Απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα –

η πάλη για μια σοσιαλιστική κοινωνία

Χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι από όλη την Ευρώπη συναντιόμαστε αυτές τις μέρες στην Αθήνα για να διαδηλώσουμε και να καταγγείλουμε τις πολιτικές των ισχυρών της γης. Πολιτικές που γεννούν τον πόλεμο, την εξαθλίωση, την ανεργία, την καταστροφή του περιβάλλοντος, το ρατσισμό, το νέο-φασισμό, τη βαρβαρότητα …

Η συνάντηση αυτή είναι ταυτόχρονα μια ευκαιρία για να προβληματιστούμε για την «επόμενη μέρα» – για το δρόμο δηλαδή που πρέπει να ακολουθήσει το εργατικό κίνημα, το κίνημα της νεολαίας και τα κοινωνικά κινήματα, για να δώσουν λύσεις στα τεράστια προβλήματα με τα οποία είμαστε αντιμέτωποι.

Το πρώτο πράγμα για το οποίο πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι είναι πως κανείς από μας πια δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά τις υποσχέσεις των αστών, των εκπροσώπων του κεφαλαίου, ότι ο καπιταλισμός μπορεί να φέρει καλύτερες μέρες….

Στην Ελλάδα

Το ελληνικό εργατικό κίνημα και η νεολαία βιώνουν ένα ακόμη κύμα επιθέσεων που έχει στόχο να μην αφήσει τίποτα όρθιο: μείωση των πραγματικών εισοδημάτων, απελευθέρωση των απολύσεων, κατάργηση της μονιμότητας ακόμα και στο δημόσιο, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση της δημόσιας Υγείας και της Παιδείας, χτύπημα του συνδικαλισμού και προσπάθεια διάσπασης του συνδικαλιστικού κινήματος (π.χ. τράπεζες) χτύπημα ακόμα και του δικαιώματος της απεργίας (επιστράτευση ναυτεργατών )…

Όλα αυτά τη στιγμή που τα επίσημα κέρδη 190 μεγάλων επιχειρήσεων (που έχουν αναγγελθεί) αυξήθηκαν τον περασμένο χρόνο κατά 46% !! Την ίδια στιγμή το 45% των μισθωτών και το 73% των συνταξιούχων ζουν με λιγότερα από 500 € τον μήνα.

Η Ελλάδα είναι ο παράδεισος των καπιταλιστικών κερδών – όμως η κυβέρνηση μειώνει τη φορολογία των επιχειρήσεων από 35% σε 25%!

Ο μέσος (πραγματικός) μισθός σήμερα στην Ελλάδα είναι χαμηλότερος από πριν 25 χρόνια! Και η ανεργία τριπλάσια.

Η Ν.Δ. λέει ότι φταίει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λέει φταίει η Ν.Δ., αλλά και οι δύο μαζί χτυπούν τους εργαζόμενους, σαν να είναι αυτοί υπεύθυνοι!

Όλα αυτά γίνονται, υποτίθεται, για να μπει η οικονομία στον δρόμο της ανάπτυξης, για να έρθει ευημερία και απασχόληση! Πιο μεγάλο ψέμα δεν υπάρχει!

Στην Ευρώπη και Διεθνώς

Ούτε και είναι αυτές οι πολιτικές μόνο “ελληνικές”. Παντού βλέπουμε τις ίδιες πολιτικές. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη σκληρές αντεργατικές πολιτικές εφαρμόζονται ακόμα και στις πιο πλούσιες χώρες, όπως τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Βρετανία.

Στη Γερμανία έχουν καθιερωθεί από τον Σρέντερ οι δουλειές του ενός ευρώ την ώρα, ενώ η νέα κυβέρνηση αυξάνει τις ώρες εργασίας από 38,5 σε 40 χωρίς αύξηση στους μισθούς.

Στη Βρετανία ο Μπλερ επιχειρεί αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κατά πέντε χρόνια.

Στη Γαλλία ο Σιράκ με τον Βιλπέν επιχείρησαν να επιτρέψουν στους εργοδότες να απολύουν τους νέους εργαζόμενους, όποτε θέλουν, χωρίς εξήγηση, χωρίς αποζημίωση!

Όλα αυτά, όλοι αυτοί οι πολιτικοί, που είναι χωμένοι στη διαφθορά, τα κάνουν υποτίθεται για το καλό μας!

Αγώνες εργατών και νεολαίας

Όμως οι εργαζόμενοι δεν παρασύρονται εύκολα πια. Από άκρη σε άκρη στην Ευρώπη δίνουν ιστορικές μάχες.

Στη Γερμανία, πρόσφατα, οι δημόσιοι υπάλληλοι σε 3 κρατίδια απεργούσαν για πάνω από 8 βδομάδες ενώ οι γιατροί πάνω από 4!

Στη Βρετανία 1,5 εκ δημοτικοί υπάλληλοι κατέβηκαν σε απεργία – τη μεγαλύτερη από το 1926!

Στη Γαλλία ένα τεράστιο κίνημα νεολαίας και εργαζομένων με διαδηλώσεις που ξεπέρασαν τα 3 εκατομμύρια ανάγκασε την κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση.

