιστήμια, που τιμούν τον όρο Αριστερά και όχι απλώς τον περιφέρουν ανούσια.
Μακριά από τις δυνάμεις της διάσπασης του κινήματος και του σεχταρισμού όπως επίσης και από της πεφωτισμένες ηγεσίες που δεν κάνουν ποτέ λάθος, είναι οι μόνοι καθαροί επαναστάτες κι όσοι διαφωνούν μαζί τους είναι όργανα του καπιταλισμού.
Με ενωτικούς αγώνες που θα έχουν τόσο στόχο την επίλυση απλών και καθημερινών προβλημάτων, όπως επίσης και στόχευση στην ανατροπή της σημερινής κατάστασης για ένα ελεύθερο πανεπιστήμιο σε μια κοινωνία χωρίς ξενοφοβία, φτώχια, ρατσισμό και καταπίεση.
Με αυτές τις θέσεις και αυτήν την στάση μέσα στο κίνημα μπορούμε να τιμούμε πραγματικά τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου και τους νεκρούς των αγώνων μας.
Καλούμε τους φοιτητές, τη νεολαία και τους εργαζόμενους σε συμμετοχή στην πορεία των φοιτητικών συλλόγων και των φοιτητών του Ιονίου Πανεπιστήμιου στις 17/11/16 και ώρα 6μμ στο προαύλιο του τμήματος Ιστορίας.
