Είναι κατανοητό ότι πολλοί εργαζόμενοι κουρασμένοι και αγανακτισμένοι από τη ΝΔ σκέφτονται την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ σαν τον τρόπο για να ξεφορτωθούν την υπάρχουσα κυβέρνηση.
Δεν καταλαβαίνουν όμως τον φαύλο κύκλο στον οποίο θα βρεθούν;
Το ΠΑΣΟΚ θα εφαρμόσει παρόμοιες πολιτικές μ’ αυτές τις ΝΔ, θα απογοητεύσει ένα μέρος των ψηφοφόρων του και έτσι θα προετοιμάσει το έδαφος για την επιστροφή της ΝΔ στις επόμενες εκλογές. Kαι το ίδιο βέβαια θα γίνει με τη Ν.Δ. στην συνέχεια. Δεν είναι αυτό που διδάσκει η ιστορική εμπειρία; Δεν είναι αυτό που συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη με τα αντίστοιχα κόμματα;
Υπάρχει οποιαδήποτε προοπτική, οποιαδήποτε ελπίδα για διέξοδο σε μια τέτοια βάση; Και η απάντηση βέβαια είναι: Καμία.
Ας ρίξουμε μια ματιά να δούμε τι γίνεται στην Ευρώπη. Στη Γερμανία ‘Σοσιαλιστές’ και δεξιά (Χριστιανοδημοκράτες) όχι μόνον δεν έχουν ουσιαστικές διαφωνίες μεταξύ τους αλλά βρίσκονται στην ίδια κυβέρνηση και εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές. Η Γερμανία δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα είναι όμως το πιο σημαντικό, γιατί είναι η πιο ισχυρή χώρα της Ευρώπης.
Το θέμα επομένως δεν είναι ποιος θα μας καταπιέζει και θα μας εκμεταλλεύεται λίγο λιγότερο ή λίγο περισσότερο, είναι να δούμε πώς μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό τον φαύλο κύκλο. Και σε αυτό υπάρχει μόνο μία απάντηση: πρέπει να ενισχυθούν οι δυνάμεις της αριστεράς στις χώρα μας για να αποδυναμωθεί αυτό που ονομάζουμε δικομματικό παιγνίδι και για να μπορέσει να μπει δυναμικά στον καθορισμό των εξελίξεων ο παράγοντας λαϊκά στρώματα και εργατικό κίνημα.
Το Ξ στηρίζει αλλά δεν ταυτίζεται με κάποιο τμήμα της σημερινής αριστεράς. Παρ’ ότι το Ξ δεν μπορεί να ταυτιστεί με καμία από τις σημερινές δυνάμεις της αριστεράς, για τους λόγους που αναπτύξαμε σε προηγούμενες σελίδες, αγωνίζεται για την ενίσχυση γενικά των δυνάμεων της αριστεράς , κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής.
Και αυτό γιατί η ενίσχυση της αριστεράς, γενικά στην κοινωνία, δρομολογεί σημαντικές διεργασίες που ωθούν το μαζικό κίνημα (εργατικό, νεολαιίστικο, αγροτικό κοκ) σε αγωνιστική εγρήγορση, αντίσταση και διεκδικήσεις. Στο επίπεδο των ιδεών το ωθούν σε ριζοσπαστικές αναζητήσεις.
Μ’ αυτό τον τρόπο η ενίσχυση της αριστεράς περιορίζει, ελέγχει ως ένα βαθμό, την επιθετικότητα του κεφαλαίου και δημιουργεί παράλληλα τις προϋποθέσεις για να ξαναγεννηθεί το όραμα της ανατροπής και μιας εναλλακτικής σοσιαλιστικής κοινωνίας.
ΣΥΡΙΖΑ
Οι δύο βασικές συνιστώσες της αριστεράς σήμερα είναι το Κ.Κ.Ε. από τη μια και ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Ανάμεσα στις δύο το Ξ προτείνει σαν πρώτη επιλογή τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόταση αυτή δεν αφορά τον κόσμο που ψηφίζει αριστερά έτσι και αλλιώς. Το Ξ δηλαδή δεν θα επιδιώξει να πείσει κάποιο ψηφοφόρο του Κ.Κ.Ε. να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε και κάποιο ψηφοφόρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Στοχεύει κύρια στον κόσμο που βρίσκεται σε δίλημμα, ανάμεσα στην αποχή το λευκό ή την ψήφο στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να φύγει η Ν.Δ. Σε αυτά τα στρώματα το Ξ επιδιώκει να παρέμβει δυναμικά, και να πείσει για την αναγκαιότητα της ψήφου στην Αριστερά γενικά, μέσα στα πλαίσια της οποίας προτείνει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν πρώτη προτίμηση.