Εκατομμύρια εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές και μαθητές, σε όλη την Ευρώπη, καταλαβαίνουν ότι όλη αυτή η βαρβαρότητα όλη αυτή η σήψη δεν οφείλεται στα λάθη ή την ανοησία συγκεκριμένων ατόμων που κυβερνούν… Όλοι τους, είτε “συντηρητικοί” είτε “προοδευτικοί”, εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές – αυτή είναι η λογική του συστήματος.

Κρίση της αριστεράς

Όλη αυτή η σήψη, σε τελευταία ανάλυση, δεν αντανακλά πάρα την κρίση των κομμάτων της αριστεράς.

Τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς, στη μεγάλη τους πλειοψηφία έπαψαν να είναι “αριστερά” – με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα Σοσιαλδημοκρατικά.

Τα Κομμουνιστικά κόμματα, είτε παρέμειναν αμετανόητα σταλινικά, όπως το ελληνικό Κ.Κ.Ε., είτε στη συντριπτική τους πλειοψηφία έβαλαν πολύ νερό στο κρασί τους…. Έτσι, κόμματα όπως το κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού στη Γερμανία, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, η Κομμουνιστική Επανίδρυση στην Ιταλία, κλπ, δεν παλεύουν πια για την ανατροπή του καπιταλισμού. Αντίθετα είναι έτοιμα για να συμμετέχουν μαζί με τους «Σοσιαλιστές» σε κοινές κυβερνήσεις οι οποίες εφαρμόζουν τις πολιτικές που εξυπηρετούν το κεφάλαιο.

Γι’ αυτό η παραδοσιακή Αριστερά στην Ευρώπη και διεθνώς, δεν πείθει δεν εμπνέει και δεν προσφέρει προοπτική. Η ανάγκη για νέα κόμματα της αριστεράς, πιστά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και της νεολαίας, είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Προσδοκίες από τα Φόρουμ

Η εμφάνιση των φόρουμ διεθνώς στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων δημιούργησε μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες ότι μέσα απ’ αυτόν το δρόμο θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μαζικά κινήματα που να ανακόψουν την επιθετικότητα του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστώνΕνώ πολλοί αγωνιστές της αριστεράς πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να συμβάλουν στο να λυθεί το τεράστιο κενό που υπάρχει στην Αριστερά.

Τα Φόρουμ όμως δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν σε αυτές τις προσδοκίες. Και αυτό κατά τη γνώμη μας δεν είναι ευθύνη των αγωνιστών της βάσης αλλά των δυνάμεων που τέθηκαν και βρίσκονται σήμερα επικεφαλής των Φόρουμ – που είναι τα κόμματα που συμμετέχουν στις κεντροαριστερές κυβερνήσεις (μαζί με τα κόμματα της Σοσιαλδημοκρατίας).

Για να μπορέσουν τα Φόρουμ, ή τμήματά τους, να παίξουν ένα ουσιαστικά διαφορετικό ρόλο στις μέρες και στα χρόνια που έρχονται θα πρέπει να κινηθούν αποφασιστικά προς τα αριστερά, σε ριζοσπαστικές κατευθύνσεις που να αμφισβητούν το ίδιο το σύστημα και να επιδιώκουν την ανατροπή του. Για αυτά παλεύει το Ξεκίνημα συμμετέχοντας ταυτόχρονα σε όλες τις σημαντικές διεργασίες του Φόρουμ.

Ποιο δρόμο για τους αγωνιστές της βάσης;

Η αναζήτηση λύσεων στα σημερινά τεράστια προβλήματα μέσα από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, με την ελπίδα πως ο καπιταλισμός θα γίνει περισσότερο ανθρώπινος, είναι αδιέξοδες. Οι αγνοί, ανιδιοτελείς αγωνιστές της βάσης του κινήματος δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κινηθούν στο δρόμο της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού και για το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Γιατί η αδυσώπητη λογική του ανταγωνισμού για το κέρδος, αποτελεί τον σιδερένιο νόμο που κινεί το καπιταλιστικό σύστημα που καταστρέφει το δικαίωμα στη δουλειά, την αξιοπρεπή διαβίωση, και την ίδια την επιβίωση.

Για μια νέα αριστερά

Η ώρα για να πάρουμε τις πρωτοβουλίες που χρειάζονται για να χτίσουμε μια νέα Αριστερά, είναι τώρα!

Μια αριστερά πίστη στους εργαζομένους και τη νεολαία

συνεπή στην πάλη της για τα καθημερινά προβλήματα,

συνεπή τον αγώνα για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία,

μακριά από τον Σταλινισμό και τα ψέματα των Σοσιαλδημοκρατών.

Γι’ αυτή την Αριστερά παλεύει το Ξεκίνημα

και το κάνει μέσα από τις γραμμές της CWI,

για το χτίσιμο μιας διεθνούς οργάνωσης των εργαζομένων και της νεολαίας με στόχο τη διεθνιστική πάλη για τα κοινά προβλήματα και για το σοσιαλισμό στην Ελλάδα την Ευρώπη και όλο τον κόσμο

Αθήνα 25 Απρίλη 06