Ανταπόκριση από την «Σοσιαλιστική Εναλλακτική» τμήμα της CWI στην Τουρκία.
04/06/2013
Τελευταία ενημέρωση: Η DISK (Συνομοσπονδία των Επαναστατικών Συνδικάτων Τουρκίας), που έχει περίπου 350.000 μέλη, καλεί επίσης σε απεργία στις 5/6, σε απάντηση στην αστυνομική βία
Η Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων Τουρκίας, KESK, ανακοίνωσε διήμερη απεργία ενάντια στην αστυνομική βία για σήμερα και αύριο, 4 και 5 Ιούνη. Εκατοντάδες χιλιάδες αναμένεται να συμμετάσχουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις, την ώρα που η αστυνομία εξακολουθεί να επιτίθεται με μανία και να πνίγει στα χημικά τους διαδηλωτές.
Η συνεχιζόμενη αστυνομική βία, που ξεκίνησε από το πάρκο Γκεζί, στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, αποδεικνύει την αλαζονεία με την οποία το κυβερνών «Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» (ΚΔΑ) βασίζει την ισχύ του στην άγρια καταστολή. Εκατοντάδες έχουν τραυματιστεί, πολλοί από τους οποίους σοβαρά, ενώ το κίνημα μετράει ήδη δυο νεκρούς διαδηλωτές.
Με τις αποφάσεις της κυβέρνησης σχετικά με το πάρκο Γκεζί να αποτελούν τη σπίθα που πυροδότησε την έκρηξη, η οργή που συσσωρευόταν για χρόνια είναι πλέον εμφανής. Πέρα από την Κωνσταντινούπολη, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους σε ολόκληρη τη χώρα. Από την Άγκυρα μέχρι το Ισμίρ, έχουν καταγραφεί συνολικά μαζικές διαδηλώσεις σε 67 πόλεις. Υπάρχουν ακόμη και αναφορές σε σημάδια εσωτερικών ρηγμάτων στον κρατικό μηχανισμό, όπως π.χ. περιπτώσεις στρατιωτικών που μοίραζαν αντιασφυξιογόνες μάσκες στον κόσμο και αστυνομικών που υποστήριζαν τους διαδηλωτές.
Οι δυνατότητες να αναπτυχθεί ένα κίνημα που θα αμφισβητήσει την τουρκική άρχουσα τάξη είναι περισσότερο από εμφανείς.
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής, με την κυβέρνηση του ΚΔΑ να απειλείται από ένα μαζικό κίνημα, την ώρα που βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σημαντική πτώση στους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας. Η συνεχής άνοδος του ΚΔΑ κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας οφείλεται σε πολλούς παράγοντες: ανάμεσά τους η βαθιά απογοήτευση του κόσμου από τις παλιές ισχυρές δυνάμεις του Κεμαλισμού, μια σοβαρή οικονομική κρίση στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η αποξένωση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας από την κρατική γραφειοκρατία και μια μακρά ιστορία παρεμβάσεων του στρατού στην πολιτική ζωή, που περιλάμβαναν ανάμεσα στα άλλα και βίαιες δικτατορίες. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το ΚΔΑ κατάφερε να αυτοπαρουσιαστεί σαν η «μοντέρνα» ισλαμική εναλλακτική στο παλιό σύστημα, εφαρμόζοντας κατά διαστήματα μια λαϊκίστικη κοινωνική πολιτική. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ωστόσο έχουν ταρακουνήσει σε μεγάλο βαθμό το ΚΔΑ και τον Ερντογάν.
Το κίνημα της πλατείας Ταξίμ αρχικά κυριαρχήθηκε από τα πιο χτυπημένα τμήματα της μεσαίας τάξης, για να πλαισιωθεί αρκετά γρήγορα από τη νεολαία των φτωχών προαστίων.
