Δημοσιεύουμε κείμενο που μας στάλθηκε από τους/τις συναγωνιστές/στριες που ενεργοποιούνται στο «Κοινωνικό Εργαστήρι Τραβέρσο», στην Κεφαλονιά, το οποία μοιράστηκε πλατιά στο πρόσφατο Saristra Festival 2014 που έγινε στο νησί.
Τη χρονική αυτή στιγμή, η Κυβέρνηση και μεγάλοι ενεργειακοί κολοσσοί, προωθούν και ολοκληρώνουν τα σχέδια τους για μετατροπή του Ιονίου σε ένα τεράστιο οικόπεδο εξορύξεων υδρογονανθράκων. Η εξορυκτική αυτή μορφή εκμετάλλευσης σε μια θάλασσα που φημίζεται για την ομορφιά και την μοναδικότητά της θα είναι καταστροφική για το μέλλον της, το μέλλον των νησιών του Ιονίου, των κατοίκων τους και των επισκεπτών τους.
Από την διεθνή εμπειρία τέτοιων δραστηριοτήτων αποδεικνύεται πως οι πολύπλευρες δυσμενείς επιπτώσεις που συνδέονται με τις εξορυκτικές δραστηριότητες δεν αφορούν μόνο στον πεπερασμένο χαρακτήρα των ορυκτών καυσίμων και στην ανάγκη να υπάρξει άμεσα κατάλληλος σχεδιασμός για τη σταδιακή απεξάρτηση από αυτά, ούτε φυσικά πρόκειται για μια «γραφική» οικολογική ευαισθησία. Αντιθέτως, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι, άμεσοι και ουσιαστικοί. Συγκεκριμένα:
Οι εξορύξεις σε μεγάλα βάθη ιδιαίτερα πάνω σε μια περιοχή με έντονη σεισμικότητα όπως τα νησιά μας –κι ενώ πρόσφατα δυο δίδυμοι σεισμοί συντάραξαν την Κεφαλονιά– επαυξάνουν τις πιθανότητες ενός ατυχήματος. Η εμπειρία από παρόμοια ατυχήματα είναι τραγική κι όλοι μπορούμε να φέρουμε στην μνήμη μας εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου, αναγκάζοντας ακόμη και τη μητρόπολη, ΗΠΑ, αυτής της μορφής ανάπτυξης να κηρύξει απαγορευτική την συγκεκριμένη δραστηριότητα σε μεγάλα βάθη με έντονη διέγερση. Κι ακόμη, σε μια περιοχή με έντονη σεισμικότητα υπάρχει άμεσος κίνδυνος περαιτέρω σεισμικών δονήσεων όπως φάνηκε από τις εργασίες εξερεύνησης φυσικού αερίου στη βορειοδυτική Αγγλία, γεγονός που σε τέτοιες περιοχές –πάνω δηλαδή στο σεισμικό τόξο του Ιονίου– καθιστά απαγορευτική μια επέμβαση τέτοιας μορφής.
Το πετρέλαιο έχει αργούς ρυθμούς διάσπασης σε κλειστές θάλασσες όπως η Μεσόγειος, με αποτέλεσμα να χρειάζονται πολλές δεκαετίες μέχρι την πλήρη του βιοδιάσπαση. Έτσι, σε μια τέτοια «ατυχή» αλλά όχι και τόσο σπάνια λόγω των σεισμών της περιοχής μας περίπτωση, οι επιπτώσεις στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και τις ανθρώπινες κοινωνίες θα είναι τραγικά μη αναστρέψιμες και θα έχουν διάρκεια πολλών δεκαετιών, αν όχι εκατονταετιών.
Πέραν της επίδρασής του στο θαλάσσιο περιβάλλον, το πετρέλαιο μεταφέρεται από τους ανέμους, τα θαλάσσια ρεύματα, τα κύματα και την παλίρροια, καταλήγοντας στις ακτές. Η επικόλλησή του στις βραχώδεις επιφάνειες, αλλά και η ενσωμάτωσή του στο αμμώδες υπόστρωμα παρατείνει τη διάρκεια των επιπτώσεων, που αυτονόητα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα καταστρέψει σπάνιες σε ομορφιά παραλίες και παράκτιες περιοχές, θα καταστήσει απαγορευτικό για μεγάλο χρονικό διάστημα το κολύμπι και φυσικά θα εξαφανίσει μόνιμα κάθε τουριστική προοπτική στα νησιά μας, όταν οι ίδιες αυτές παραλίες διαφημίζονται εδώ και χρόνια για τη μοναδικότητά τους σε διεθνή μέσα προβολής.
Ένα ενδεχόμενο ατύχημα κατά την εξόρυξη δεν είναι ο μόνος περιβαλλοντικός κίνδυνος που σχετίζεται με τις διαδικασίες εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, σημαντικές ποσότητες πετρελαίου και άλλων ρύπων καταλήγουν στο περιβάλλον, υποβαθμίζοντάς το.
Παράλληλα, σε βάθος χρόνου, θα εξαφανιστούν παραδοσιακές ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η αγροτοκτηνοτροφία, η αλιεία και ο τουρισμός, καθώς δεν είναι συμβατές με τις εξορυκτικές δραστηριότητες. Ο τουρισμός θα υποστεί βαρύ πλήγμα, τα αγροτοκτηνοτροφικά και αλιευτικά προϊόντα θα υποβαθμιστούν στην διατροφική και εμπορική τους αξία, και η μόνη οικονομική αξία του Ιονίου θα είναι τα υπερκέρδη μεγάλων ενεργειακών κολοσσών.
Για όλα αυτά λέμε ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ και καλούμε κάθε κάτοικο των νησιών του Ιονίου αλλά και κάθε άνθρωπο που δεν αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη ως σαρωτική και επικίνδυνη παρέμβαση στο φυσικό και το δομημένο περιβάλλον με αντάλλαγμα καθρεφτάκια για ιθαγενείς, να κινητοποιηθεί άμεσα για να αποτραπεί μια τέτοια τρομακτική προοπτική.
