Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τ. 526, 8 – 22 Γενάρη 2021)
Το 2020 ήταν η «χρονιά του κορονοϊού», με τους 5.000 θανάτους επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στην Ελλάδα και σχεδόν 2 εκατομμύρια διεθνώς. Την ευθύνη για την ανεξέλεγκτη διασπορά της πανδημίας, ιδιαίτερα σε σχέση με το 2ο κύμα, την έχουν οι άρχουσες τάξεις και οι κυβερνήσεις τους, οι οποίες για να έχουν τις λιγότερες δυνατές απώλειες για την καπιταλιστική οικονομία, στην πράξη θυσίασαν ανθρώπινες ζωές.
Στην Ελλάδα το βιώσαμε αυτό και συνεχίζουμε να το βιώνουμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, καθώς το άτακτο άνοιγμα στον τουρισμό χωρίς σοβαρούς ελέγχους, ο συνωστισμός στα μέσα μεταφοράς και χώρους εργασίας, το άνοιγμα των σχολείων το φθινόπωρο χωρίς να μειωθεί ο αριθμός μαθητών (με αύξηση των τμημάτων και προσλήψεις εκπαιδευτικών) η υποταγή στις απαιτήσεις της Εκκλησίας και, βέβαια, χωρίς τη δραστική ενίσχυση του ΕΣΥ, είχαν ως αποτέλεσμα την εκθετική αύξηση των θανάτων. Από 200 περίπου συνολικά θανάτους από το Μάρτη μέχρι τα τέλη Ιούλη, φτάσαμε τους 100 την ημέρα την περίοδο Νοέμβρη και Δεκέμβρη.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση της ΝΔ έκανε δαπάνες με το σταγονόμετρο για την Υγεία και για κοινωνικά επιδόματα, έδινε απλόχερα εκατομμύρια ευρώ σε καναλάρχες, σε υποθέσεις-σκάνδαλα τύπου «Σκόιλ Ελικίκου», «Μεγάλο Περίπατο» κ.α., σε «αποζημιώσεις»(!) εταιρειών εκμετάλλευσης αυτοκινητοδρόμων, στην Τράπεζα Πειραιώς, στην Aegean και βέβαια στην ιδιωτική Υγεία ονομάζοντας «επίταξη» την ακριβοπληρωμένη ενοικίαση… Ξοδεύτηκαν λοιπόν και συνεχίζουν να ξοδεύονται τεράστια ποσά όχι στην κατεύθυνση στήριξης των εργαζομένων, των ανέργων, της πλειοψηφίας της κοινωνίας, αλλά προς το συμφέρον μιας χούφτας μεγαλοεπιχειρηματιών.
Ακόμα, η πανδημία και το λοκντάουν αποτέλεσαν «χρυσή ευκαιρία» για τη ΝΔ και την άρχουσα τάξη για να περάσουν μια σειρά νόμους και διατάξεις που χτυπούν ένα ευρύ φάσμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Επιθέσεις στα εργασιακά με κατάργηση του 8ωρου και μια σειρά αντεργατικές διατάξεις, επιθέσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα με περιορισμό των διαδηλώσεων και κατακόρυφη αύξηση της καταστολής, ο νέος περιβαλλοντοκτόνος νόμος, επιθέσεις στη νεολαία με παραπέρα εντατικοποίηση των σπουδών και με την πανεπιστημιακή αστυνομία να «φυλάει» τα ιδρύματα.
Ακόμα το πόρισμα της «ομάδας Πισσαρίδη» που αφορά στην «ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας» για την επόμενη περίοδο και αποτελεί έναν οδικό χάρτη για την κυβέρνηση, αποτελεί εφιάλτη για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Πρόκειται για μια δέσμη προτάσεων ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων που στην ουσία κλιμακώνει την επίθεση στα εργασιακά, στα δικαιώματα των ανέργων, στο ασφαλιστικό, την Υγεία, την Παιδεία, ακόμα και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Με αυτά θα έρθει αντιμέτωπο το κίνημα την επόμενη περίοδο, ανεξάρτητα από την εξέλιξη της πανδημίας και το λοκντάουν και θα κληθεί να τα αντιμετωπίσει.
Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που μας αφήνει ως «κληρονομιά» το 2020 σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής για το 2021 και μετά.
Το 2020 όμως, πέρα από τη «μαυρίλα» του κορονοϊού, είχε και μια εξαιρετικά σημαντική και ιστορική θετική στιγμή. Ήταν η κορύφωση του αντιφασιστικού αγώνα με την καταδίκη της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην σημαντική δικαστική απόφαση. Αναφερόμαστε στις ημέρες και εβδομάδες που προηγήθηκαν της δίκης, όπου οι μαχητικές αντιφασιστικές δράσεις και το κλίμα στην κοινωνία, η χαρά και η συγκίνηση με το αποτέλεσμα, θύμιζε άλλες καλές εποχές. Αυτό επιβεβαιώθηκε και στις ιστορικές συγκεντρώσεις της 7ης Οκτώβρη, που τη μαζικότητά τους είχε να τη δει το κίνημα για πολλά χρόνια και ειδικά η συγκέντρωση της Αθήνας θα μπορούσε να ήταν πολλαπλάσια, αν δεν διαλύονταν νωρίς από τις δυνάμεις καταστολής αμέσως μετά τη στιγμή της ανακοίνωσης του αποτελέσματος.
Η εντελώς αποτυχημένη και εγκληματική πολιτική της ΝΔ σε σχέση με την πανδημία, η όξυνση της καταστολής ιδιαίτερα μετά τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη, η συνέχιση των επιθέσεων ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα κλπ έχουν συσσωρεύσει οργή και αγανάκτηση σε πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Παρόλα αυτά, το κίνημα δεν δείχνει ικανό και σε θέση να αντισταθεί αποτελεσματικά, παρότι κάποια σημάδια ανάκαμψης σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο είναι ήδη εμφανή.
Αυτά είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν την γεμάτη αντιφάσεις περίοδο που διανύουμε. Μια από τις αιτίες γι’ αυτή την εικόνα είναι η έλλειψη πολιτικής εναλλακτικής, δηλαδή μιας μαζικής αριστερής δύναμης που να εκφράσει τις διαθέσεις της κοινωνίας, να οργανώσει και να δώσει προοπτική στους αγώνες και στα κινήματα. Η υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα μετά την ιστορική κωλοτούμπα του 2015, απέδειξε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για φιλεργατικές πολιτικές χωρίς σύγκρουση με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και την άρχουσα τάξη.
Το πως και το πότε θα εκφραστεί η συσσωρευμένη οργή που υπάρχει στην κοινωνία, η οποία θα μεγαλώνει λόγω των επικείμενων νέων επιθέσεων λιτότητας, είναι ένα ανοιχτό ζήτημα – αργά ή γρήγορα όμως θα συμβεί. Είναι στο χέρι των πρωτοπόρων αγωνιστών της βάσης, των μαχητικών εργατικών σωματείων, των κοινωνικών κινημάτων και των οργανώσεων της ανατρεπτικής Αριστεράς να συντονιστούν στα διάφορα μέτωπα του αγώνα, έτσι ώστε να μπει ένα φρένο στις κυβερνητικές επιθέσεις και να μπουν μπροστά οι διεκδικήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας. Αυτό είναι το καθήκον που μπαίνει μπροστά μας, αυτή τη μάχη θα δώσει το «Ξ» με όλες του τις δυνάμεις την επόμενη περίοδο και σ’ αυτή τη μάχη καλούμε κάθε αγωνιστή της βάσης του κινήματος να στρατευτεί για να τη δώσουμε από κοινού.
Η λειτουργία της σελίδας xekinima.org και του “Ξ” βασίζεται αποκλειστικά στην οικονομική ενίσχυση μελών και φίλων. Στηρίξτε κι εσείς την προσπάθειά μας, έστω και με ένα μικρό ποσό ή γραφτείτε συνδρομητές στην ηλεκτρονική έκδοση της δεκαπενθήμερης εφημερίδας μας!
