Ανακοίνωση της Αντιφασιστικής Κίνησης Μαγνησίας για το προσφυγικό ζήτημα
Τους τελευταίους μήνες το φαινόμενο της μετανάστευσης-προσφυγιάς από χώρες της Ασίας και της Αφρικής που είτε βρίσκονται σε πόλεμο είτε υφίστανται οικονομική εκμετάλλευση, με αποτέλεσμα οι λαϊκές μάζες να μην έχουν καμία δυνατότητα διαβίωσης έχει πάρει πλέον τεράστιες διαστάσεις και αποτελεί το μεγαλύτερο μεταναστευτικό κύμα μετά τους παγκόσμιους πολέμους.
Εκατομμύρια προσφύγων και μεταναστών, σε απόγνωση, προσπαθούν να βρουν τρόπο διαφυγής, πληρώνοντας τεράστια ποσά στους αετονύχηδες διακινητές, οι οποίοι τους θεωρούν ως μέσο να αυξήσουν τα έσοδά τους και βεβαίως δεν τους εξασφαλίζουν ασφαλή και σίγουρη μεταφορά στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να πνίγονται καθημερινά στα νερά του Αιγαίου. Χιλιάδες πνιγμοί, ανάμεσα δε στους πνιγμένους πάρα πολλά παιδιά.
Η υποκριτική «ανθρωπιστική» μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης δεν μπορεί να συγκαλύψει τα εγκλήματα των ευρωπαϊκών και διεθνών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης σε χώρες από τις οποίες προέρχονται οι πρόσφυγες-μετανάστες. Αν και η ίδια είναι συνυπεύθυνη για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεν φαίνεται διατεθειμένη να καταστείλει τη γενεσιουργό αιτία, αλλά απαγορεύει την ελεύθερη διακίνηση όλων των ανθρώπων και καταπατά τα δικαιώματά τους να εγκατασταθούν και να ζήσουν, όπου θέλουν και όπως θέλουν.
Οι ευθύνες της ΕΕ, ωστόσο, δεν απαλλάσσουν την Ελλάδα από τη δική της πολιτική ευθύνη για την απάνθρωπη μεταχείριση χιλιάδων ανθρώπων, ούτε μπορεί να είναι το άλλοθι για την επαναπροώθηση προσφύγων και αιτούντων άσυλο σε χώρες όπου κινδυνεύουν να υποστούν διώξεις, να υποστούν απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση ή και να θανατωθούν. Το ελληνικό κράτος καταπατώντας ακόμη και τα στοιχειώδη που προβλέπονται από τους διεθνείς κανονισμούς δεν δίνει άσυλο σε όσους επιθυμούν να μείνουν στη χώρα, ούτε προσφέρει τη δυνατότητα σε όσους επιθυμούν να πάρουν χαρτιά για να ταξιδέψουν με ασφάλεια σε άλλες χώρες.
Η Αντιφασιστική Κίνηση Μαγνησίας καταγγέλλει αυτή την πολιτική και ζητά από το ελληνικό κράτος:
- να πέσει άμεσα ο φράχτης του Έβρου
- να ανοίξουν τα χερσαία σύνορα για ελεύθερη πρόσβαση από τις γέφυρες των κανονικών συνόρων στον Έβρο, ώστε να μην μετράμε κάθε μέρα τους πνιγμένους στο Αιγαίο
- να κλείσουν τα κέντρα κράτησης και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, να εξασφαλίζονται ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στους πρόσφυγες και στους οικονομικούς μετανάστες (δωρεάν αξιοπρεπή στέγη και σίτισή τους)
- να δοθούν ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα σε όσους θέλουν να ενσωματωθούν στη χώρα ως πολίτες
Όμως, αν και οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών είναι ανάλγητες, οι εργαζόμενοι και τα μέλη των χαμηλών κοινωνικών τάξεων αισθάνονται τους «ξένους» όχι ως κίνδυνο, αλλά ως ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και υφίστανται την ίδια εκμετάλλευση. Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης, όπου, αν και κάποιες φασιστικές ομάδες επιτίθενται στους μετανάστες-πρόσφυγες, καθημερινά οργανώνονται από πλήθος κόσμου δράσεις αλληλεγγύης, καθώς επίσης και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και διεκδίκησης υπέρ τους. Αλληλεγγύη, βέβαια, και όχι φιλανθρωπία, η οποία προσφέρεται από διάφορους μεγαλόσχημους ή διάφορες οργανώσεις χρηματοδοτούμενες από τα κράτη και το κεφάλαιο με απώτερο σκοπό την προσωπική προβολή και το ίδιον όφελος.
Η Αντιφασιστική Κίνηση Μαγνησίας στα πλαίσια της αλληλεγγύης της στους πρόσφυγες-μετανάστες και απευθυνόμενη στην ευαισθησία και στο κοινό περί δικαίου αίσθημα των κατοίκων του Βόλου, συγκεντρώνει και ήδη έχει στείλει στην Ειδομένη τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης σε μια προσπάθεια να συμβάλει και αυτή στην ανακούφιση ανθρώπων που έχουν τεράστια ανάγκη.
