Στις 6 Δεκέμβρη συμπληρώνεται 1 χρόνος από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μια δολοφονία που ήταν απλά η αφορμή για να ξεσπάσει η νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που συντάραξε όχι μόνο τη νεολαία, αλλά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Με δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους σχεδόν σε όλες τις ελληνικές πόλεις, με εκατοντάδες καταλήψεις σχολείων και σχολών, με καθημερινές διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις. Μία εξέγερση που ταρακούνησε τις κυβερνήσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Εκείνη την περίοδο ο Σαρκοζί στη Γαλλία ετοίμαζε ένα αντι-εκπαιδευτικό νομοσχέδιο το οποίο τελικά το πήρε πίσω φοβούμενος τις αντιδράσεις από τη Γαλλική νεολαία, έχοντας νωπό στη μνήμη του το γαλλικό φοιτητικό κίνημα που την άνοιξη του 2006 «έριξε» τον ψηφισμένο νόμο για το σύμφωνο πρώτης πρόσληψης – το CPE. Σήμερα σε μια σειρά χώρες που την προηγούμενη περίοδο «δεν κουνιόταν φύλλο» (Αυστρία, Γερμανία, ΗΠΑ, Ελβετία, Κροατία) οι φοιτητές δίνουν σημαντικές μάχες ενάντια στη Μπολώνια, με κεντρικό σύνθημα «Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση του συστήματος», με καταλήψεις πανεπιστημίων και δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους.
Η δολοφονία του Αλέξη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι …
Πολλές φορές έχει ειπωθεί αυτό το σύνθημα και ιδιαίτερα την περίοδο του Δεκέμβρη. Αυτό που πρέπει να δούμε είναι όλες τις υπόλοιπες σταγόνες που γέμιζαν το ποτήρι … Τα κοινωνικά αίτια δηλαδή που έβγαλαν όλον αυτόν τον κόσμο στο δρόμο. Ξεκινώντας από τους μαθητές που αποτελούν σήμερα το πιο σκληρά εργαζόμενο κομμάτι της κοινωνίας με το σχολείο, τις ατελείωτες ώρες φροντιστηρίων και διαβασμάτων για να περάσουν σε μια σχολή που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν αποτελεί επιλογή τους. Τους φοιτητές που προσπαθούμε να σπουδάσουμε (αν είμαστε τυχεροί) κάτι που επιλέξαμε, ζώντας συνεχώς με το φόβο της ανεργίας, βλέποντας τη «γενιά των 700 ευρώ» να γίνεται των 600, 500, 400 κλπ και το ίδιο το σύστημα και τις κυβερνήσεις που το στηρίζουν να μας λένε πόσο περισσότερο θα πρέπει να καταπιεστούμε για να πληρώσουμε την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν!
Οι «σταγόνες» σήμερα παραμένουν και γίνονται περισσότερες …
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει στην Παιδεία την ίδια πολιτική με αυτήν της ΝΔ, έχοντας ως κεντρικό μέλημα το πώς θα ολοκληρωθεί η αναγνώριση των ΚΕΣ, αφήνοντας τη δημόσια παιδεία στη μοίρα της … Η υποχρηματοδότηση συνεχίζεται, η εντατικοποίηση των σπουδών μας επίσης και στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει … Πρέπει να βάλουμε τα δικά μας αιτήματα μπροστά και με δυναμικές και μαζικές κινητοποιήσεις να τα διεκδικήσουμε.
Ο Δεκέμβρης ήταν «σχολείο» με πλούσια «μαθήματα»!
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η εκπληκτική εξέγερση του Δεκέμβρη που συγκίνησε την ελληνική κοινωνία, δεν κατάφερε να νικήσει. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μας πιάνει απογοήτευση. Αλλά να το δούμε σαν αφορμή για να βγάλουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα έτσι ώστε στις επόμενες μάχες, κινήματα και εξεγέρσεις να είμαστε πιο εξοπλισμένοι και πιο δυνατοί, για να καταφέρουμε να πετύχουμε τους στόχους μας!
Τα κρίσιμα σημεία:
1.Να βάλουμε μπροστά τα αιτήματα των φοιτητικών συλλόγων, ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναγνώριση των κολλεγίων, το νόμο-πλαίσιο της εντατικοποίησης και της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Για δραστική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την εκπαίδευση, για Ενιαία Δημόσια και αποκλειστικά Δωρεάν Παιδεία.
