Ρεπορτάζ της Izquierda Revolucionaria («Επαναστατική Αριστερά»)
– ισπανική οργάνωση σε πορεία ενοποίησης με τη CWI
Το Σάββατο 18 Φλεβάρη έλαβε χώρα στη Βαρκελώνη η μεγαλύτερη διαδήλωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που έχει γίνει ποτέ πανευρωπαϊκά, υπό το σύνθημα «Volem acollier» («Θέλουμε να τους καλωσορίσουμε»). Τουλάχιστον 300 χιλιάδες διαδηλωτές συμμετείχαν στη συγκέντρωση και πορεία σύμφωνα με τους διοργανωτές (την κίνηση «Το σπίτι μας είναι σπίτι σας» και άλλες οργανώσεις και συλλογικότητες) ενώ η τοπική αστυνομία περιορίζει τον αριθμό στους 160.000.
Οι διαδηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους της πόλης για να δείξουν την αλληλεγγύη τους στους ανθρώπους που ρισκάρουν καθημερινά τη ζωή τους για να δραπετεύσουν από τη βαρβαρότητα που δημιουργεί ο ιμπεριαλισμός, καθώς και για να απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις να τους καλωσορίσουν και να τους παρέχουν άσυλο άμεσα.
Ενδεικτικό για το πόσο μεγάλη ήταν η διαδήλωση ήταν το γεγονός ότι το σημείο έναρξης ήταν ακόμη γεμάτο από κόσμο την στιγμή που μεγάλο τμήμα των διαδηλωτών είχε φτάσει στο τέλος της πορείας.
Αυτή η ιστορική διαδήλωση αντανακλά την τεράστια λαϊκή οργή για τις τερατώδεις πολιτικές που καταδικάζουν τους πρόσφυγες, ιδιαίτερα όσους έχουν ξεφύγει από τον πόλεμο στη Συρία.
Δείχνει επίσης πως στη περιοχή της Καταλονίας, η φασιστική προπαγάνδα και οι πράξεις χειραγώγησης του αστικού τύπου δεν θα μπορέσουν ποτέ να κρύψουν το γεγονός ότι οι λαϊκές μάζες δεν έχουν τίποτα κοινό με τις κυβερνήσεις. Τις κυβερνήσεις, που θυμούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα μόνο όταν είναι να προστατέψουν το δικαίωμα των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στην «ιδιωτικότητα», ούτως ώστε να κρύψουν τη διαφθορά και την εγκληματική προέλευση μεγάλου μέρους του κεφαλαίου τους.
Βγήκαμε στους δρόμους και δηλώσαμε δυνατά και καθαρά πως αρνούμαστε να είμαστε συνένοχοι στα εγκλήματα ενός συστήματος που καταδικάζει την πλειοψηφία της ανθρωπότητας στη μιζέρια και προκαλεί μια μαζική φυγή εκατομμυρίων προς τις «ανεπτυγμένες» καπιταλιστικές χώρες, όπου τα δεξιά κόμματα επενδύουν στο μίσος ενάντια στους μετανάστες για να διασπάσουν τα εργατικά κινήματα, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι πολιτικοί που τις υπηρετούν βγάζουν κέρδη από όλη αυτή την απελπισία.
Οι καπιταλιστές και οι εκπρόσωποί τους έχουν ωφεληθεί από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, πληρώνοντας τους μισθούς πείνας και μετά κατηγορώντας τους ότι είναι εγκληματίες∙ έχουν ωφεληθεί από την πώληση όπλων και προς τις δυο πλευρές της συριακής σύγκρουσης (συμπεριλαμβανόμενων των Ισλαμιστών)∙ και τώρα θέλουν να κερδίσουν κατηγορώντας τους πρόσφυγες ότι είναι τρομοκράτες του ISIS.
Όμως η κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων νεολαίων και εργαζομένων που διαδήλωσαν στη Βαρκελώνη στις 18/2 έδειξε ότι τα σχέδια τους συγκρούονται με τη συνείδηση και το ένστικτο εκατομμυρίων εργαζομένων. Η εργατική τάξη δεν κερδίζει τίποτα από τις εγκληματικές τους πολιτικές, ακριβώς το αντίθετο: τρομοκρατία, απώλεια κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των ντόπιων και ξένων εργατών, σύνορα που σταματούν τους ανθρώπους αλλά όχι το βρώμικο χρήμα, κλπ, κλπ.
