Με αφορμή το κρεσέντο αστυνομικής βιας που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες αναδημοσιεύουμε παλιότερο άρθρο του «Ξ» με μερικές από τις πιο γνωστές «μεθόδους» της αστυνομίας.
«Αυτή είναι η πρακτική της αστυνομίας και σ’ όποιον αρέσει», δήλωσε υπερασπιζόμενους τους συναδέλφους του που κλωτσούσαν τον αναίσθητο και αιμόφυρτο Ζακ Κωστόπουλο, συνδικαλιστής αστυνομικός. Ε λοιπόν, εμάς δε μας αρέσει καθόλου! Και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά.
Παρακάτω, μαζέψαμε δέκα μόνο περιπτώσεις αστυνομικών «μεθόδων» (από τις χιλιάδες που υπάρχουν), που όχι απλά δε μας αρέσουν, αλλά αποτελούν μνημείο αυθαιρεσίας και καταπάτησης των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων. Δεν είχαν βέβαια όλες σαν αποτέλεσμα την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Σχετίζονται όμως με σοβαρούς τραυματισμούς, στημένες κατηγορίες, συγκάλυψη εγκλημάτων, ενοχοποίηση αθώων και πολλά άλλα…
1: Σπάμε κεφάλια και αθωωνόμαστε πανηγυρικά!
Αθήνα, Ιούνης 2011: το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ψηφίζεται στη βουλή, ενώ έξω από αυτή η αστυνομία επιδίδεται σε ένα ρεσιτάλ αγριότητας. Τόνοι χημικών, σπασμένα κεφάλια, άγριο ξύλο ενάντια σε οτιδήποτε κινείται. 18 αστυνομικοί των ομάδων ΔΕΛΤΑ και ΜΑΤ παραπέμπονται σε δίκη με τις κατηγορίες της πρόκλησης επικίνδυνων σωματικών βλαβών και της έκθεσης πολιτών σε κίνδυνο. Επτά χρόνια μετά, οι αστυνομικοί αθωώνονται. Προφανώς η ελληνική δικαιοσύνη θεωρεί την απέραντη βιαιότητα τμήμα των «εγκεκριμένων μεθόδων» της αστυνομίας.
2: 46 μέρες φυλακή για ένα ζευγάρι παπούτσια…
Θεσσαλονίκη, 2007: ο φοιτητής Παναγιώτης Κετίκης, συλλαμβάνεται κατά τη διάρκεια πάρτι στο ΑΠΘ. Σε άλλο σημείο της πόλης, βρίσκονται σε εξέλιξη επεισόδια. Ο Π. Κετίκης, θεωρείται ένοχος από τα λαγωνικά της ελληνικής αστυνομίας, επειδή φοράει πράσινα παπούτσια. Ίδια μάρκα και ίδιο χρώμα παπουτσιών φορούσε και κάποιος από τους συμμετέχοντες στα επεισόδια. Παρά το γεγονός ότι τα χαρακτηριστικά και ο σωματότυπος του Παναγιώτη είναι εντελώς διαφορετικός από αυτού που επιτέθηκε στους αστυνομικούς, το χρώμα των παπουτσιών κρίνεται επαρκές στοιχείο για να περάσει 46 μέρες προφυλακισμένος. Αθωώθηκε οριστικά δύο χρόνια αργότερα.
