Μετάφραση άρθρου του Νάιτζελ Σμιθ από το Internationalist Standpoint για τις πρόσφατες συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις των εργατικών συνδικάτων στη Βρετανία, που παλεύουν για αυξήσεις στους μισθούς και ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης ενάντια στην ακρίβεια.
Το απεργιακό κύμα στο Ηνωμένο Βασίλειο μεγαλώνει. Νέοι κλάδοι εργαζομένων μπαίνουν στον αγώνα και εργαζόμενοι που δεν έχουν απεργήσει ποτέ στο παρελθόν ψηφίζουν τώρα υπέρ των απεργιών. Αυτές οι επιτυχίες ξεπερνούν τα εμπόδια των σκληρών αντι-συνδικαλιστικών νόμων που προσπαθούν να αποτρέψουν την πραγματοποίηση απεργιών. Τουλάχιστον το 50% των εργαζομένων κάθε χώρου πρέπει να συμμετέχουν στην ψηφοφορία και από αυτούς πάνω από το 50% πρέπει να ψηφίσουν υπέρ της απεργίας. Πολλά συνδικάτα είναι σε θέση να ξεπεράσουν αυτά τα εμπόδια, αλλά όχι όλα. Αυτό συνέβη στην περίπτωση των εργαζόμενων του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS), όπου οι τοπικές ενώσεις του NHS ψηφίζουν ξεχωριστά, οπότε ορισμένες ψήφισαν υπέρ της απεργίας, ενώ άλλες δεν μπόρεσαν να πιάσουν το όριο του νόμου. Ωστόσο, ακόμη και στις ενώσεις που δεν έφτασαν το όριο, τα ποσοστά υπέρ της απεργίας ήταν συντριπτικά. Σε εθνικό επίπεδο υπάρχει ξεκάθαρη υποστήριξη των νοσηλευτών υπέρ της απεργίας.
Οι σιδηροδρομικοί (RMT & ASLEF) και οι ταχυδρομικοί (CWU) κατεβαίνουν σε απεργίες εδώ και αρκετό καιρό, ενώ ταυτόχρονα απεργούν και άλλες ομάδες εργαζομένων: εργαζόμενοι στις μεταφορές, εργαζόμενοι στην καθαριότητα, δικηγόροι κ.λπ. Οι δικηγόροι κατάφεραν να κερδίσουν αύξηση μισθών 17%, ενώ και άλλες ομάδες εργαζομένων έχουν κερδίσει παρόμοιες αυξήσεις σε τοπικό επίπεδο, όπως για παράδειγμα οι λιμενεργάτες του Λίβερπουλ.
Οι δάσκαλοι (NEU & NASUWT) και οι καθηγητές (UCU), καθώς και οι δημόσιοι υπάλληλοι (PCS) ψήφισαν επίσης υπέρ των απεργιακών κινητοποιήσεων. Τα συνδικάτα σε όλους τους χώρους της Υγείας διενεργούν ψηφοφορίες για συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, με το «Βασιλικό Κολέγιο Νοσηλευτών» (Royal College of Nurses) να ψηφίζει απεργία για πρώτη φορά στην ιστορία του. Άλλα συνδικάτα με μέλη που εργάζονται στο NHS παίρνουν επίσης αποφάσεις για απεργίες, όπως τα UNISON, GMB, UNITE. Το BMA (συνδικάτο των γιατρών) ψηφίζει για απεργία από τη νέα χρονιά. Τα περισσότερα από τα παραπάνω συνδικάτα εκπροσωπούν εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα.
***
Οι μισθολογικές αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα ξεπερνούν εδώ και χρόνια τις μισθολογικές αυξήσεις στον δημόσιο τομέα και το χάσμα στις αποδοχές μεταξύ των δύο τομέων διευρύνεται. Οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα έχουν κουραστεί να τους εκμεταλλεύονται οι διαδοχικές κυβερνήσεις και ακόμη και πριν από τη σημερινή κρίση του κόστους διαβίωσης πολλοί δυσκολεύονταν να τα βγάλουν πέρα. Τον φετινό χειμώνα θα είναι όλο και πιο συχνό το φαινόμενο όπου εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα θα ζουν σε συνθήκες φτώχειας.
Οι εργαζόμενοι χρειάζονται άμεσα αυξήσεις. Ο σημερινός υπουργός οικονομικών (Τζέρεμι Χαντ) επέτρεψε την απελευθέρωση των μπόνους των τραπεζιτών και δεν έκανε σχεδόν τίποτα σε σχέση με τη φορολόγηση των πλουσίων και των επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση αρνείται επί του παρόντος να διαπραγματευτεί με τα συνδικάτα του NHS, λέγοντας ότι τα μισθολογικά αιτήματά τους δεν είναι ρεαλιστικά. Ελπίζει ότι η κοινή γνώμη θα στραφεί εναντίον των εργαζομένων, αλλά είναι τόσοι πολλοί οι εργαζόμενοι που αγωνίζονται αυτήν την περίοδο με αποτέλεσμα ο κόσμος όχι μόνο να «κατανοεί» τον αγώνα των υγειονομικών, αλλά να τον ζει στο πετσί του.
Η βρετανική κοινωνία υποστηρίζει τις απεργίες. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της εταιρείας YouGov, το 65% της κοινωνίας υποστηρίζει την απεργία των νοσηλευτών/τριων και μια σαφής πλειοψηφία του 53%, σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας Survation, υποστηρίζει αυτήν των ταχυδρομικών, ενώ το 32% είναι αντίθετο.