Αν και σε αρχικά στάδια ακόμα, είναι πλέον φανερή η εμπλοκή του οργανωμένου εργατικού κινήματος, την ώρα που όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας εντάσσονται στον αγώνα. Δεν αποκλείεται να βρεθούμε μπροστά σε ακόμη μεγαλύτερα κινήματα, με κατεύθυνση προς μια προεπαναστατική, ή επαναστατική κατάσταση, πολύ περισσότερο όταν είναι ήδη εμφανή τα πρώτα σημάδια διαιρέσεων στις κορυφές του καθεστώτος. Είναι πιθανό να δούμε το «τουρκικό καλοκαίρι» σαν συνέχεια της Αραβικής Άνοιξης (πάνω στην οποία ρίχνει βαριά την σκιά του ο εμφύλιος που μαίνεται στην Συρία) με το ξετύλιγμα ενός νέου γύρου αγώνων για δημοκρατικές ελευθερίες και κοινωνικές κατακτήσεις.
«Tayyip istifa» – «Ταγίπ παραιτήσου»!
Το κίνημα ξεκίνησε σαν μια διαμαρτυρία περιβαλλοντικών ακτιβιστών που προσπάθησαν να σταματήσουν την κοπή δέντρων, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα νέο εμπορικό κέντρο στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης. Η κυβέρνηση Ερντογάν προσπαθεί να επιβάλει τα συμφέροντα των εργολάβων, πατώντας πάνω στην άγρια καταστολή. Στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων στην Τουρκία, αυτή είναι και η ουσία του προγράμματος της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του ΚΔΑ.
Το «Tayyip istifa» («Ταγίπ παραιτήσου»), έχει γίνει το κεντρικό σύνθημα του κινήματος. Κομμάτια του CHP (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα) του βασικού φιλοκαπιταλιστικού κόμματος της αντιπολίτευσης, ακόμα και το ακροδεξιό MHP, έχουν προσπαθήσει να εκμεταλευτούν το κίνημα προς όφελός τους. Μέχρι στιγμής ωστόσο, ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας των διαδηλώσεων δεν έχει επιτρέψει στο MHP να κυριαρχήσει.
Ωστόσο, είναι απαραίτητη μια ουσιαστική συζήτηση στο εσωτερικό του κινήματος για το πως θα προχωρήσει μπροστά, για το πως μπορεί να χτιστεί μια μαζική δύναμη που θα υποστηρίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων, των φτωχών και της νεολαίας και θα καταφέρει να ανατρέψει την κυβέρνηση Ερντογάν, προσφέροντας μια πραγματική εναλλακτική. Μια τέτοια δύναμη, που θα ενώνει τους εργαζόμενους και τους νέους, χρειάζεται ένα πρόγραμμα που να απαιτεί πραγματικά δημοκρατικά δικαιώματα, δουλειές για όλους, αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης, ανθρώπινους μισθούς και εργασιακά δικαιώματα. Ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα, που δε θα διστάσει να αμφισβητήσει τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και των πολυεθνικών.
Να μπει ένα τέλος στην καταπάτηση των δικαιωμάτων από την κυβέρνηση του AKP
Αυτή η κυβέρνηση συστηματικά καταπατά τα δημοκρατικά δικαιώματα, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και καταπιέζει τις μειονότητες.
Η βία της αστυνομίας στο πάρκο Γκεζί είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Στην πραγματικότητα υπάρχουν σήμερα περίπου 8.000 φυλακισμένοι συνδικαλιστές, αριστεροί ακτιβιστές, δημοσιογράφοι και μέλη του κουρδικού κινήματος.
Την ίδια ώρα, ακολουθώντας τις εντολές του πρωθυπουργού, τα μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία παρουσιάζουν σχεδόν αποκλειστικά προγράμματα με συνταγές μαγειρικής, όσο ο κόσμος προσπαθεί να ανακαλύψει μέσω ίντερνετ και ξένων μέσων ενημέρωσης τι συμβαίνει στην ίδια του τη χώρα!
