Σχόλιο από το Ξεκίνημα
Για το ΚΚΕ οι κινητοποιήσεις αυτής της περιόδου στις πλατείες της Γαλλίας και του Παρισιού ενάντια στο νέο αντεργατικό νόμο είναι:
«Νέα “κινήματα”, νέοι μοχλοί εκτόνωσης της λαϊκής οργής.»
(Ριζοσπάστης 30/4/2016)
Θεωρεί ότι:
«οι “Νουί Ντεμπού” εμφανίστηκαν σε μια χρονική περίοδο που στο αστικό πολιτικό σύστημα της Γαλλίας εκδηλώνονται διαδικασίες αναμόρφωσης».
Καταγγέλλει ότι:
«…σε αναντιστοιχία με τους δυναμικούς ακτιβισμούς τα αιτήματα είναι (τουλάχιστον) λειψά! … Έτσι καθορίζοντας “ως πρώτο του στόχο τη δημιουργία ενός χώρου σύγκλισης των αγώνων”(σ/σ: από αυτό και μόνο το γαλλικό κίνημα βγαίνει «εκτός γραμμής» γιατί το ΚΚΕ είναι κατά της σύγκλισης των αγώνων και αυτό το γνωρίζουμε καλά εδώ στην Ελλάδα) το “κίνημα” των “Νουι Ντεμπου” καλεί σε ενίσχυση των δεσμών των πολυάριθμων κινημάτων, που στις τέσσερις γωνιές του κόσμου αντιστέκονται και αντιμάχονται τον κοινωνικό αποκλεισμό, τη χρηματοπιστωτική δικτατορία, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τους πολέμους και το μιλιταρισμό, την υποβάθμιση των συνθηκών της ζωής μας».
Αυτά τα αιτήματα είναι «λειψά» σύμφωνα με τον αρθρογράφο του «Ριζοσπάστη», καθώς:
«Σε τέτοια φρασεολογία μπορούν να στριμωχτούν πολλά. Ακόμα και οι προβληματισμοί μερίδων του κεφαλαίου, που φυσικά δεν είναι μόνο οι τραπεζίτες. Προβληματισμοί και επιδιώξεις επιχειρηματιών και πολιτικών δυνάμεων που, προτάσσοντας την ανάγκη να “προστατευτεί το περιβάλλον” ή “να αντιμετωπιστεί ο κοινωνικός αποκλεισμός”, αναζητούν τρόπους να εκτοπίσουν ανταγωνιστές, να διευρύνουν τη δράση τους σε νέα πεδία…»
Και η ανάλυση συνεχίζει στο ίδιο στιλ του ΚΚΕ, το οποίο σε κάθε κίνημα που δεν ελέγχει (δηλαδή δεν καπελώνει) ανακαλύπτει το δάκτυλο του ιμπεριαλισμού ή στη συγκεκριμένη περίπτωση μερίδων του κεφαλαίου:
«Αυτές οι συνθήκες (σ/σ: της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος στη Γαλλία) δεν μπορούν να θεωρούνται άσχετες από την εμφάνιση διαφόρων “κινημάτων” κ.τ.λ. Το κεφάλαιο έχει δείξει επανειλημμένα πόσο ικανό είναι να βρίσκει το κατάλληλο κάθε φορά προσωπικό που θα υπηρετήσει τις ανάγκες του στην παρούσα φάση, εκτονώνοντας ταυτόχρονα και τη λαϊκή αγανάκτηση, στρέφοντας τη γνήσια λαϊκή διάθεση για αγώνα σε ακίνδυνα μονοπάτια. Αυτό δείχνει για παράδειγμα η εμπειρία και των “αγανακτισμένων” στην Ισπανία και των κινητοποιήσεων στις “πλατείες” της Ελλάδας».
Ο Ριζοσπάστης φτάνει μέχρι το σημείο να πετάει υπονοούμενα που συσχετίζουν το «Nuit Debout» ακόμη και με την ακροδεξιά.
«Η ίδια η ισχυροποίηση του ακροδεξιού Front National (Εθνικού Μετώπου) απηχεί τον προβληματισμό σημαντικών μερίδων του γαλλικού κεφαλαίου για τις δυσκολίες ανάκαμψης και κερδοφορίας του, αλλά και τις μεγάλες απώλειες θέσεων που έχει έναντι των ανταγωνιστών του όπως πχ από τη Γερμανία».