Η κριτική που ακούστηκε στη διαδήλωση της 18ης Φλεβάρη δεν περιορίστηκε σε μια καταγγελία του ιμπεριαλισμού, της ξενοφοβίας και των κατασταλτικών πολιτικών ενάντια στους μετανάστες που εφαρμόζει η ισπανική Δεξιά, που αντιπροσωπεύεται από το Λαϊκό Κόμμα (σημ. «Ξ»: σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης).
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της διαδήλωσης ήταν οι φωνές καταγγελίας των πολιτικών που μιλούν για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, αλλά δεν κάνουν τίποτα ουσιαστικό για να τους βοηθήσουν.
Το 2016 η ισπανική κυβέρνηση δέχτηκε μόλις 609 πρόσφυγες από τους 17.000 που είχε συμφωνήσει να δεχτεί. Στη Καταλονία, το κοινοβούλιο ψήφισε ομόφωνα να δεχτεί 4.500, αλλά ο αριθμός που έφτασε στη περιοχή ήταν μικρότερος από 200.
Έτσι, πολλές από τις οργανώσεις που καλέσαν την κινητοποίηση πρόσθεσαν τη φράση «αρκετά με τις δικαιολογίες» στο κεντρικό σλόγκαν «θέλουμε να τους καλωσορίσουμε». Και σε περίπτωση που υπήρχε οποιαδήποτε αμφιβολία, μια από τις πλέον ορατές αφίσες ανάμεσα στους διαδηλωτές έκανε αυτή την κριτική ακόμη πιο σαφή: «Καταλανοί πολιτικοί, αρκετά με τις δικαιολογίες. Θέλουμε να τους καλωσορίσουμε τώρα».
Κατά μήκος της διαδρομής της διαδήλωσης μπορούσες επίσης να ακούσεις διαφορετικές ομάδες μεταναστών να καταγγέλλουν από τα μεγάφωνα τις απαράδεκτες συνθήκες στα καταφύγια προσφύγων, την ύπαρξη κέντρων εγκλεισμού, τις αστυνομικές παρενοχλήσεις και την εκμετάλλευση που βιώνουν στους χώρους εργασίας οι μετανάστες εργάτες.
Εκτός από το στοιχείο της αλληλεγγύης με τους πρόσφυγες και την απόρριψη του ιμπεριαλισμού, του ρατσισμού και των πολιτικών του Λαϊκού Κόμματος, υπήρχε επίσης μια σαφής κριτική των δεξιών πολιτικών που εφαρμόζονται για το προσφυγικό, αλλά και για άλλα θέματα, από την τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας.
Στο στόχαστρο των διαδηλωτών βρέθηκε και η αδράνεια και η έλλειψη επαρκούς ανταπόκρισης στο προσφυγικό ζήτημα από τα δημοτικά συμβούλια, αλλά και τις αριστερές δυνάμεις που εκπροσωπούνται στο τοπικό κοινοβούλιο (σημ. «Ξ»: της Καταλονίας).
Αντιμέτωποι με επιχειρήματα του είδους «δεν γίνεται τίποτα» και «δεν μπορούμε» καθώς και με τις πολιτικές της αποστράτευσης, η νεολαία και οι εργαζόμενοι της Καταλονίας έδειξαν και πάλι ότι «και όμως μπορούμε».
Είναι ζωτικής σημασίας οι αριστερές οργανώσεις που πήραν μέρος στη διαδήλωση να υπερασπιστούν το δικαίωμα των προσφύγων σε μια αξιοπρεπή ζωή, στη Καταλονία, συνολικά στην Ισπανία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ωστόσο αυτό το αίτημα πρέπει να συνδεθεί με ένα πρόγραμμα που μπορεί να κινητοποιήσει τις μάζες με αποφασιστικότητα, συνέχεια και συνέπεια, συνδέοντας όλα τα προβλήματα και τα συγκεκριμένα αιτήματα με την ανάγκη να μετασχηματιστεί η κοινωνία, εξαλείφοντας τα αίτια των πολέμων , που δεν είναι άλλα από το ανελέητο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους και τον ιμπεριαλισμό που δημιουργήθηκε για να το υπερασπίσει.
