Του Νίκου Κοκκάλη
Κατά τη διάρκεια της μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων στη Βρετανία (1984-85) επί της διακυβέρνησης της Μάργκαρετ Θάτσερ, τμήματα του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος διοργάνωσαν δράσεις στήριξης των απεργών ανθρακωρύχων, συμβάλοντας αποφασιστικά στον αγώνα τους. Σήμερα, η συζήτηση για τις συμμαχίες και το επίπεδο πολιτικοποίησης του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος παραμένει έντονη, με τμήματα της ηγεσίας του να προσπαθούν να το κρατήσουν μακριά από τους κοινωνικούς αγώνες, προκρίνοντας τη λογική των χορηγιών από μεγάλες εταιρείες, όπως π.χ. στο Athens pride. Η ιστορία όμως της απεργίας των ανθρακωρύχων και της συμβολής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, δείχνει καθαρά την ανάγκη, αλλά και τα αποτελέσματα των κοινών αγώνων και του ανοίγματος στα υπόλοιπα καταπιεσμένα στρώματα της κοινωνίας.
Ήταν Μάρτιος του 1984 όταν ξεκίνησε η απεργία των ανθρακωρύχων, ενάντια στο κλείσιμο μιας σειράς από ορυχεία που θεωρούνταν από την κυβέρνηση Θάτσερ μη προσοδοφόρα. Η απεργία αυτή κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο, παρά το γεγονός ότι σημαδεύτηκε από άγρια αστυνομική βία, κι ενώ η κυβέρνηση Θάτσερ είχε καταφέρει να «παγώσει» τα οικονομικά της NUM (Εθνικής Ένωσης Ανθρακωρύχων), αφήνοντας τους απεργούς χωρίς πόρους για να αγοράσουν ακόμα και τα απαραίτητα.
Βλέπετε, η κυβέρνηση Θάτσερ ήθελε να «λιώσει» τους ανθρακωρύχους, που στην δεκαετία του ’70 έριχναν κυβερνήσεις, προς παραδειγματισμό άλλων «απείθαρχων» εργαζομένων.
Ένας από τους βασικούς λόγους που η απεργία κράτησε, ήταν οι δεκάδες επιτροπές υποστήριξης των απεργών, που δημιουργήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα.
Κάπου εδώ μπαίνει στο παιχνίδι και το Βρετανικό ΛΟΑΤΚΙ κίνημα. Μια ομάδα ΛΟΑΤΚΙ αγωνιστών οι οποίοι είναι οργανωμένοι στην αριστερά, αποφασίζουν να δώσουν ένα χεράκι βοηθείας. Το καλοκαίρι του 1984 δημιουργούν την οργάνωση Lesbians and Gays Support the Miners – LGSM (Λεσβίες και Ομοφυλόφιλοι Υποστηρίζουν τους Ανθρακωρύχους). Οργανώνουν διαδηλώσεις, μαζεύουν λεφτά για τις κοινότητες των ανθρακωρύχων, συμμετέχουν σε πικετοφορίες και αποκλεισμούς που οργανώνουν οι ανθρακωρύχοι.
Παρακάμπτωντας τη γραφειοκρατία του συνδικάτου, οι 11 τοπικές οργανώσεις του LGSM μάζευαν λεφτά τα οποία έδιναν απευθείας στις κοινότητες των ανθρακωρύχων, κυρίως στην Νότια Ουαλία. Μάλιστα δε δίσταζαν να επισκεφτούν οι ίδιες τις κοινότητες αυτές, για να διαπιστώσουν ποια είναι τα προβλήματα, αλλά και για να γνωρίσουν τους ανθρακωρύχους και τις οικογένειες τους.
Δεν ήταν βέβαια όλα ρόδινα. Η δράση της LGSM, έγινε αντικείμενο ενασχόλησης από τα ταμπλοίντ του Ρούπερτ Μέρντοχ, τα οποία υποστήριζαν αναφανδόν την κυβέρνηση Θάτσερ. Και προσπαθούσαν να στρέψουν τον κόσμο ενάντια στην απεργία, παίζοντας το χαρτί της ομοφοβίας. (σ.σ. «Οι ανώμαλοι υποστηρίζουν τους ανθρακωρύχους», λέει ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου στην φώτο).
