Aνακοίνωση της πρωτοβουλίας "Νέο ξεκίνημα" στο νοσοκομείο Αγλαϊα Κυριακού
Αγανάκτηση είναι η λέξη που περιγράφει την κατάσταση σε πολλά νοσοκομεία της χώρας, καθώς λόγω των Ολυμπιακών οι εργαζόμενοι στερούμαστε των καλοκαιρινών μας διακοπών.
Η κυβέρνηση, μας έχει θέσει σε επιφυλακή αλλά δεν δείχνει τη στοιχειώδη ευαισθησία να προσφέρει το ελάχιστο, ούτε καν να μας αποζημιώσει.
Δεν φτάνει η φοβερή εντατικοποίηση και οι ατελείωτες βάρδιες που μας εξοντώνουν και διαλύουν τον προσωπικό και οικογενειακό μας προγραμματισμό, τώρα θυσιάζονται και οι καλοκαιρινές διακοπές – τόσο απαραίτητες για να μαζέψουμε δυνάμεις να "βγάλουμε" τον χρόνο.
Έλλειψη προσωπικού, υποβάθμιση
Το πρόβλημα των αυξημένων αναγκών στους Ολυμπιακούς θα λυνότανε χωρίς να ταλαιπωρηθεί κανείς αν η κυβέρνηση έκανε προσλήψεις.
Το πρόβλημα δεν θα υπήρχε καν αν στον τομέα της δημόσιας Υγείας υπήρχε μια πολιτική αναβάθμισής του, επενδύσεων σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό, αντί της χρόνιας υποβάθμισης που τον έχει ταυτίσει με τα ράντζα και τις ατελείωτες ουρές.
Η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι οι ελλείψεις προσωπικού είναι τεράστιες (ακόμα και χωρίς τους Ολυμπιακούς) όμως αρνείται να τις κάνει γιατί, λέει, χρειάζεται χρόνος… "οι διαδικασίες για νέες προσλήψεις είναι αργές"… Στην πραγματικότητα μας δουλεύουν κι από πάνω: άμα θέλουν αλλάζουν τους νόμους και οι προσλήψεις γίνονται στο πι και φι!
ΕΚΑΒ, Σισμανόγλειο, Παπαγεωργίου…
Σαν αποτέλεσμα μια σειρά νοσοκομεία ξεκινήσανε κινητοποιήσεις: οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ, στο Σισμανόγλειο, στο Κρατικό Νίκαιας, στο Δρομοκαϊτιο, στο Αγία Όλγα, στο Παπαγεωργίου στη Θες/νίκη, και αλλού.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι κινητοποιήσεις σημείωσαν επιτυχία, ήταν μαζικές και μαχητικές.
Αυτή η εικόνα δεν είναι βέβαια γενικευμένη. Αλλού, οι εργαζόμενοι, απογοητευμένοι από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, με την πεποίθηση ότι "δεν πρόκειται να γίνει τίποτε" δεν έχουν διάθεση για κινητοποιήσεις. Στο δικό μας νοσοκομείο η γεν. συνέλευση που καλέστηκε δεν είχε επιτυχία.
Συνδικαλιστικές ηγεσίες
Αυτός ο αγώνας δεν είναι δυνατό να νικήσει σε επίπεδο μεμονωμένων νοσοκομείων. Αφορά όλη την Υγεία, επομένως μόνο ένας γενικευμένος αγώνας, που προωθείται για το σύνολο των εργαζομένων στην Υγεία (ΠΟΕΔΗΝ) και στηρίζεται κι από το υπόλοιπο κίνημα των εργαζομένων (ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ) μπορεί να έχει επιτυχία.
Οι συνδικαλιστικές μας ηγεσίες όμως "περί άλλων τυρβάζουν".
Κοροϊδία
Η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ εξήγγειλε μια 4ωρη στάση, την Τετάρτη 23 Ιούνη, χωρίς καμιά εκστρατεία στους χώρους εργασίας, και κάλεσε διαμαρτυρία συνδικαλιστικών στελεχών (μέλη ΔΣ σωματείων, μόνο) έξω από το υπουργείο Υγείας. Και μετά; Μετά τίποτα! Κανένας προγραμματισμός για συνέχεια.
Αυτή δεν ήταν κινητοποίηση, ήταν κοροϊδία Βλέποντας τα χάλια αυτά η κυβέρνηση ενισχύεται να μην δώσει τίποτα.
Τεράστιες βέβαια και οι ευθύνες της της ΕΙΝΑΠ. Ούτε το στοιχειώδες, να συντονιστούν μεταξύ τους, ΠΟΕΔΗΝ και ΕΙΝΑΠ δεν κατάφεραν, η πρώτη κάλεσε κινητοποίηση την Τετάρτη (23/6) και η δεύτερη την Παρασκευή (25/6)!
Τους έχουμε μάθει…
Οι ηγεσίες των ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, βέβαια, δεν αντιλήφθηκαν να υπάρχει κάποιο πρόβλημα αυτή την περίοδο. Γι’ αυτό και δεν λένε λέξη.
Όμως τους έχουμε μάθει πια…
Οι δύο προηγούμενοι πρόεδροι της ΓΣΕΕ, Κανελλόπουλος και Πρωτόπαπας, μετά τη ΓΣΕΕ έγιναν βουλευτές και μετά υπουργοί: μια καλή ανταμοιβή για την υπάκουη στάση τους στις κυβερνητικές επιλογές. Ο σημερινός πρόεδρος, Πολυζωγόπουλος, φαίνεται ζήλεψε "τα μεγαλεία" τους.
Καμιά εμπιστοσύνη δεν μπορούμε να έχουμε σε τέτοιους συνδικαλιστές.
Πρέπει να κτίσουμε τα σωματεία μας, να τα κάνουμε ζωντανά και μαχητικά και να συντονίσουμε τις προσπάθειες μας από τα κάτω, διαφορετικά η δημόσια υγεία και οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν δεν πρόκειται να δούμε καλύτερες μέρες.
