Της Κατερίνας Κλείτσα
Η Κσαμά Σαγουάντ και ο Τάι Μουρ, υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι στο Σιάτλ και στη Μινεάπολη αντίστοιχα, μέλη της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής (αδερφής οργάνωσης του «Ξ» στις ΗΠΑ) είναι χωρίς καμιά αμφιβολία «νικητές» των τοπικών εκλογών της Τρίτης, 5/11 στις ΗΠΑ, ακόμα και αν δεν καταφέρουν να εκλεγούν στις περιφέρειες όπου κατεβαίνουν!
Αν και μέχρι τώρα έχουν γίνει γνωστά μόνο τα πρώτα αποτελέσματα και τα ψηφοδέλτια δεν έχουν καταμετρηθεί στο σύνολό τους, και οι δύο υποψήφιοι παρότι δεύτεροι εξακολουθούν να διεκδικούν την πρωτιά. Τα ποσοστά των υποψηφίων της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής είναι τόσο ψηλά που ακόμα και ο αστικός τύπος μιλά για δική τους στην πραγματικότητα νίκη!
Ο Τάι έχει μόλις 130 λιγότερες ψήφους από τον αντίπαλό του, ενώ η Κσαμά έχει μέχρι στιγμής το 46% των καταμετρημένων ψήφων και δεν μπορεί εντελώς να αποκλειστεί, μετά την τελική καταμέτρηση, να έρθει πρώτη, αφήνοντας πίσω της τον Δημοκρατικό Ρίτσαρντ Κόλιν με 15ετή εκλογική παρουσία.
Γράφει χαρακτηριστικά το MNSBC, ένα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα, εθνικής εμβέλειας στις ΗΠΑ (6/11/2013) με τίτλο «Επίδειξη δύναμης από τους σοσιαλιστές την ημέρα των εκλογών»:
"Παρότι δεν είμαστε αντιμέτωποι με κάποια επανάσταση, η αλήθεια είναι ότι οι σοσιαλιστές έκαναν μια πραγματική επίδειξη δύναμης σε δύο πόλεις, την ημέρα των εκλογών της 5ης Νοέμβρη. Στο Σιάτλ η Κσαμά Σαβάντ πήρε το 46% των ψήφων (εδώ το λινκ: Kshama Sawant picked up 46% of the vote) απέναντι στον δημοκρατικό Ρίτσαρντ Κόνλιν που κατέχει την έδρα για 15 χρόνια. Και στη Μιννεάπολη ο Τάι Μουρ υπολείπεται μόνο 131 ψήφων του Δημοκρατικού Αλόντρα Κάνο (εδώ το λινκ: Ty Moore is only 131 votes behind Democratic candidate Alondra Cano).
Παρότι και η Σαβάντ και ο Μουρ βρίσκονται ελαφρώς πίσω από τους βασικούς τους αντιπάλους, η κούρσα δεν έχει ακόμη τελειώσει. Κι ενώ μπορεί τελικά κανένας από τους δυο να μην κερδίσει την έδρα, η πραγματικότητα είναι ότι έχουμε το φαινόμενο της μαζικής υποστήριξης της «βάσης» σε δύο δηλωμένους πολέμιους του καπιταλισμού, που κατεβαίνουν σαν υποψήφιοι σε μεγάλες αμερικανικές πόλεις. Συμπληρωματικά να σημειώσουμε ότι και οι δύο έχουν τύχει πολύ σημαντικής υποστήριξης από εργατικά σωματεία και ο Μουρ, ακόμα, κατάφερε να συγκεντρώσει μεγαλύτερη οικονομική υποστήριξη απ’ ότι ο Δημοκρατικός αντίπαλός του (το λινκ εδώ: Moore even managed to raise more money than the Democrat in the race)"
Αυτό που δεν λέει βέβαια το MSNBC είναι ότι η καμπάνια των συντρόφων της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής για οικονομική ενίσχυση στηριζόταν αποκλειστικά στα εργατικά και λαϊκά στρώματα, με βάση το σύνθημα: «Δεν θέλουμε και δεν παίρνουμε λεφτά από καπιταλιστές, χρειαζόμαστε τη δική σας στήριξη»
Έτσι, με ένα ξεκάθαρο, ταξικό – σοσιαλιστικό πρόγραμμα, οι Κσαμά Σαβάντ και Τάι Μουρ κατάφεραν να εμπνεύσουν χιλιάδες εργαζόμενους, άνεργους, φτωχούς και μετανάστες Αμερικανούς. Κόσμο που έχει σιχαθεί τα δύο κόμματα εξουσίας και που αναζητά μια διαφορετική εναλλακτική. Η Κσαμά και ο Τάι, είναι ζωντανό παράδειγμα πως η λέξη «σοσιαλισμός», όχι απλά δεν «τρομάζει» ή απωθεί την κοινωνία (και όχι οποιαδήποτε κοινωνία αλλά την αμερικανική) αλλά, όταν συνοδεύεται με συγκεκριμένο πρόγραμμα και προτάσεις, μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στη συνείδηση της εργατικής τάξης και για πολιτικές ανατροπές.
Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους οι σύντροφοι μας κατάφεραν, κατά την διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατείας, να κερδίσουν και την υποστήριξη μια σειράς εργατικών συνδικάτων, ανάμεσα τους το Διεθνές Συνδικάτο Εργαζομένων στις Υπηρεσίες (που έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο απεργιακό κίνημα των φαστ φουντ), τοπικών παραρτημάτων του κόμματος των «Πράσινων» και καλλιτεχνών όπως ο Tom Morello των Rage Against the Machine και ο Serj Tankian των System of a Down.
Η προεκλογική τους εκστρατεία, στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στα αιτήματα μάχης που έχουν γεννηθεί μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης την τελευταία περίοδο. Και οι δύο πάλεψαν μαχητικά για το αίτημα για 15 δολάρια την ώρα βασικό μισθό, αίτημα που αναδείχθηκε από το κίνημα των Φαστ Φουντ[1]. Η Κσαμά και ο Τάι, κέρδισαν την εμπιστοσύνη και τις ψήφους των εργαζομένων με την ενεργή τους παρουσία σε κάθε κίνημα. Ο Τάι, είναι από τους ιδρυτές του κινήματος «Occupy Homes», που υπερασπίζεται τις εργατικές κατοικίες που απειλούνται με κατασχέσεις λόγω χρεών. Η Κσάμα είναι ενεργή συνδικαλίστρια στο συνδικάτο των καθηγητών στο Σιάτλ.
Είτε εκλεγούν τελικά δημοτικοί σύμβουλοι είτε όχι η Κσαμά και ο Τάι είναι κερδισμένοι, γιατί, όπως εξηγούσαν και κατά την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας, η εκλογή τους θα είναι μεν πολύ σημαντική, αλλά το πιο σημαντικό είναι το χτίσιμο και η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Και οι δύο «χτίσανε» τις προεκλογικές τους εκστρατείες βασισμένοι, πέρα από την οργάνωσή τους, σε εθελοντές και δωρεές από εργαζόμενους των περιοχών τους, καταφέρνοντας να «στριμώξουν» τους υποψήφιους του Δημοκρατικού Κόμματος, που έχουν όλα τα υλικά και τεχνικά μέσα με το μέρος τους. Απέδειξαν πως η εργατική τάξη των ΗΠΑ είναι «εδώ», ψάχνει για απαντήσεις, οργανώνεται, χτίζει σιγά-σιγά τις δυνάμεις της για να μπορέσει να απαντήσει στις επιθέσεις που δέχεται.
