Η 25η Νοέμβρη είναι η παγκόσμια μέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Σε ολόκληρο τον κόσμο, αμέτρητες γυναίκες υφίστανται σωματική, ψυχολογική, ή σεξουαλική βία από αγνώστους, συναδέλφους, αφεντικά, μέλη της οικογένειας τους. Την ίδια ώρα, το γυναικείο κίνημα βγαίνει στο προσκήνιο και διεκδικεί τον τερματισμό της σεξιστικής βίας, της καταπίεσης και των διακρίσεων!
Σε αυτά τα πλαίσια, δημοσιεύουμε ανακοίνωση που μοιράζει αυτές τις μέρες το σχήμα «Μαχητικές κι Ελεύθερες»
1 στις 4 γυναίκες στην Ελλάδα θύμα κακοποίησης
Η 25η Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην βία κατά των γυναικών. Για τα συστημικά ΜΜΕ και το σύστημα συνολικά είναι μία ημέρα που υποκριτικά προσπαθούν να πείσουν ότι νοιάζονται για τις γυναίκες-θύματα βίας. Παρουσιάζουν ιστορίες κακοποιημένων γυναικών, συνεντεύξεις ψυχολόγων κ.α. αλλά ποτέ δεν αναλύουν την πλήρη και πραγματική διάσταση της βίας κατά των γυναικών.
Ας σκεφτούμε όμως τι σημαίνει για την Ελληνική κοινωνία ότι:
- 1 στις 4 γυναίκες στην Ελλάδα έχει κακοποιηθεί σωματικά ή/και σεξουαλικά
- 13 γυναίκες βιάζονται κάθε μέρα
- Από τους 5000 βιασμούς κάθε χρόνο μόνο 150 ακολουθούν τη νομική οδό και ακόμα λιγότεροι δράστες τιμωρούνται
- το 80% των ανθρώπων που γνωρίζουν ότι μια γυναίκα κακοποιείται από τον σύντροφό της επιλέγει να μη μιλήσει επειδή θεωρεί ότι «είναι ιδιωτικό θέμα»
- ότι οι δολοφονίες γυναικών από τους συζύγους ή τους συντρόφους τους χαρακτηρίζονται από τα ΜΜΕ ως «έγκλημα πάθους» και οι δολοφόνοι δικαιολογούνται ως έναν βαθμό λόγω της ζήλιας κλπ που ένιωθαν
Όταν σε μια κοινωνία το ένα φύλλο είναι σε τόσο μαζικό επίπεδο θύμα και το άλλο θύτης, σημαίνει ότι δεν υπάρχει ισότητα των δυο φύλλων. Και ακριβώς αυτή η αντίληψη, ότι δηλαδή οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες οδηγεί (μαζί με άλλους παράγοντες) σε τόσο ψηλά ποσοστά βίας κατά των γυναικών και ταυτόχρονα σε ατιμωρησία των ανδρών – δραστών.
Η κατάσταση όμως δεν είναι καλύτερη ούτε στον υπόλοιπο «πολιτισμένο» κόσμο. Στην Ε.Ε. θύμα σωματικής ή/και σεξουαλικής επίθεσης έχει πέσει 1 στις 3 γυναίκες! Σοκαριστική είναι επίσης μια έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2016 (Ειδικό Ευρωβαρόμετρο 449) στην οποία περίπου το 30% των ανδρών στην Ε.Ε. (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας) δικαιολογούν το βιασμό αν η γυναίκα είναι μεθυσμένη ή ντυμένη «προκλητικά» ή περπατάει μόνη της το βράδυ στο δρόμο, κ.α. Στην δε Λατινική Αμερική το γυναικείο κίνημα άρχισε να χρησιμοποιεί τα τελευταία χρόνια τη λέξη «γυναικοκτονία» λόγω του τρομαχτικού αριθμού γυναικών που δολοφονούνται – με δράστη συνήθως το σύζυγο ή τον φίλο τους. Στην Αργεντινή 1 γυναίκα δολοφονείται κάθε 30 ώρες, ενώ στη Βραζιλία 1 γυναίκα δολοφονείται κάθε 2 ώρες!
Σε πολλές χώρες του κόσμου έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να ξεδιπλώνονται μαζικά και μαχητικά κινήματα ενάντια στη βία κατά των γυναικών (π.χ. Λ. Αμερική, Ινδία, κ.α.), κινήματα για την διεκδίκηση βασικών δικαιωμάτων όπως π.χ. το δικαίωμα στην άμβλωση (π.χ. Ιρλανδία, Πολωνία) κινήματα ενάντια στις σεξιστικές συμπεριφορές, τις διακρίσεις και την χαμηλότερη αμοιβή των γυναικών σε σχέση με των ανδρών (π.χ. Ισπανία, Σκωτία, ΗΠΑ, κ.α.). Αυτά τα κινήματα μας εμπνέουν και δείχνουν, παρά τις όποιες επιμέρους αδυναμίες τους, το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να παλέψουμε ενάντια στο μαζικό φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών, αλλά και ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση και διάκριση που υπάρχει απέναντι στις γυναίκες.
Όλα τα δικαιώματα που κατάκτησαν οι γυναίκες, τα κατέκτησαν, όπως και το σύνολο των εργαζομένων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου μέσα από μακρόχρονους και εξαιρετικά δύσκολους αγώνες. Οι αγώνες αυτοί, για να είναι αποτελεσματικοί, πρέπει να είναι ταυτόχρονα κομμάτι του αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά τη βία και την καταπίεση των γυναικών. Θα πρέπει να είναι αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό –ένα σύστημα που βασίζεται στην ανισότητα, στην εκμετάλλευση και τους ανταγωνισμούς– για το χτίσιμο μια κοινωνίας με πραγματική ισότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη!