Αυτή η προσπάθεια εξακολουθεί να είναι στόχος της ΑΚΜ, όμως ξέρουμε πολύ καλά ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με την αλληλεγγύη που δείχνουν άνθρωποι οι οποίοι ανήκουν σε λαϊκά και φτωχά κοινωνικά στρώματα. Οπωσδήποτε η κυβέρνηση με την πολιτική της βούληση μπορεί να δώσει λύσεις και αυτό απαιτούμε. Απαιτούμε επίσης και την κινητοποίηση των δήμων και της περιφερειακής αυτοδιοίκησης.
Στο Βόλο, δεν έχουμε μεγάλες εισροές προσφύγων-μεταναστών, όπως στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Ωστόσο, δυο φορές το τελευταίο διάστημα οι αρμόδιες αρχές μετέφεραν πρόσφυγες από ακατοίκητες βραχονησίδες των Β. Σποράδων με το καράβι της γραμμής, τους κράτησαν κλεισμένους μέσα μέχρι να αδειάσει όλο το καράβι και με τη φρούρηση βατραχανθρώπων τους κατέβασαν και τους επιβίβασαν στο λεωφορείο που είχε μπει στο γκαράζ του καραβιού και τους φυγάδευσαν αμέσως για να μην έλθουν καθόλου σε επαφή με τους αλληλέγγυους που είχαν συγκεντρωθεί στο λιμάνι. Στην πόλη παρέμεναν μόνο μέχρι να γίνει η καταγραφή τους και μετά τους έβαλαν στα λεωφορεία του ΚΤΕΛ και τους έστειλαν στην Αθήνα. Αν και επίσημα θεωρούνται φιλοξενούμενοι, στην πραγματικότητα αντιμετωπίστηκαν ως κρατούμενοι, καθώς ούτε οι κρατικοί φορείς ούτε ο δήμος ανέλαβε να καλύψει τις στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες τους. Η «φιλοξενία» που τους προσφέρεται στο Βόλο είναι η εξής:
- Οι άνθρωποι στοιβάζονται σε ένα κοντέινερ έξω από την πόλη, το οποίο είναι εντελώς ακατάλληλο για διαμονή ανθρώπων.
- Υπάρχουν ελάχιστα κρεβάτια (45, ενώ με την προηγούμενη καραβιά έφτασαν 115 πρόσφυγες) για ύπνο με βάρδιες,
- δεν υπάρχει πόσιμο νερό,
- υπάρχει μόνο μία τουαλέτα έξω από το κοντέινερ στην οποία κατά καιρούς προστίθενται άλλες δυο χημικές,
- το νερό στο χώρο δεν είναι πόσιμο (τους προμηθεύουν εμφιαλωμένα νερά οι αλληλέγγυοι),
- μπορούν να πλυθούν μόνο με κρύο νερό, γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα θέρμανσής του,
- στο χώρο δεν υπάρχει θέρμανση και σωστός εξαερισμός
- και βεβαίως δεν ορίζεται επακριβώς αρμόδιος φορέας (ή αστυνομία και δήμος αποποιούνται την ευθύνη τους) να τους προμηθεύει τροφή. Και μπορούν να μην πεθάνουν από την πείνα μόνο αν οι αλληλέγγυοι τους βοηθήσουν.
Η ΑΚΜ θεωρεί απαράδεκτη αυτή την κατάσταση και ζητά από το δήμο Βόλου να παρέμβει και να πάρει μέτρα ώστε, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον για τις μέρες που βρίσκονται εδώ (ας σημειωθεί ότι είναι ανάμεσά τους πολλά παιδιά, ακόμη και βρέφη) να έχουν μια ανθρώπινη αντιμετώπιση. Γι’ αυτό απαιτούμε:
- να χρησιμοποιηθούν για τη διαμονή τους χώροι δημοτικοί που βρίσκονται μέσα στην πόλη (οι πρόσφυγες-μετανάστες δεν είναι λεπροί να απομονώνονται στη Σπιναλόγκα) και οι οποίοι να πληρούν τους όρους αξιοπρεπούς διαβίωσης
- ο δήμος να αναλάβει τη διατροφή τους για όσες μέρες παραμένουν εδώ
- ο δήμος να φροντίζει να μεταφέρονται στο νοσοκομείο όσοι έχουν άμεση ανάγκη ιατρικής φροντίδας
- πρέπει να ορισθεί κλιμάκιο γιατρών να επισκέπτεται το χώρο παραμονής τους
- να οργανωθούν επιτροπές νομικής ενημέρωσης και υποστήριξης που να ασχολούνται με τις αιτήσεις πολιτικού ασύλου, τις άδειες παραμονής και τα χαρτιά που χρειάζονται όσοι θέλουν να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες
- να στελεχωθεί ομάδα διερμηνέων και να υπάρχει δυνατότητα πρόσβασής τους στους χώρους προσωρινής διαμονής, ώστε οι μετανάστες-πρόσφυγες να μπορούν να επικοινωνούν για τις καθημερινές τους ανάγκες.
Εμείς, ως ΑΚΜ, συνεχίζουμε να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας, γιατί θεωρούμε τους μετανάστες αδέρφια μας που υποφέρουν και θα αγωνιστούμε για να υποστηρίξουμε τα δικαιώματά τους.