Ο σταλινισμός της ύπουλης συκοφαντίας σ’ όλο του το μεγαλείο!!
Ας κάνουμε όμως μια αφαίρεση και να υποθέσουμε πως το ΚΚΕ έχει δίκαιο και πως πίσω από τέτοια κινήματα όπως των Γάλλων Nuit Debout των Ελλήνων Αγανακτισμένων, κλπ, κλπ, υπάρχει ο «δάκτυλος» της άρχουσας τάξης. Τι κάνει για να εμποδίσει αυτά τα σχέδια του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών; Γυρίζει την πλάτη στα κινήματα και τα καταγγέλλει! Έτσι, αφήνει ελεύθερο το πεδίο δράσης για να καλύψουν το όποιο κενό οι ρεφορμιστές για λογαριασμό του κεφαλαίου!! Στην ουσία, δηλαδή, με το σεχταρισμό του διευκολύνει τα σχέδια του κεφαλαίου!!
Η στάση του δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτά που ο εξηγούσε ο Λένιν και τα οποία είναι, υποτίθεται, για το ΚΚΕ, ευαγγέλιο:
«Όποιος περιμένει μια “καθαρή” κοινωνική επανάσταση δεν θα την δει ποτέ του. Αυτός είναι επαναστάτης στα λόγια που δεν θέλει να καταλάβει τι θα πει αληθινή επανάσταση.
»Η σοσιαλιστική επανάσταση στην Ευρώπη δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά το ξέσπασμα της μαζικής πάλης όλων των καταπιεζομένων και δυσαρεστημένων. Αναπόφευκτα θα πάρουν μέρος σ’ αυτή τμήματα μικροαστών και των καθυστερημένων –χωρίς μια τέτοια συμμετοχή η μαζική πάλη δεν είναι δυνατή– κι εξίσου αναπόφευκτα θα φέρουν μαζί τους στο κίνημα τις προλήψεις τους, τις αντιδραστικές τους φαντασιοπληξίες, τις αδυναμίες και τα λάθη τους. Αντικειμενικά όμως θα επιτίθενται ενάντια στο κεφάλαιο και η συνειδητή εμπροσθοφυλακή της επανάστασης (σ/σ: οι λεγόμενες στις μέρες μας ταξικές δυνάμεις) το πρωτοπόρο προλεταριάτο, εκφράζοντας αυτή την αντικειμενική αλήθεια της ποικιλόχρωμης και ποικιλόφωνης, ανομοιόμορφης και εξωτερικά κομματιασμένης μαζικής πάλης, θα μπορέσει να τη συνενώσει και να την κατευθύνει, να κατακτήσει τη εξουσία…»
(Άπαντα τ. 30, σελ 54-55 υπογρ δική μας)
Τα κινήματα λοιπόν, λέει ο Λένιν, είναι από τη φύση τους ανομοιογενή και με μπερδεμένη και αντιφατική συνείδηση. Εκεί όμως οφείλουν να παρέμβουν οι συνειδητοί-επαναστάτες, αυτοί που αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της επανάστασης, για να βοηθήσουν και να κατευθύνουν αυτή την ανομοιογενή μάζα στο στόχο της κατάληψης της εξουσίας και της σοσιαλιστικής επανάστασης!
Αυτά πρότεινε ο Λένιν. Και το ΚΚΕ έκανε ακριβώς το αντίθετο – τους γύρισε την πλάτη.
Τι κατάλαβε ο «Ριζοσπάστης» από την εμπειρία των Ελλήνων Αγανακτισμένων;
«Στην Ελλάδα οι “πλατείες” έδωσαν πολύτιμη ώθηση στον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μπορεί να συγκυβερνήσει με τους ΑΝΕΛ να διαπραγματεύεται ακούραστα για λογαριασμό του κεφαλαίου».
Αυτό κατάλαβε ο Ριζοσπάστης!
Ότι, το κίνημα των Αγανακτισμένων έδωσε ώθηση στον ΣΥΡΙΖΑ κι επομένως για την προδοσία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ φταίει το κίνημα. Δεν φταίει καθόλου το ΚΚΕ που αρνήθηκε να παρέμβει σ’ αυτό το κίνημα και το απαξίωσε προκλητικά, αλλά φταίει το κίνημα που, μη έχοντας που αλλού να στραφεί, στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και αφού το ΚΚΕ μυαλό δεν λέει να βάλει, επαναλαμβάνει τα ίδια για το κίνημα των πλατειών της Γαλλίας…