3: … ή πέντε χρόνια για ένα καπέλο
Κι αν ο Παναγιώτης Κετίκης ξεμπέρδεψε σχετικά γρήγορα, ο Τάσος Θεοφίλου δεν είχε την ίδια «τύχη». Στην περίπτωσή του δεν είχαμε παπούτσια, αλλά καπέλο. Ένα καπέλο το οποίο δεν παρουσιάστηκε ως στοιχείο μετά τη ληστεία για την οποία κατηγορήθηκε, αλλά μετά τη σύλληψή του, προκειμένου να τον συνδέσει με τον τόπο του εγκλήματος. Ο Θεοφίλου αθωώθηκε, αλλά τα πέντε χρόνια που πέρασε στη φυλακή δεν «επιστρέφονται». Θεωρούν οι εκπρόσωποι της αστυνομίας ότι αυτές οι μέθοδοι θα έπρεπε να μας αρέσουν;
4: Τα «ύποπτα» μαλλιά
Μάρτης 2010: ο Μάριος Ζέρβας, καθηγητής κολύμβησης, συλλαμβάνεται με αγριότητα κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στα μνημόνια, προφανώς επειδή η κόμμωση του (ράστα) παραείναι ύποπτη για την αστυνομία. Μάλιστα, από αυτά τα ύποπτα μαλλιά τον αρπάζει ο αστυνομικός που τον συλλαμβάνει, όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Κατηγορήθηκε για αδικήματα που μπορούσαν να τον οδηγήσουν στη φυλακή για δεκαπέντε χρόνια, με μοναδικό «στοιχείο» ένα κομμάτι ύφασμα γύρω από το λαιμό του, αφού στην τσάντα του τα μόνα «ενοχοποιητικά» στοιχεία που βρέθηκαν, ήταν τα απαραίτητα για έναν προπονητή κολύμβησης: μαγιό, μπουρνούζι, γυαλιά, σαγιονάρες… Αθωώθηκε επτά χρόνια αργότερα.
5: Η ζαρτινιέρα ως αστυνομική μέθοδος
Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης 2006: μετά το τέλος της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου, συλλαμβάνεται ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου. Η σύλληψή του συνοδεύεται από άγριο ξυλοδαρμό από την αστυνομία, που με ανακοίνωσή της απέδωσε το σοβαρό του τραυματισμό σε πτώση πάνω σε ζαρτινιέρα. Τα σχετικά βίντεο βέβαια, δείχνουν απλά ένα νεαρό περαστικό να δέχεται αναίτια, άγρια επίθεση από ένστολους και αστυνομικούς με πολιτικά. Αλήθεια, γιατί χρειάστηκε να επινοήσουν κάτι τόσο ευφάνταστο; Δεν αρκούσε να πουν «αυτές είναι οι πρακτικές μας και σ’ όποιον αρέσουν»;
6: «Kill them all»
Όσοι και όσες είχαν την τύχη να φοιτούν σε κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο κατά το 2006 και το 2007, ακόμη κι αν δε συμμετείχαν ενεργά στο φοιτητικό κίνημα ενάντια στο νόμο Γιαννάκου, σίγουρα θυμούνται τι σημαίνει «αστυνομική μέθοδος». Το πακέτο περιλάμβανε εβδομαδιαίους επαναληπτικούς ψεκασμούς με μεγάλες ποσότητες χημικών και ατελείωτο ξύλο. Η 8η Μάρτη 2007, μέρα ψήφισης του αντιεκπαιδευτικού νόμου, συνοδεύτηκε από άγρια καταστολή μιας διαδήλωσης δεκάδων χιλιάδων φοιτητών. «Κορυφαία» στιγμή των πρακτικών της αστυνομίας όταν αρκετές διμοιρίες ΜΑΤ περικυκλώνουν μικρή ομάδα πεσμένων στο έδαφος φοιτητών που τους δέρνουν και τους ψεκάζουν. «Νομίζαμε ότι θα πεθάνουμε» δηλώνουν αρκετοί από αυτούς.
7: Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος
Μπορεί ένας εκπαιδευμένος ειδικός φρουρός να νιώσει πως απειλείται από έναν άοπλο δεκαπεντάχρονο με ένα μπουκάλι νερό; Μπορεί. Φυσικά η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δε χρειάζεται σχόλια. Η «πρακτική» της αστυνομίας που διδάσκει στους υπαλλήλους της να θεωρούν ότι είναι αρχηγοί των πάντων, ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και να μην τιμωρούνται, που θεωρούν ότι η κοινωνία είναι ο αντίπαλος τους είναι όντως πολύ διαδεδομένη στο σώμα. Και φυσικά θα ήταν έτσι από τη στιγμή που η αστυνομία υπηρετεί τα συμφέροντα του συστήματος.
