Ανταπόκριση από τη CWI στην Τυνησία
Mετάφραση-επιμέλεια Μαρία Καπαράκη
Στα τέλη Οκτώβρη πραγματοποιήθηκαν στην Τυνησία οι εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση, οι οποίες είναι οι πρώτες «δημοκρατικές» εκλογές μετά την πτώση του καθεστώτος Μπεν Άλι. Οι περισσότεροι Τυνήσιοι ψήφισαν για πρώτη φορά σε εκλογές που δεν είναι στημένες, ενώ πολλοί από αυτούς είχαν στερηθεί το δικαίωμα της ψήφου εδώ και δεκαετίες.
Μεγάλη νίκη για το ισλαμικό κόμμα Ενάχντα
Το ισλαμικό κόμμα Ενάχντα βγήκε με διαφορά πρώτο, με 90 από τις 217 έδρες της Συνέλευσης και 40% των ψήφων. Η Συντακτική Συνέλευση έχει την ευθύνη να ετοιμάσει νέο σύνταγμα, να επιλέξει προσωρινή κυβέρνηση και να ορίσει ημερομηνίες για βουλευτικές και προεδρικές εκλογές.
Το «Ενάχντα» δεν είχε παίξει κανένα ουσιαστικό ρόλο στην επανάσταση των προηγούμενων μηνών, αλλά εκμεταλλεύτηκε την απουσία μιας μαζικής αριστερής δύναμης με επαναστατικό πρόγραμμα και ρίζες στην κοινωνία. Στήριξε μεγάλο κομμάτι της εκστρατείας του στη θρησκεία, υποσχέθηκε τη δημιουργία 590.000 νέων θέσεων εργασίας και καταδίκασε έντονα την κρατική διαφθορά. Επίσης ρόλο έπαιξε και η εικόνα που έχουν πολλά μέλη του ως «μάρτυρες» που υπέφεραν από την καταδίωξη του καθεστώτος Μπεν Άλι, με φυλακίσεις, βασανισμούς και εξορίες.
Στην ίδια λογική ενάντια στη διαφθορά κινήθηκαν το κοσμικό κόμμα «Κογκρέσο για την Δημοκρατία» (CPR) που ήλθε δεύτερο με 30 έδρες και το σοσιαλδημοκρατικό Ετακατόλ (Δημοκρατικό Φόρουμ για την Εργασία και τις Δημοκρατικές Ελευθερίες) που ήρθε τρίτο με 21 έδρες.
Ανακούφιση και χαρά από την άρχουσα τάξη
Οι ντόπιοι και διεθνείς καπιταλιστές και επιχειρηματίες υποδέχτηκαν με ικανοποίηση το αποτέλεσμα, ελπίζοντας σε μια νέα περίοδο σταθερότητας για τη χώρα και τη Μέση Ανατολή. Το Ενάχντα έσπευσε να τους διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Ο πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος δήλωσε: «Ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα θα επιστρέψουμε στη σταθερότητα και σε συνθήκες ευνοϊκές για επενδύσεις». Επιπλέον τα κόμματα CPR και Ετακατόλ, που έχουν δεσμευτεί προφορικά να κάνουν κυβέρνηση συνεργασίας με το Ενάχντα, δηλώνουν ότι πρέπει να εξαλειφθεί η «κοινωνική ένταση» που υπάρχει στη χώρα.
Απουσία ενός μαζικού κόμματος των εργαζομένων
Η απουσία ενός αυθεντικού εργατικού κόμματος, των εργαζομένων και φτωχών, που θα υπερασπίζονταν τα συμφέροντα των επαναστατημένων μαζών ήταν έντονη στις εκλογές.
