Του Geo Li
Η δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Π. Φύσσα από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά, στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 στο Κερατσίνι, ήταν ένα γεγονός που προκάλεσε σοκ σε ολόκληρη την κοινωνία. Οι αποκαλύψεις και οι εξελίξεις που ακολούθησαν ήταν ραγδαίες.
Ήταν θέμα χρόνου μέχρι να δούμε την δολοφονία ενός Έλληνα αντιφασίστα από την ναζιστική Χρυσή Αυγή. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Σεχτζάτ Λουκμάν, του μετανάστη μικροπωλητή εργάτη στα Πετράλωνα, η δολοφονική επίθεση ενάντια σε 30 μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα κατά την διάρκεια αφισοκόλλησης λίγες μέρες πριν την δολοφονία του Φύσσα και άλλες δεκάδες επιθέσεις.
Παύλος Φύσσας: εργάτης και καλλιτέχνης
Ο Παύλος Φύσσας, γιος εργάτη στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, μετά το σχολείο ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του.
Από το 1998 μέχρι το 2003 εργάστηκε σαν βοηθός σωληνά και ανήκε στο Συνδικάτο του Μετάλλου, συμμετέχοντας ενεργά στις κινητοποιήσεις του κλάδου.
Στη συνέχεια είχε αφιερωθεί στη μουσική. Από την ηλικία των 18 ετών είχε γνωριστεί με μέλη της Freestyle Productions, εταιρεία παραγωγής low bap μουσικής με έδρα το Πέραμα. Το καλλιτεχνικό του όνομα Killah P σήμαινε σύμφωνα με τον ίδιο «Killah Past – Δολοφόνος του παρελθόντος».
Μέσω της μουσικής του μιλούσε για την κοινωνική αδικία, τον φασισμό, για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και του Κάρλο Τζουλιάνι. Παρόλο που δεν ανήκε σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, είχε αναπτύξει αντιφασιστική δράση και αυτό αντικατοπτρίζεται μέσα από τους στίχους του.
Το χρονικό της δολοφονίας
Στις 17 Σεπτέμβρη, ο Παύλος μαζί με την παρέα του βρισκόταν σε καφετέρια στο Κερατσίνι και παρακολουθούσε έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Εκεί δέχθηκε τις απειλές μελών της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι μέσω κινητών ειδοποίησαν τους ανωτέρους τους για το περιστατικό και ενεργοποίησαν το τάγμα εφόδου.
Λίγα λεπτά αργότερα βρισκόταν νεκρός στο πεζοδρόμιο της Π. Τσαλδάρη. Τριάντα Χρυσαυγίτες τον περίμεναν έξω από την καφετέρια, όπου και αντιμετώπισαν την σθεναρή αντίστασή του, καθώς έμεινε πίσω για να προστατεύσει τους φίλους του. Εκεί τον πλησίασε ο Γ. Ρουπακιάς ο οποίος εν ψυχρώ τον μαχαίρωσε στην καρδιά.
Μετά τη δολοφονία, εκατοντάδες ντοκουμέντα απέδειξαν τον εγκληματικό χαρακτήρα της ναζιστικής οργάνωσης, τη στρατιωτική δομή, τον τρόπο λειτουργίας και τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου, αλλά και την εκπαίδευση των μελών τους στα όπλα.
Βγήκε στην επιφάνεια φωτογραφικό υλικό που εμφανίζει την ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής να χαιρετά ναζιστικά, να υψώνει την σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό κα. Παράλληλα, μέσα στα σπίτια τους βρέθηκαν φωτογραφίες και βιβλία του Χίτλερ, κράνη των SS και πιστόλια. Όλα αυτά αποδεικνύουν όσα υποστήριζε η Αριστερά και το κίνημα εδώ και δύο δεκαετίες: ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση.
Αντιφασιστική έκρηξη
Το γεγονός αυτό, ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει ένα κύμα αντιφασιστικών διαδηλώσεων σε όλη την χώρα. Την επόμενη μέρα της δολοφονίας οργανώθηκαν 35 διαδηλώσεις σε κάθε γωνιά της χώρας, ενώ η αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι είχε σαν αποτέλεσμα να παραλύσει η πόλη από χιλιάδες διαδηλωτές.