8: Στη φυλακή για ένα ανύπαρκτο δείγμα dna
Για την υπόθεση της Ηριάννας Β.Λ., που αθωώθηκε μετά από άδικη φυλάκιση σχεδόν ενός χρόνου, βασισμένη σε ένα δείγμα dna, απολύτως ανεπαρκές ποιοτικά και ποσοτικά προκειμένου να τεκμηριώσει την ενοχή της, αντί σχολίων, παραθέτουμε τα λόγια του Ν. Ταΐρη, πρώην διευθυντή της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της ΕΛ.ΑΣ. Ο Ν. Ταΐρης, αναφερόμενος στην προσπάθεια ενοχοποίησης της Ηριάννας με ελλιπή στοιχεία από την αντικαταστάτριά του στο εγκληματολογικό, ανέφερε:
«μεροληπτεί υπέρ της ενοχοποίησης υπόπτου» … «εισάγει πρωτόγνωρη τακτική που δεν υπάρχει στην επιστημονική κοινότητα. Αυτή η πρακτική είναι επικίνδυνη, κατακριτέα, ξένη σε κάθε δικαστικό κανόνα…».
Όταν την «πρακτική» της αστυνομίας αναγκάζονται να αποκαλύψουν ως μεροληπτική ακόμα και αυτοί που υπηρέτησαν τον μηχανισμό της, μπορεί κανείς να φανταστεί τι γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες…
9: Ο μπαρμπα-Θόδωρος, αυτός ο τρομοκράτης
Όταν μια ολόκληρη τοπική κοινωνία αντιστέκεται στην καταστροφή του τόπου της, η αστυνομία, τα δικαστήρια, όλα τα διαθέσιμα μέσα, επιστρατεύονται εναντίον της. Ιδιαίτερα ενάντια στους «πιο επικίνδυνους», όπως τον ηλικιωμένο αγωνιστή της φωτογραφίας. Ο 77χρονος μπαρμπα-Θόδωρος, αφού κακοποιήθηκε βάναυσα από τα ΜΑΤ (όπως φαίνεται και στη φωτογραφία), κατηγορήθηκε ότι επιτέθηκε (!) και έδειρε (!) 6 άνδρες των ΜΑΤ(!!!). Συνολικά, 450 άτομα της περιοχής κατηγορούνται για διάφορες πράξεις τους που συνδέονται με τον αγώνα ενάντια στην Eldorado Gold. Φαίνεται ότι η αστυνομία εντόπισε «φωλιά» τρομοκρατών. Έτσι, σε κάθε κινητοποίηση η «πρακτική» της ΕΛ.ΑΣ. είναι να προστατεύει μια ιδιωτική εταιρεία λειτουργώντας ως security για τους χρυσοθήρες. Βέβαια, και αυτοί ως πρακτική χρηματοδοτούν την αστυνομία. Το ‘να χέρι νίβει το άλλο και τα δύο είναι εξίσου βρώμικα.
10: Η αστυνομία στη δολοφονία Φύσσα
«Είμαι δικός σας», είπε στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν ο Γ. Ρουπακιάς μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Το τελευταίο διάστημα έρχονται στη δημοσιότητα όλο και περισσότερα στοιχεία για το ρόλο της αστυνομίας στη δολοφονία, ενώ όσο προχωρά η δίκη της Χρυσής Αυγής, εκτίθενται τόσο οι ίδιοι, όσο και αυτοί που τους προστάτευαν για χρόνια, δίνοντας τους πληροφορίες μέσα από την υπηρεσία. Το γεγονός πάντως ότι ένας χρυσαυγίτης που μόλις έχει δολοφονήσει έναν άνθρωπο, έχει την άνεση να μιλήσει με αυτό τον τρόπο στους αστυνομικούς που τον συλλαμβάνουν, λέει από μόνο του πάρα πολλά. Πολλά λέει επίσης και το γεγονός ότι δεν του πέρασαν καν χειροπέδες!
Αυτή είναι λοιπόν η «κοινή πρακτική» της αστυνομίας… και δε μας αρέσει καθόλου! Και ας μην πει κανένας ότι είναι «μεμονωνμένα περιστατικά»… θα πέσει κρότου λάμψης να τον κάψει!