Ο λόγος γι’ αυτό είναι το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ανοιχτή συμμαχία αριστερών οργανώσεων, στην οποία μπορούν να συνυπάρχουν διαφορετικές απόψεις και ρεύματα, και να συνεργάζονται παρά τις διαφορές μεταξύ τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει ενωτική προσέγγιση γενικά προς το σύνολο της αριστεράς και τις οργανώσεις του εργατικού / συνδικαλιστικού κινήματος. Με αυτό τον τρόπο δείχνει το δρόμο τον οποίο θα έπρεπε να ακολουθήσει και το Κ.Κ.Ε. αλλά και πολλές από τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
ΚΚΕ
Γιατί, μία από τις μεγαλύτερες “αμαρτίες” της αριστεράς, την οποία πλήρωσε ακριβά το ελληνικό κίνημα, είναι η διεκδίκηση του αλάθητου και της αποκλειστικής καθαρότητας. Ο πιο χαρακτηριστικός εκφραστής αυτής της πολιτικής είναι η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. το οποίο θεωρεί πως μόνοι αριστεροί είναι όσοι ανήκουν στο Κ.Κ.Ε., και όσοι δεν είναι, είναι προδότες. Το ΚΚΕ σπιλώνει και λασπολογεί κάθε αγώνα που δεν ελέγχει και μέσα από ξεχωριστές συγκεντρώσεις πορείες και σωματεία επιδιώκει συνειδητά τη διάσπαση όχι μόνο της αριστεράς, αλλά και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Εξωκοινοβουλευτική αριστερά
Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά δεν μπόρεσε για μια ακόμη φορά να δώσει ένα σοβαρό στίγμα. Παρότι έχει τις δυνατότητες. Αυτό φάνηκε στο κίνημα της παιδείας του προηγούμενου χρόνου όπου η εξωκοινοβουλευτική αριστερά έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Όμως παραμένει κατακερματισμένη σε βαθμό εγκλήματος. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, σήμερα για μια ειλικρινή συνεργασία σε μια ισότιμη βάση ανάμεσα σε διαφορετικές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Την ίδια στιγμή υπάρχει σε πολλές από αυτές τις οργανώσεις η αντικατάσταση της πραγματικής καθημερινής πάλης για τα εργατικά ζητημάτων προβλημάτων με αυτό που θα ονομάζαμε “επαναστατικές κραυγές”.
Το Ξ υποστηρίζει μια σύγκλιση των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στη βάση ενός ταξικού, σοσιαλιστικού, προγράμματος, με ενωτική κατεύθυνση και διάθεση συνεργασίας προς τα μαζικά κόμματα της αριστεράς. Αν αυτό μπορούσε να γίνει θα είχε κατά τη γνώμη μας σοβαρή συμβολή στις εξελίξεις της ελληνικής αριστεράς, καθώς θα προκαλούσε καταλυτικές διεργασίες και στα δύο μαζικά κόμματα της αριστεράς, δηλαδή το Κ.Κ.Ε. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, όμως, δεν είναι ώριμη σήμερα για ένα τέτοιο βήμα. Ένας σημαντικός όμως αριθμός οργανώσεων και στελεχών της προβληματίζονται σοβαρά. Και αυτό είναι κάτι σημαντικό πάνω στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε για το μέλλον.
Δεν φτάνει μόνο η ψήφος
Δεν φτάνει όμως μόνο η ψήφος. Πρέπει να κάνουμε και το επόμενο βήμα. Να παλέψουμε οργανωμένα. Για να αλλάξουμε τα δεδομένα στο χώρο της αριστεράς. Να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα της Αριστεράς που αναλύουμε στις προηγούμενες σελίδες. Να χτίσουμε μια αριστερά που να μπορεί να μας εμπνεύσει που να είναι μπροστά στους αγώνες για τα καθημερινά μας προβλήματα και για την αλλαγή της κοινωνίας!
Παλέψτε για μια νέα αριστερά!
Ποια πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά της αριστεράς που θέλουμε, της αριστεράς που χρειάζεται η κοινωνία, της αριστεράς που θα καλύψει το τεράστιο πολιτικό κενό που κυριαρχεί σήμερα, που θα δώσει προοπτική νίκης στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας και θα ξαναγεννήσει την ελπίδα για μια άλλη κοινωνία, στην υπηρεσία των εργαζομένων και όχι του κέρδους των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων; Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι κατά τη γνώμη μας τα ακόλουθα:
1. Πρέπει να είναι οργανικά δεμένη με τα εργατικά στρώματα, να έχει εμπλοκή με τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα. Να τα αναδεικνύει και να παλεύει για λύσεις, προτείνοντας συγκεκριμένες μορφές πάλης στο μαζικό κίνημα. Να είναι μπροστάρης σε κάθε αγώνα.
2. Πρέπει να έχει καθαρή θέση αρχής με βάση την οποία να αρνείται
οποιαδήποτε συμμετοχή σε κυβέρνηση η οποία υπηρετεί το καπιταλιστικό σύστημα (συνεργασίες με κόμματα τύπου ΠΑΣΟΚ, γνωστές σαν κεντροαριστερά).