2. Να συντονιστούμε κατ’ αρχήν σε επίπεδο φοιτητικών συλλόγων τοπικά και πανελλαδικά, να φτιάξουμε δηλαδή συντονιστικά που να έχουν δημοκρατικές διαδικασίες. Η εμπειρία έχει δείξει ότι και στο φοιτητικό κίνημα του 06-07 υπήρχαν προβλήματα αλλά και το Δεκέμβρη το ίδιο. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Ο μόνος τρόπος για να ελέγχουν οι φοιτητές την πορεία του κινήματος είναι μέσω εκλεγμένων και ανακλητών αντιπροσώπων από τις Γενικές Συνελεύσεις οι οποίοι θα πρέπει να πηγαίνουν στα ανοιχτά συντονιστικά μαζί με όποιον άλλον θέλει να τα παρακολουθήσει και να είναι υπεύθυνοι για τις κοινές προτάσεις που θα γίνονται στις Συνελεύσεις.
3. Τα πρόσφατα κινήματα έχουν δείξει ότι αν οι φοιτητές είμαστε απομονωμένοι, δεν μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Γι αυτό χρειάζεται να συντονιστούμε με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων με στόχο τη δημιουργία πανεκπαιδευτικού μετώπου. Θα πρέπει να πάρουμε μαζί μας και τους εργαζόμενους, που να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα μας, χρησιμοποιώντας το μεγαλύτερο όπλο που έχουν στα χέρια τους, την απεργία, ώστε να δώσουμε από κοινού τον αγώνα ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης.
4. Απέναντι στην κρατική καταστολή και την αστυνομική βία, εμείς έχουμε να αντιπαρατάξουμε τις μαζικές διαδικασίες μας, τους δεκάδες και χιλιάδες στους δρόμους και τις διαδηλώσεις και τα μαχητικά μας αιτήματα. Οι λογικές των «αυτόκλητων σωτήρων», της ατομικής βίας, του πετροπόλεμου, των μολότοφ και των «συμβολικών» συγκρούσεων με την αστυνομία σε τίποτα δεν έχει να βοηθήσει τον αγώνα μας. Το μόνο που καταφέρνει είναι να δώσει τροφή στα κανάλια για προβολή της βίας και όχι των αιτημάτων μας, να δημιουργήσει κι άλλες ομάδες «ράμπο» για να καταστείλει τις κινητοποιήσεις μας κλπ
Δεκέμβρης 2009 …
Έχοντας όλα αυτά υπόψη, φέτος 1 χρόνο μετά το Δεκέμβρη του ’08, ο Δεκέμβρης του ’09 πρέπει να μας βρει ξανά στους δρόμους, ενάντια στις επιθέσεις που
συνεχίζονται σε όλα τα επίπεδα: στην Παιδεία, στα εργασιακά δικαιώματα, στην καταστολή.
– Να κάνουμε άμεσα γενικές συνελεύσεις για την καλύτερη προετοιμασία των κινητοποιήσεων με αφορμή τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου
– Να συμμετέχουμε μαζικά στις εκδηλώσεις και πορείες που ήδη καλούνται για την Κυριακή 6 και τη Δευτέρα 7 Δεκέμβρη να καταλάβουμε τις σχολές μας πανελλαδικά σε μια μέρα πανελλαδικής δράσης και συλλαλητηρίων για την Παιδεία
Αντί επιλόγου
Σήμερα βλέπουμε να εκτυλίσσεται η μεγαλύτερη οικονομική κρίση που έχει γνωρίσει σε παγκόσμιο επίπεδο το σύστημα αυτό που ζούμε, ο καπιταλισμός, από το κραχ του ’29. Είναι ένα σύστημα που οι ίδιοι οι απολογητές του μας βεβαιώνουν ότι έτσι λειτουργεί. Οι κρίσεις δηλαδή αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του. Με τις συνέπειές τους οι κρίσεις, γεννούν κοινωνικές εκρήξεις, κινήματα, εξεγέρσεις, κοινωνικές ανατροπές. Αν κάτι είναι σίγουρο, αυτό είναι ότι την επόμενη περίοδο θα ζήσουμε ακόμη μεγαλύτερες εκρήξεις. Το ζήτημα είναι να είμαστε προετοιμασμένοι και να δράσουμε σωστά. Υπάρχει τεράστια εμπειρία συσσωρευμένη από τα προηγούμενα κινήματα και εξεγέρσεις έτσι ώστε είναι στο χέρι μας οι επόμενες να είναι και νικηφόρες!
Παιδεία Μάχης – συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα
____________