Απαιτούμε:
-
Την άμεση απελευθέρωση όσων φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, αλλά και όλων των πολιτικών κρατουμένων
-
Μια ανεξάρτητη επιτροπή εργαζομένων, που να χτιστεί με ευθύνη των συνδικάτων, δημοκρατικά εκλεγμένη με εκπροσώπους του κινήματος, προκειμένου να ερευνήσει τις εγκληματικές ενέργειες της αστυνομίας και να φέρει τους υπεύθυνους στη δικαιοσύνη
-
Πλήρη δημοκρατικά δικαιώματα, όχι στην ποινικοποίηση των διαδηλώσεων, της συνδικαλιστικής και της πολιτικής δράσης
-
Ανατροπή των “αντι-τρομοκρατικών” νόμων, των ειδικών δικαστηρίων, όπως και όλων των αντιδραστικών, καταπιεστικών νόμων που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση του AKP
-
Να μπει ένα τέλος στην καταπίεση των Κούρδων
Παράλληλα, η κυβέρνηση αυτό το διάστημα επιχειρεί μια συνολική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα.
Σχεδιάζει άρση της μονιμότητας, απολύσεις και μειώσεις μισθών, ζητήματα για τα οποία το μεγαλύτερο συνδικάτο του δημοσίου, η KESK, προγραμμάτιζε απεργιακές δράσεις πριν ακόμη ξεσπάσει το κίνημα.
Επιπλέον, ανάμεσα στα σχέδια της διεφθαρμένης κυβέρνησης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα μιας χούφτας πλουσίων, βρίσκονται και νέες, μαζικής κλίμακας ιδιωτικοποιήσεις.
Απέναντι στα σχέδιά τους διεκδικούμε:
-
Κανένα σχέδιο «ανάπλασης» της πλατείας Ταξίμ να μην περάσει, ακόμη κι αν πρόκειται για «μικρές» επεμβάσεις στη σημερινή της εικόνα.
-
Να σταματήσει κάθε σχέδιο για επιπλέον ιδιωτικοποιήσεις, επανεθνικοποίηση της δημόσιας περιουσίας που έχει ξεπουληθεί μέχρι σήμερα
-
Αύξηση του κατώτατου μισθού, ώστε να απαντάει στις ανάγκες των εργαζομένων
-
Να σταματήσει η επίθεση στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα
-
Να σταματήσει η εφαρμογή πολιτικών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών
«Διαίρει και βασίλευε»
Τα τμήματα της τουρκικής αστικής τάξης και των διεθνών επιχειρηματικών κύκλων που βρίσκονται στον στενό περίγυρο του Ερντογάν, έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να θησαυρίσουν.
Προκειμένου να καταφέρει να εφαρμόσει τις πολιτικές που επέτρεψαν στους πλούσιους φίλους της να αυξήσουν τα κέρδη τους, η κυβέρνηση προσπαθεί να αυτοπαρουσιαστεί σαν ο βασικός θεματοφύλακας των αξιών του ισλαμισμού.
Αυτή η προσπάθεια οδηγεί σε μέτρα όπως αυτά που πέρασαν πρόσφατα και απαγορεύουν την πώληση αλκοόλ σε συγκεκριμένες περιοχές, ή το δικαίωμα των ανθρώπων να φιλιούνται δημόσια.
Με αυτά τα μέτρα, και άλλα παρόμοια, το ΚΔΑ προσπαθεί να κερδίσει υποστήριξη ανάμεσα στα πιο συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας, και να κρύψει κάτω από το χαλί το πραγματικό περιεχόμενο των πολιτικών του.
Ανοίγοντας ξανά τη συζήτηση για την κατασκευή τζαμιού στην πλατεία Ταξίμ, ο Ερντογάν προσπαθεί να προκαλέσει τα πιο «κοσμικά» αισθήματα του πληθυσμού, πολώνοντας την κοινωνία γύρω από εθνικά και θρησκευτικά ζητήματα.
Μάλιστα, την προηγούμενη βδομάδα ανακοίνωσε ότι η τρίτη γέφυρα πάνω από το Βόσπορο θα πάρει το όνομα του Σελίμ Ά, του σουλτάνου που οργάνωσε τη γενοκτονία ενάντια στη μειονότητα των Αλεβιτών στις αρχές του 16ου αιώνα.