Τα αριστερά κόμματα PCOT και «Κίνημα Πατριωτών-Δημοκρατών» πήραν μαζί μόλις 4 έδρες. Η επιρροή τους στους εργαζόμενους, τους αγρότες και τους φτωχούς έχει περιοριστεί – κι αυτό γιατί δεν προτάσσουν ένα μαχητικό ριζοσπαστικό αριστερό πρόγραμμα. Αποφεύγουν ακόμα και να καταγγείλουν τη σάπια γραφειοκρατία στο εσωτερικό των συνδικάτων, η οποία την προηγούμενη περίοδο χτυπούσε καθαρά το δικαίωμα στην απεργία, αναπαράγοντας την αισχρή προεκλογική προπαγάνδα του κατεστημένου ότι οι διαδηλώσεις και οι απεργίες γίνονται από μειοψηφίες που θέλουν να διαλύσουν τις δημοκρατικές εκλογές.
Έχει τελειώσει η επανάσταση;
Αυτή τη στιγμή η άρχουσα τάξη και τα φερέφωνά της προσπαθούν να πείσουν ότι οι εκλογές αυτές αποτελούν το αποκορύφωμα της επανάστασης και να μεταφέρουν την πολιτική δράση από τους δρόμους στο κοινοβούλιο και τους θεσμούς. Αυτές τους οι ελπίδες για μια ομαλή μετάβαση στη σταθερότητα θα καταρρεύσουν αφού η κοινωνία της Τυνησίας βιώνει βαθιά κρίση και τεράστιες κοινωνικές ανισότητες.
Οι τιμές βασικών αγαθών, όπως το φαγητό, αυξάνονται συνεχώς, το ίδιο και η ανεργία που από τις αρχές του χρόνου έχει πάει από το 14% στο 19% (υπάρχουν περιοχές που ξεπερνά και το 40%). Η υποτιθέμενη πολιτική ελευθερία είναι εξαιρετικά εύθραυστη: καθημερινά οι δυνάμεις ασφαλείας απειλούν τους πολίτες, και προχωρούν σε συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και βασανισμούς, ενώ στον κρατικό μηχανισμό εξακολουθούν να παραμένουν οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι του προηγούμενου καθεστώτος.
Είναι βέβαιο ότι το Ενάχντα αργά ή γρήγορα θα προχωρήσει σε νέες επιθέσεις ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα του τυνησιακού λαού. Από τη στιγμή που στηρίζεται και συνεργάζεται με μια χούφτα επιχειρηματιών και τραπεζιτών, δεν υπάρχει περίπτωση να εφαρμόσει μια πολιτική που να καλύπτει τις ανάγκες των εργαζομένων και των φτωχών.
Το μέλλον του τυνησιακού λαού θα καθοριστεί στους δρόμους
Την τελευταία περίοδο υπήρξε μια σχετική νηνεμία σε ότι αφορά την ταξική πάλη όμως η επαναστατική διάθεση εξακολουθεί να διαπερνά την κοινωνία. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι επαναστάσεις δεν τερματίζονται με εκλογές.
Οι αγωνιστές που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της επανάστασης την προηγούμενη περίοδο χρειάζεται να ανασυγκροτηθούν και να προετοιμάσουν τις μάζες και το εργατικό κίνημα για τις νέες μάχες που έρχονται. Χρειάζεται να παλέψουν για τη δημιουργία δημοκρατικών επιτροπών βάσης, σε κάθε χώρο εργασίας και για την απομάκρυνση των διεφθαρμένων ηγετών και σάπιων υπερασπιστών του Μπεν Άλι από τα συνδικάτα. Χρειάζεται να δοθεί η μάχη για μια αριστερά που να αντιπροσωπεύει τους εργαζόμενους και τη νεολαία και να προτάξει αιτήματα για το δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρεπή διαβίωση, την εθνικοποίηση της βιομηχανίας, των τραπεζών και της γης κάτω από τον έλεγχο και τη διαχείριση των εργαζομένων και των φτωχών αγροτών. Ένα μαζικό επαναστατικό κόμμα που να παλεύει για τον σοσιαλισμό και τον διεθνισμό είναι πιο απαραίτητο από ποτέ, για να συνεχιστεί και να κερδίσει η σοσιαλιστική επανάσταση στη χώρα και την ευρύτερη περιοχή.