3. Πρέπει να έχει καθαρή θέση καταδίκης του κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως εκφράζεται από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, όπου οι συνδικαλιστές τίθενται στην υπηρεσία και υπεράσπιση της εκάστοτε κυβερνητικής γραμμής. Την ίδια στιγμή όμως πρέπει να είναι ενάντια στις διασπαστικές κινήσεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και για να πείσει την πλειοψηφία των εργαζομένων για τις θέσεις της.
4. Πρέπει να είναι ανοιχτή σε συνεργασίες και ενωτική προς τις υπόλοιπες οργανώσεις της Αριστεράς, σε όλα τα ζητήματα στα οποία υπάρχει συμφωνία. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να χτιστεί ένα δυναμικό μαζικό κίνημα.
5. Πρέπει να είναι δημοκρατική απέναντι στο κίνημα, μακριά από καπελώματα, με στόχο πλατιές δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στο κίνημα. Εκεί να επιδιώκει να πείσει την πλειοψηφία, και όχι να καταστρέφει ή να συκοφαντεί ότι δεν μπορεί να ελέγξει.
6. Πρέπει να είναι δημοκρατική στο εσωτερικό της, να σέβεται τη διαφορετική άποψη και να αξιοποιεί τις διαφωνίες (που είναι αναπόφευκτες) για την καλύτερη κατανόηση όλων. Να είναι μακριά από τα φωτοστέφανα των αλάνθαστων αρχηγών και την προσωπολατρεία που καθιέρωσε ο σταλινισμός και ο μαοϊσμός.
7. Πρέπει να είναι αντικαπιταλιστική. Δηλαδή να δηλώνει δημόσια και καθαρά πως μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορεί να λυθεί κανένα από τα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων σε διαρκή βάση και γι’ αυτό χρειάζεται η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και το χτίσιμο μιας εναλλακτικής σοσιαλιστικής κοινωνίας, στην οποία βασικό κριτήριο θα είναι οι ανθρώπινες ανάγκες και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών.
8. Πρέπει να περιγραφεί με σαφήνεια το όραμα μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας στην οποία όλες οι μεγάλες παραγωγικές δυνάμεις θα ανήκουν στην κοινωνία, κάτω από συνθήκες εργατικού ελέγχου και εργατικής διαχείρισης, και όπου θα υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία έκφρασης και ελευθερία οργάνωσης, μακριά από την μονοκομματική δικτατορία, τους αλάνθαστους ηγέτες και την προσωπολατρεία των σταλινικών καθεστώτων στην σοβιετική ένωση και αλλού.
Αυτή η Αριστερά δεν υπάρχει ακόμα. Για τους λόγους που εξηγήσαμε στις προηγούμενες σελίδες δεν μπορεί να εκφρασθεί από τα σημερινά κόμματα και οργανώσεις. Όμως οι διεργασίες υπάρχουν και είναι σημαντικές. Αφορούν και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, αφορούν και ένα σημαντικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, αφορούν ακόμα και εσωτερικές διεργασίες στο Κ.Κ.Ε. Γιατί θέλουμε να τονίσουμε πως ότι και να λέει η ηγεσία του ΚΚΕ, ανάμεσα στην ηγεσία και στην βάση του κόμματος υπάρχει ένας σαφής διαχωρισμός.
Αργά ή γρήγορα έχουμε εμπιστοσύνη ότι σ’ αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούν οι εξελίξεις, βασικά, γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την κοινωνία και το κίνημα. Η σταλινική αριστερά (ΚΚΕ, μαοϊκές οργανώσεις, κοκ) έχει δοκιμαστεί ιστορικά και έχει αποτύχει. Η ρεφορμιστική αριστερά (ΣΥΝ) το ίδιο. Μέσα στην νέα γενιά υπάρχει βαθύς προβληματισμός και μαζική αναζήτηση στο επίπεδο των αριστερών ιδεών. Όσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδα που δημιουργεί ο καπιταλισμός για την κοινωνία και ιδιαίτερα τη νέα γενιά, τόσο θα μεγαλώνει αυτή η αναζήτηση. Η οργάνωση μεγάλων μαζών σε μια Αριστερά ταξική, μαχητική, επαναστατική, μια μαζική Νέα Αριστερά, είναι μονόδρομος. Σ’ αυτό τον σκοπό υποχρεωτικά θα ανταποκριθούν στο μέλλον και κάποιες οργανώσεις ή στελέχη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς αλλά και τμήματα της βάσης και των στελεχών των κομμάτων της κοινοβουλευτικής αριστεράς.
Τις βάσεις γι’ αυτό το εγχείρημα πρέπει να τις θέσουμε σήμερα. Αυτό είναι το έργο στο οποίο είναι ταγμένο το Ξεκίνημα. Και σ’ αυτό καλούμε κάθε νέο ανιδιοτελή αγωνιστή – να πυκνώσει τις γραμμές μας για να δώσουμε από κοινού αυτή την μάχη.
