Της Ελένης Μήτσου
Είναι «κρίμα» που οι κάτοικοι του Δήμου μας δεν παρακολουθούν τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου (οι συνεδριάσεις του είναι ανοιχτές σε όλους). Γιατί αν είχαν πιο συχνή επαφή με τους δημοτικούς συμβούλους και καταλάβαιναν «περί τίνος πρόκειται», οι περισσότεροι θα έκαναν σίγουρα διαφορετικές επιλογές στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές.
Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, στις 4/12, ένα από τα σχόλια που ξεχώρισαν ήταν του Γ. Βούρτση, δημοτικού συμβούλου με την παράταξη του Γ. Αγγελόπουλου που πρόσκειται στη ΝΔ.
Ο Γ. Βούρτσης ρώτησε τη Δήμαρχο γιατί ο δήμος συμμετέχει σε εκστρατεία για τη συλλογή τροφίμων και φαρμάκων για το Κομπάνι. Στη συνέχεια, τοποθετώντας το Κομπάνι στην Τουρκία (!) «εξήγησε» ότι η τουρκική κυβέρνηση δημιουργεί με την πολιτική της μετανάστες και λαθρομετανάστες (!) για να καταλήξει ότι αντί ο δήμος να ταΐζει τους Κούρδους του Κομπάνι της Τουρκίας καλύτερα να ταΐζει τους φτωχούς Έλληνες.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Το Κομπάνι βρίσκεται στη Συρία και όχι στην Τουρκία. Είναι μια από τις τρεις βασικές κουρδικές πόλεις της Συρίας με πληθυσμό 200.000 κατοίκων.
Εδώ και περισσότερο από δυο μήνες το Κομπάνι πολιορκείται από το στρατό των φονταμενταλιστών του «Ισλαμικού Κράτους» (ISIS). Άντρες, γυναίκες, ακόμα και παιδιά δίνουν στο Κομπάνι μια εξαιρετικά άνιση μάχη, ενάντια σ’ έναν στρατό πολύ μεγαλύτερο και πολύ καλύτερα εξοπλισμένο. Εκτός από το ISIS οι Κούρδοι στο Κομπάνι έχουν να αντιμετωπίσουν τις πισώπλατες μαχαιριές της τουρκικής κυβέρνησης η οποία κρατά τα σύνορα της με το Κομπάνι κλειστά μην επιτρέποντας τον ανεφοδιασμό των κούρδων μαχητών και την ενίσχυση τους με αγωνιστές που θέλουν να πολεμήσουν στο πλευρό τους ενώ την ίδια στιγμή διευκολύνει το στρατό του ISIS να τους επιτεθεί.
Το Κομπάνι ωστόσο κρατάει και αποτελεί ανάχωμα στην εξάπλωση της βίας, του τρόμου και του σκοταδισμού των ισλαμιστών φονταμενταλιστών.
Οι Κούρδοι είναι το μεγαλύτερο έθνος στον κόσμο χωρίς κράτος. Αποτελούν καταπιεσμένες μειονότητες στα εδάφη της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράκ και του Ιράν. Οι Κούρδοι της Τουρκίας και της Συρίας έχουν στην πλειοψηφία τους αριστερές παραδόσεις. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές διαφωνίες που μπορεί κανείς να έχει με το μεγαλύτερο μέρος της κουρδικής αριστεράς είναι φανερό ότι από εκεί προέρχονται οι δημοκρατικές παραδόσεις και η ασύγκριτα καλύτερη θέση των γυναικών σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες κοινωνίες της περιοχής. Αυτές είναι κατακτήσεις για τις οποίες οι Κούρδοι του Κομπάνι δίνουν κάθε μέρα τη ζωή τους.
Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Κομπάνι μέσα στα εδάφη της Τουρκίας, στο Σουρούκ, υπάρχουν στρατόπεδα προσφύγων. Χιλιάδες γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι και όλοι όσοι δεν μπορούν να πολεμήσουν στο Κομπάνι κατέφυγαν εκεί. Το ηθικό τους είναι ακμαίο και πιστεύουν ακράδαντα πως οι μαχητές τους θα νικήσουν το στρατό του ISIS, πως θα γυρίσουν πίσω στην πόλη τους, θα ξαναχτίσουν τα σπίτια τους και θα συνεχίσουν τη ζωή τους. Οι άνθρωποι αυτοί όμως χρειάζονται σήμερα ρουχισμό, τρόφιμα και φάρμακα.
Για τον κ. Βούρτση όμως οι ηρωικοί μαχητές του Κομπάνι και οι πρόσφυγες στο Σουρούκ είναι πρόβλημα της Τουρκίας και ο Δήμος Ζωγράφου δεν έχει καμία δουλειά να ασχολείται με τη συλλογή τροφίμων και φαρμάκων για την ανακούφιση τους. Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι όταν στο δημοτικό συμβούλιο αναφέρθηκε από τη Δήμαρχο ότι επικεφαλής των κούρδων μαχητών στο Κομπάνι είναι γυναίκα, τόσο ο κ. Βούρτσης όσο και ο κ. Αγγελόπουλος απάντησαν με κοροϊδευτικά γέλια και χαμηλόφωνα σχόλια όπως: «γι’ αυτό τους στηρίζει η Δήμαρχος;». Αυτή η αντίδραση λέει πολλά για τις απόψεις των δυο δημοτικών συμβούλων για τη θέση της γυναίκας την ισότητα των δυο φύλων, ενώ συμπληρώνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την τοποθέτηση του κ. Βούρτση και αποκαλύπτει τη θέση του «Ζωγράφου Μπροστά» για τον αγώνα των Κούρδων.