Αυτή τη στιγμή ο Ερντογάν προσπαθεί να τρομοκρατήσει τα πιο συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας, παροτρύνοντάς τα στην ουσία να βγουν στους δρόμους και να χτυπήσουν το κίνημα. Σε απάντηση σε αυτή την προσπάθεια, το κίνημα χρειάζεται υιοθετήσει μια πολιτική προσέγγισης των αγροτικών μαζών και των φτωχών στις πόλεις, δηλαδή των πιο ευάλωτων στρωμάτων σε αυτή τη ρητορική, ώστε να μην επιτρέψει στην κυβέρνηση να εφαρμόσει το σχέδιο «διαίρει και βασίλευε». Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν την πολυτέλεια να επιτρέψουν να διασπαστούν από την κυβέρνηση, την ώρα που αντιστέκονται στις επιθέσεις της, που δίνουν μάχη για ανθρώπινες συνθήκες ζωής και εργασίας και για τη διασφάλιση των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων.
Καθήκοντα για το εργατικό κίνημα και την αριστερά
Το κάλεσμα της απεργίας στο δημόσιο τομέα, είναι ένα βήμα που πρέπει να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα συνδικάτα της χώρας. Μια 24ωρη γενική απεργία στην Τουρκία, μπορεί να είναι το επόμενο βήμα για τους εξεγερμένους, που έχοντας στο επίκεντρό τους το οργανωμένο εργατικό κίνημα, θα αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη ενάντια στην κυβέρνηση του Ερντογάν.
Τα μαχητικά συνδικάτα, τα αριστερά κόμματα και οργανώσεις, οι κουρδικές ενώσεις κ.α. μπορούν να συμβάλουν σε όλα τα επίπεδα, ώστε να μετατραπεί αυτή η απεργία σε ένα εξαιρετικά μαζικό γεγονός, με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή εργαζομένων, νεολαίας και τοπικών κοινοτήτων. Είναι ακόμη απαραίτητη η δημιουργία επιτροπών, εκλεγμένων από μαζικές συνελεύσεις εργασιακών χώρων και γειτονιών, προκειμένου να υπερασπιστεί το κίνημα τον εαυτό του από τις βίαιες επιθέσεις της αστυνομίας, να οργανωθούν δράσεις αλληλεγγύης στις απεργιακές κινητοποιήσεις, να ανοίξουν σε κάθε επίπεδο συζητήσεις για την πολιτική κατάσταση και τις προτάσεις του κινήματος.
Η επέκταση μιας τέτοιας δομής, από τις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς, στις πόλεις, αλλά και κεντρικά, με πραγματικά δημοκρατικά χαρακτηριστικά, με εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους, μπορεί να αποτελέσει τη βάση της νέας δύναμης που θα ανατρέψει την κυβέρνηση και θα βάλει τα θεμέλια για μια κυβέρνηση των εργαζομένων και των φτωχών.
Με αυτά τα βήματα, υπάρχει η δυνατότητα να χτιστεί ένα κίνημα που όχι μόνο θα ανατρέψει την κυβέρνηση, αλλά θα αποτελέσει μια πραγματική εναλλακτική για την εργατική τάξη και τη νεολαία, στην υπεράσπιση των αναγκών της κοινωνίας συνολικά. Η δυνατότητα να χτιστεί ένα μαζικό κόμμα των εργαζομένων, με ένα πραγματικά σοσιαλιστικό πρόγραμμα.
-
Κάτω η κυβέρνηση του Ερντογάν! Πάλη για μια κυβέρνηση των εργαζομένων και των φτωχών.
-
Τέρμα στη δικτατορία των αφεντικών και των πολιτικών τους.
-
Εθνικοποίηση των εταιριών που αποτελούν τη βάση της οικονομίας, κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.
-
Για ένα δημοκρατικό, σοσιαλιστικό σχέδιο οργάνωσης και ανάπτυξης της οικονομίας με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας.