Ο σκιώδης υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας* των Εργατικών Γουές Στρίτινγκ (Wes Streeting) δεν υπερασπίστηκε τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. Στην εκπομπή «Today Programme» του BBC την Παρασκευή 2/12, εκτός από το να πει ότι θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα και ότι κατανοεί τους λόγους για τους οποίους απεργούν, δεν προσέφερε καμία εναλλακτική στην παρούσα κατάσταση πέρα από το «να γίνει το NHS πιο αποτελεσματικό». Δήλωσε επίσης ξεκάθαρα ότι μια κυβέρνηση των Εργατικών δεν θα έδινε στους νοσηλευτές το 17% που ζητούν γιατί είναι δυσβάσταχτο. Πού το έχουμε ξανακούσει αυτό…; Δεν έγινε καμία αναφορά στο να φύγει ο ιδιωτικός τομέας, ότι θα επαναδιαπραγματευτούν τις ιδιωτικές συμβάσεις (στμ: τύπου ΣΔΙΤ) ή ότι θα δοθεί στους εργαζόμενους περισσότερος λόγος στη λειτουργία του NHS. Η θέση του επικεφαλής των Εργατικών Κιρ Στάρμερ (Keir Starmer) για το NHS είναι ότι δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τον ιδιωτικό τομέα στο ορατό μέλλον. Με άλλα λόγια, είναι εδώ για να μείνει.
***
Για τους εργαζόμενους που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις όσο περισσότερα συνδικάτα απεργούν, τόσο περισσότερο αυξάνεται η αυτοπεποίθησή τους. Αυτή είναι μια άποψη που εκφράζεται ξεκάθαρα στις απεργιακές φρουρές. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα πιο μαχητικό κλίμα ανάμεσα στους εργαζομένους και τα συνδικάτα και ομάδες ακτιβιστών από εκστρατείες όπως το «Ως Εδώ!» (Enough is Enough), οι οποίοι αρχίζουν να συντονίζουν τις δράσεις τους, πέρα από την παρουσία στις απεργιακές φρουρές. Θα μπορούσε να υπάρξει συντονισμός γύρω από τις πρώτες ημέρες της απεργίας των νοσηλευτών στις 15 και 20 Δεκεμβρίου, με τα συνδικάτα που καλούν σε συγκεντρώσεις στα κέντρα των πόλεων και αλλού για να διαδώσουν τους λόγους της απεργίας τους ενάντια στην προπαγάνδα των ΜΜΕ της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης.
Τόσες πολλές παράλληλες και διαδοχικές απεργιακές κινητοποιήσεις δεν έχουν ξανασυμβεί στο Ηνωμένο Βασίλειο τις τελευταίες 2 δεκαετίες, γεγονός που δείχνει και το επίπεδο της δραστηριότητας που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Οι εργαζόμενοι αρχίζουν να χρησιμοποιούν τον όρο Γενική Απεργία. Γνωρίζουν επίσης ότι αν χάσουν αυτόν τον αγώνα, τότε αυτός ο χειμώνας και οι χειμώνες που θα έρθουν θα είναι πράγματι ζοφεροί.
Ο βρετανικός λαός δεν έχει ακόμη προχωρήσει σε μαζικές κινητοποιήσεις για να υποστηρίξει τους εργαζόμενους που απεργούν, σε αντίθεση για παράδειγμα με τον λαό της Μαδρίτης, όπου δεκάδες χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας. Ωστόσο, τοπικές ομάδες και ομάδες του NHS, όπως το «SOS NHS», αρχίζουν να συνεργάζονται και να συντονίζουν δράσεις. Η SOS NHS εκπροσωπεί πάνω από 50 οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων 16 συνδικάτων. Οι καμπάνιες «Ως Εδώ!» (Enough is Enough) και «Συνέλευση του Λαού» (Peoples’ assembly ) επίσης οργανώνουν κινητοποιήσεις μαζί με τα συνδικάτα.
***
Βρισκόμαστε σε μια σημαντική στιγμή για τους απεργούς και για το συνδικαλιστικό κίνημα στο σύνολό του. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι, παρόλο που τα συνδικάτα συναντώνται μαζί με την TUC (στμ: αντίστοιχο της ΓΣΕΕ), δεν υπάρχει εμφανής διάθεση από την ίδια την TUC για να καλέσει σε κοινές δράσεις. Η νομοθεσία έχει σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να υπάρχουν ζητήματα νομιμότητας που μπαίνουν εμπόδιο στη συντονισμένη δράση, αλλά πρέπει να βρεθούν τρόποι για να ξεπεραστεί ο νόμος ή τελικά να παραβιαστεί.
Ο «χειμώνας της δυσαρέσκειας» στον οποίο μπαίνουμε χρειάζεται να έχει θετική έκβαση από τη σκοπιά των εργαζομένων. Το ενδεχόμενο να μην κερδηθούν σημαντικές παραχωρήσεις από αυτή την κυβέρνηση θα είναι ένα σημαντικό πισωγύρισμα για τα συνδικάτα και την εργατική τάξη. Είναι πλέον καιρός να ενωθούμε στον αγώνα και να οικοδομήσουμε μια συμμαχία που μπορεί να αμφισβητήσει τη ρητορική που προωθεί η κυβέρνηση και τα δεξιά μέσα ενημέρωσης. Αυτή η κυβέρνηση παραμένει διχασμένη και αδύναμη – η εργατική τάξη ενωμένη μπορεί να αποδείξει τη δύναμή της και να νικήσει.
Ο σκιώδης Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας είναι ένα αξίωμα στη βρετανική πολιτική που κατέχει μέλος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Καθήκον του είναι να ελέγχει τις ενέργειες του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας της κυβέρνησης και να αναπτύσσει εναλλακτικές πολιτικές. Ο κάτοχος του αξιώματος είναι μέλος του σκιώδους υπουργικού συμβουλίου και διορίζεται από τον αρχηγό της αντιπολίτευσης.