Μέσα σε 15 μέρες οργανώθηκαν πάνω από 100 διαδηλώσεις πανελλαδικά, με σημαντικότερη αυτή που κάλεσε ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας – Πειραιά στο κέντρο της Αθήνας στις 25 Σεπτεμβρίου του 2013, η οποία είχε μαζική συμμετοχή (πάνω από 20.000), χωρίς μάλιστα επίσημη στήριξη από τα κόμματα της μαζικής Αριστεράς.
Οι προφυλακίσεις και η δίκη
Στις 28 Σεπτέμβρη του 2013, η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε σε προφυλακίσεις εννιά βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Είναι προφανές ότι κάτω από την κατακραυγή και την πίεση του αντιφασιστικού κινήματος με τις δράσεις που αναπτύχθηκαν μετά την δολοφονία του Φύσσα, η τότε κυβέρνηση αναγκάστηκε να δώσει ένα χτύπημα στην Χρυσή Αυγή. Στόχος της ΝΔ βέβαια δεν ήταν να δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στη νεοναζιστική συμμορία που να τη διαλύσει, στόχος της ήταν να την «μαζέψει», να περιορίσει τις «υπερβολές» τους, να τους θέσει υπό τον έλεγχό της. Το σύστημα τους χρειάζεται γιατί αποτελούν την παρακρατική εφεδρεία που θα χτυπήσει το κίνημα όταν δεν θα μπορεί να το χτυπήσει το επίσημο κράτος, θέλοντας να διατηρήσει τα προσχήματα και τη νομιμοφάνεια.
Η δίκη ξεκίνησε στις 20 Απρίλη του 2015, με 69 κατηγορούμενους, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ολόκληρη η τότε κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής, κάτι που από μόνο του αποκαλύπτει με τον πιο καθαρό τρόπο τη δράση της Χρυσής Αυγής. Οι καταθέσεις μαρτύρων, τα βίντεο και οι τηλεφωνικές συνομιλίες των στελεχών της οργάνωσης που έχουν ακουστεί και προβληθεί κατά τη διάρκεια της δίκης επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για μια ναζιστική εγκληματική συμμορία που υποδύεται το νόμιμο πολιτικό κόμμα.
Μια θετική έκβαση της δίκης, με βαριές καταδίκες για όλη την ηγεσία, μπορεί να παίξει ένα θετικό ρόλο για να δώσει ένα γερό πλήγμα στη Χρυσή Αυγή, τόσο στο πολιτικό κομμάτι, απονομιμοποιώντας την στα μάτια των πλατιών στρωμάτων, όσο και οργανωτικά. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τις προφυλακίσεις και την έναρξη της δίκης, μια σειρά από τοπικά γραφεία της ναζιστικής οργάνωσης έκλεισαν ενώ ταυτόχρονα υπήρξε μείωση των φασιστικών επιθέσεων από τα τάγματα εφόδου της.
Παρόλα αυτά, το αντιφασιστικό κίνημα και η Αριστερά δεν μπορούν να έχουν καμία εμπιστοσύνη ούτε στο σύστημα και τους εκπροσώπους του, ούτε στην αστική δικαιοσύνη για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους νεοναζί, γιατί πολύ απλά είναι και αυτοί κομμάτι του συστήματος τους.
Είναι δουλειά του κινήματος να τσακίσει αποφασιστικά τον ναζισμό. Να κλείσει τα γραφεία του, τα έντυπά του, να στέκεται απέναντι σε κάθε του ανοιχτή εκδήλωση και κυρίως να σταματήσει την επιρροή του στα κομμάτια αυτά της κοινωνίας που λόγω της οικονομικής κρίσης, αναζητούν διέξοδο.
Ο αγώνας συνεχίζεται
Ο Παύλος Φύσσας αναμφίβολα θα μείνει στην ιστορία. Και έτσι πρέπει να γίνει. Θα μείνει σαν ένας αγωνιστής που αντιστάθηκε στους θρασύδειλους Χρυσαυγίτες. Ο άνθρωπος που στάθηκε μόνος του απέναντι σε 30 τραμπούκους νεοναζί.
Η Αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα οφείλει να συσπειρωθεί σ’ ένα μαζικό μέτωπο ενάντια στο φασισμό. Χρειάζεται να χτίσει αντιφασιστικές επιτροπές σε πόλεις, γειτονιές, σε χώρους εργασίας, σε σχολεία για να απομονώσει τους φασίστες.
Το χρωστάμε σε όσους έπεσαν στον αγώνα ενάντια στη «σαπίλα του ντουνιά». Το χρωστάμε στον Παύλο.