Κάτι όμως που δεν τους πτόησε καθόλου, μιας και οι δραστηριότητες της LGSM συνεχίστηκαν, πολλές φορές «τρολλάρωντας» τα ταμπλοίντ. Όπως με την παρακάτω συναυλία που οργανώθηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 1984, στο Electric Ballroom του Camden, με headliners τους Bronski Beat. Μια συναυλία τα έσοδα της οποίας (που πήγαν στις κοινότητες των ανθρακωρύχων) ξεπέρασαν τις πέντε χιλιάδες λίρες!!
Πολλές φορές η LGSM έκανε και δωρεές οχημάτων που έκρινε ότι ήταν αναγκαία για την υποστήριξη των απεργών και των οικογενειών τους. Στις φώτογραφίες βλέπουμε ένα φορτηγάκι της τοπικής Επιτροπης Στήριξης των Ανθρακωρύχων από τις περιοχές Neath, Dulais, και την Κοιλάδα του Swansea. Στην πόρτα διαβάζουμε «Δωρεά της LGSM».
Οι ομάδα «Λεσβίες Ενάντια στο Κλείσιμο των Ορυχείων» (Lesbians Against Pit Closures) δημιουργήθηκε τον Νοέμβριο του 1984,από μια ομάδα γυναικών που αποχώρησε από την LGSM λόγω πολιτικών διαφωνιών. Συμμετείχαν σε δυναμικές κινητοποιήσεις και οργάνωσαν συναυλίες οικονομικής ενίσχυσης στους ανθρακωρύχους.
Το Μάρτη του 1985, η απεργία έληξε με την ήττα των ανθρακωρύχων. Όμως, οι ανθρακωρύχοι δεν ξέχασαν ποιοι τους υποστήριξαν. Όπως έλεγε ο Dai Donovan, εκπροσωπώντας τους ανθρακωρύχους της Νότιας Ουαλίας στη συναυλία «Pits and Perverts»,το Δεκέμβρη του 1984,
«Φορέσατε την κονκάρδα μας “Ορυχεία, όχι Ανεργία”, και ξέρετε τι πάει να πει κακοποίηση, όπως και εμείς.Τώρα θα φορέσουμε εμείς την κονκάρδα σας, θα σας υποστηρίξουμε. Αυτό δε θα αλλάξει άμεσα, αλλά 140.000 ανθρακωρύχοι τώρα ξέρουν ότι υπάρχουν και άλλα προβλήματα, και άλλοι αγώνες. Μάθαμε για τους μαύρους, τους ομοφιλόφιλους, τον πυρηνικό αφοπλισμό. Και δεν θα είμαστε ποτέ πια όπως παλιά».
Και όντως, οι ανθρακωρύχοι ποτέ δεν ξέχασαν. Υποστήριξαν ανοιχτά όλα τα Pride του 1985, και μάλιστα οι ανθρακωρύχοι της Ουαλίας βρέθηκαν να ηγούνται της πορείας του Pride στο Λονδίνο. Στο συνέδριο του Εργατικού Κόμματος το 1985, έγινε για πρώτη φορά δεκτό ψήφισμα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, εν μέρει χάρη στις ψήφους των μελών της NUM που ψήφισαν μονοκούκι «υπέρ».
Η δράση του LGSM και της LAPC μας δείχνει ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος, όσον αφορά τα ΛΟΑΤΚΙ κινήματα, για να χτίσουν συμμαχίες με άλλους χώρους, και με ποιους θα έπρεπε να τις επιδιώκουν. Συμμαχίες με τους εργαζόμενους και τους άνεργους και όχι με τις εταιρείες, συμμαχίες με τα κινήματα υπεράσπισης του περιβάλλοντος, όπως αυτό των Σκουριών, και όχι με την Ελ Ντοράντο, συμμαχίες με τους πρόσφυγες που τρέχουν να ξεφύγουν από τις σφαγές, και όχι με τις πρεσβείες των χωρών που εξοπλίζουν ή δημιουργούν σφαγείς.
