Του Δημήτρη Χατζηκώστα

Άλλους δύο νεκρούς μετράει το εργατικό κίνημα στην Τουρκία, μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του τριαντάχρονου Ουγκούρ Κουρτ από την αστυνομία και το θανάσιμο τραυματισμό διαδηλωτή από βομβίδα διασποράς στην Κωνσταντινούπολη, κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων που συγκλονίζουν τη χώρα τις τελευταίες μέρες.

Εργαζόμενοι και νεολαία διαμαρτύρονται για το «ατύχημα» που στοίχισε τη ζωή σε 301 ανθρακωρύχους στο ορυχείο της Σόμα, όπως και την προκλητική στάση της κυβέρνησης, που δηλώνει ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι «αυτά συμβαίνουν».

Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην εγκληματική στάση των εργοδοτών, αλλά και την άνευ προηγουμένου καταστολή (με την αστυνομία να χρησιμοποιεί πραγματικά πυρά ενάντια στους διαδηλωτές) κορυφώνονται παίρνοντας έντονο αντικυβερνητικό χαρακτήρα.

Ακολουθεί σύντομο άρθρο βασισμένο σε ρεπορτάζ από το site της Επιτροπής για μια Διεθνή οργάνωση των Εργαζομένων – CWI.

Με γενική απεργία και μαζικές διαδηλώσεις απάντησαν οι Τούρκοι ανθρακωρύχοι

Η φωτιά που ξέσπασε στο ανθρακωρυχείο λόγω βλάβης στη μονάδα παροχής του ηλεκτρικού ρεύματος, προκάλεσε την έκρηξη σε βάθος δύο χιλιομέτρων, την κατάρρευση των στοών και το θάνατο 301 (μέχρι την ώρα που γράφεται το άρθρο) από τους 787 εργάτες που δούλευαν εκείνη τη στιγμή.

Ο Ταγίπ Ερντογάν, κάνοντας επίδειξη κυνισμού, δήλωσε αμέσως ότι τέτοια ατυχήματα συμβαίνουν, ενώ κατηγόρησε τους απεργούς και τους διαδηλωτές ότι επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της χώρας.

Δεν έμεινε βέβαια μόνο στα λόγια, αλλά προχώρησε και στην ωμή καταστολή των διαδηλώσεων, στην οποία συμμετείχαν και οι ίδιοι οι σύμβουλοι του Ερντογάν, ένας από τους οποίους φωτογραφήθηκε να κλωτσά έναν πεσμένο διαδηλωτή. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση της Τουρκίας έχει τρομοκρατηθεί από το ογκούμενο κλίμα οργής που αγκαλιάζει πλέον τον πυρήνα της εργατικής τάξης της χώρας και φοβάται ότι οι εξελίξεις μπορεί να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο.

«Μέτρα» Ερντογάν για το θεαθήναι

Γι’ αυτόν τον λόγο, και προκειμένου να κατευνάσει τις αντιδράσεις, διέταξε τη σύλληψη 8 στελεχών της εταιρίας, ενώ αποφάσισε τη σύσταση μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής ελέγχου, που θα ερευνήσει υποτίθεται τις συνθήκες του «ατυχήματος» και τις ευθύνες της εταιρίας.

Ποιοι όμως θα κάνουν αυτή την έρευνα; Αυτοί που το 2005 πούλησαν το ορυχείο σε έναν «κολλητό» τους, του οποίου η σύζυγος εκλέχτηκε τοπική σύμβουλος με το ΑΚP (το κόμμα του Ερντογάν) και ο οποίος υποχρέωνε τους εργάτες να παρευρίσκονται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του συγκεκριμένου κόμματος;

Αυτοί που κώφευαν τόσα χρόνια στις καταγγελίες εργαζομένων για τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας; Αυτοί που έδιναν εν λευκώ τα πιστοποιητικά στον επιχειρηματία, κάνοντας τα στραβά μάτια σε σχέση με τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούσαν στο ορυχείο;

Προφανώς όχι. Προφανώς και ο θάνατος των εργατών, δεν ήταν ατύχημα αλλά μια προδιαγεγραμμένη δολοφονία.

Η δολοφονία αυτή δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου των συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα που έχουν επικρατήσει στη χώρα κάτω από την ηγεσία του Ερντογάν. Πίσω από τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης των προηγούμενων ετών κρύβονται οι μισθοί πείνας, η εργοδοτική τρομοκρατία, αλλά και η μη τήρηση ακόμα και αυτών των ελάχιστων όρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς που έχει θεσπίσει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας.

Προτάσεις της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής»

Σήμερα το κίνημα οργής της κοινωνίας μπορεί να θέσει τις βάσεις για την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν.

Αυτός είναι ο στόχος που βάζει και η Σοσιαλιστική Εναλλακτική (τουρκικό τμήμα της CWI) που συμμετέχει με όλες της τις δυνάμεις στις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών, προβάλλοντας ανάμεσα σε άλλα αιτήματα όπως:

• Την άμεση αποζημίωση των συγγενών των θυμάτων αλλά και των επιζώντων

• Τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης επιτροπής αποτελούμενης από τους εργαζόμενους των ορυχείων, συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις, η οποία σε συνθήκες πλήρους διαφάνειας θα μπορέσει να αποδώσει δικαιοσύνη, οδηγώντας σε σκληρή τιμωρία των ενόχων

• Την παραίτηση των υπουργών Ενέργειας και Εργασίας, ως άμεσων υπευθύνων

• Την κατάργηση των αντεργατικών νόμων και τη διενέργεια μιας εκστρατείας μαζικοποίησης των συνδικάτων

• Την επανεθνικοποίηση όλων των ορυχείων αλλά και των άλλων επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν από την κυβέρνηση Ερντογάν