Ζήσε την 6ήμερη εργασία σου στην Ελλάδα!

Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τεύχος 597) που κυκλοφόρησε την Παρασκευή 12 Ιούλη.

Το μέτρο της επιβολής 6ήμερης εργασίας είναι το νέο «κατόρθωμα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που συζητήθηκε σε όλο τον κόσμο. Η Washington Post χαρακτηριστικά γράφει «Γιατί να δουλεύεις τέσσερις ημέρες την εβδομάδα ενώ μπορείς να δουλεύεις έξι; Η Ελλάδα δίνει μία ευκαιρία» αναφερόμενη στην τάση που υπάρχει σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες για μείωση των ημερών εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών.

Με τη νέα αυτή ρύθμιση, οι εργοδότες (κατ’ αρχήν σε συγκεκριμένους κλάδους της βιομηχανίας και των υπηρεσιών, αλλά που προφανώς μόλις καθιερωθεί εκεί θα γενικευτεί) μπορούν να επιβάλλουν στους εργαζόμενους να δουλέψουν και 6^η μέρα, δηλαδή συνολικά 48 ώρες τη βδομάδα.

Το μέτρο αυτό έρχεται να συμπληρώσει μια κατάσταση στην οποία:

• Οι Έλληνες εργαζόμενοι δουλεύουν τις περισσότερες ώρες σε σχέση με όλους τους άλλους εργαζόμενους στην ΕΕ.
• Η Ελλάδα έχει από τους χαμηλότερους μισθούς στην ΕΕ, στην πραγματικότητα μπορούν να συγκριθούν μόνο με τις χώρες του πρώην ανατολικού Μπλοκ.
• Η Ελλάδα είναι στην πρώτη 10άδα χωρών σε ποσοστά κατάθλιψης παγκόσμια με βάση τον ΠΟΥ, ενώ βγαίνει πρώτη στα επίπεδα άγχους σε όλη την Ευρώπη. 
• Η Ελλάδα έχει πια το υψηλότερο κόστος στέγασης στην Ευρώπη. Έχει επίσης τις μεγαλύτερες αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων σε όλη την ΕΕ.
• Το 2023, 179 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους σε εργατικά ατυχήματα, δηλαδή είχαμε έναν νεκρό ανά 2 μέρες! 
• Και όλα αυτά τη στιγμή που τα επιχειρηματικά κέρδη κάνουν «ράλι» με βάση μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

***

Ο Μητσοτάκης είχε το θράσος να αποκαλέσει τη νέα αυτή ρύθμιση «φιλεργατική». Εδώ τα λόγια χάνουν το νόημα τους…

Η κυβέρνηση της ΝΔ δικαιολογεί το μέτρο αυτό λόγω της έλλειψης εργατικών χεριών και του δημογραφικού προβλήματος. Άλλοι αναλυτές γράφουν ότι είναι ένας τρόπος να αυξηθεί η χαμηλή παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα.

Ποιοι είναι όμως οι λόγοι της έλλειψης εργατικών χεριών; Για ποιον λόγο ενώ υπάρχει ανεργία (και μάλιστα η δεύτερη υψηλότερη στην Ευρώπη) οι επιχειρηματίες γκρινιάζουν ότι δεν βρίσκουν προσωπικό; Μα φυσικά γιατί οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί και οι συνθήκες εργασίας τόσο απαράδεκτες! Αυτός είναι και ο λόγος που από το 2010 μέχρι το 2021, σχεδόν 600.000 Έλληνες πολίτες μετανάστευσαν σε άλλες χώρες, για να βρουν καλύτερες συνθήκες εργασίας. 

Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους οι νέοι δυσκολεύονται να κάνουν οικογένειες (και άρα υπάρχει «δημογραφικό πρόβλημα»); Μα φυσικά οι κακοί μισθοί και τα εξαντλητικά ωράρια, μαζί με την έλλειψη σοβαρών υποδομών που σχετίζονται με την φροντίδα των παιδιών (παιδικοί σταθμοί, υποδομές υγείας και παιδείας, χώροι αναψυχής, δομές στήριξης των γονέων, κα) και μαζί με την προβληματική κατάσταση των πόλεων (έλλειψη ΜΜΜ και χαμένος χρόνος στις μετακινήσεις, έλλειψη χώρων πρασίνου, κα).

Και τελικά, ποιοι είναι οι λόγοι για τη χαμηλή παραγωγικότητα των Ελλήνων εργαζομένων, αφού αυτοί δουλεύουν ήδη πολύ παραπάνω από τους συναδέλφους τους στην Ευρώπη; Μα φυσικά η έλλειψη επενδύσεων σε τεχνολογία και η αδυναμία των επιχειρήσεων να πετύχουν «οικονομίες κλίμακας» (δηλαδή μείωση του κόστους λόγω μεγάλης παραγωγής), όπως παραδέχεται και το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών, το μεγαλύτερο ίδρυμα οικονομικών μελετών στην Ελλάδα.

***

Για όλα τα παραπάνω, οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία ευθύνη! Η κυβέρνηση και οι ίδιοι οι καπιταλιστές ευθύνονται για τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας, και προσπαθούν παρόλα αυτά να τα φορτώσουν στους εργαζομένους.

Έτσι, η μόνιμη λύση τους για κάθε οικονομικό πρόβλημα είναι: να δουλεύετε περισσότερο, να πληρώνεστε λιγότερο, να έχετε λιγότερα δικαιώματα. 

Και καλά, οι καπιταλιστές και οι συνένοχοι τους στην πολιτική κάνουν την δουλειά τους. Το θέμα είναι τι κάνουν αυτοί που στα λόγια εκπροσωπούν τους εργαζόμενους. Στο site της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, το μόνο που υπάρχει είναι ένα Δελτίο Τύπου που καταλήγει: 

«Ζητούμε την άμεση απόσυρση της “ερμηνευτικής” Εγκυκλίου για την κάρτα εργασίας και αναστολή εφαρμογής των διατάξεων για την κάρτα εργασίας και την 6η ημέρα εργασίας,  μέχρι την έκδοση των απαιτούμενων Υπουργικών Αποφάσεων, αφού προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος με τη νέα ηγεσία του Υπουργείου και τους εκπροσώπους των εργαζομένων (ΓΣΕΕ) και των εργοδοτικών οργανώσεων.»

Δηλαδή, το μόνο που ζητάει η ΓΣΕΕ είναι να γίνει ένας «διάλογος» προτού εφαρμοστούν τα μέτρα. Τι νόημα όμως θα είχε ένας τέτοιος «διάλογος»; Θα πειθόταν η κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε αυτά τα μέτρα; 

Αυτό που θα έπρεπε να κάνουν οι ηγεσίες των συνδικάτων, αν όντως ήθελαν να αποσυρθεί η 6ήμερη εργασία, θα ήταν να οργανώσουν κατ’ αρχήν μια μεγάλη ενημερωτική καμπάνια στους εργασιακούς χώρους, έτσι ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να ξέρουν τι πραγματικά σημαίνουν όλα αυτά και να μην είναι έρμαια της προπαγάνδας των ΜΜΕ. Εκεί θα έπρεπε να υπάρχει και συζήτηση για το σχέδιο δράσης, δηλαδή οι εργαζόμενοι να έχουν λόγο για το πώς μπορεί να είναι πετυχημένη μια απεργιακή κινητοποίηση. Θα έπρεπε να προταθεί ένα σχέδιο κινητοποιήσεων, κατά κλάδο και περιοχή, που να έχει προοπτική για κλιμάκωση. Μόνο χρησιμοποιώντας τη μεγάλη δύναμη των εργαζομένων, που είναι η μαζικότητα και η δυνατότητα τους να παραλύσουν την παραγωγή, μπορούν αυτές οι επιθέσεις της κυβέρνησης να παρθούν πίσω.