Στο σημερινό περιβάλλον της οικονομικής κρίσης όπου καταπατούνται θεμελιώδη και κεκτημένα δικαιώματα η κυβέρνηση υπονομεύει το δημόσιο χαρακτήρα των προγραμμάτων απεξάρτησης.
Το Υπουργείο Υγείας προωθεί, με νομοσχέδιο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του («Διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα υγείας και άλλες διατάξεις») ρύθμιση όχι μόνο για τη λειτουργία αλλά και την επιχορήγηση από το κράτος ιδιωτικών κέντρων απεξάρτησης.
Η συγκεκριμένη διάταξη, του άρθρου 52, παρ. στ΄ προβλέπει:
«την επιχορήγηση από πιστώσεις του Τακτικού προϋπολογισμού, του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων ή οποιαδήποτε πηγή εσόδων των Δημοσίων ή Ιδιωτικών Μονάδων για την αντιμετώπιση της εξάρτησης».
Με τον τρόπο αυτό ανοίγει η πόρτα για την περαιτέρω υπονόμευση του κεκτημένου της δημόσιας και δωρεάν θεραπείας για το πρόβλημα των εξαρτήσεων, καθώς δίνεται η δυνατότητα νομιμοποίησης και επέκτασης σε πληθώρα παράνομων «κέντρων απεξάρτησης» σε όλη την Ελλάδα, τα οποία εφαρμόζουν επικίνδυνες ή μη ενδεδειγμένες μεθόδους και συχνά κερδοσκοπούν εις βάρος των εξαρτημένων και των οικογενειών τους.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
__________
Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας Τμήματος Ψυχολογίας ΑΠΘ
Δελτίο Τύπου
Η υγεία είναι δικαίωμα, δεν είναι προνόμιο!
Από τους εμπόρους της εξάρτησης στο εμπόριο της απεξάρτησης
Εποχές περίεργες και δύσκολες. Εποχές γεμάτες κυνισμό και αδιαφορία. Εποχές που όλα οφείλουν να μετρούνται και να κοστολογούνται. Τι και αν στο ζύγι χάνουν πάντα αυτοί που έχουν τα λιγότερα; Έτσι επιτάσσει το νέο ήθος των καιρών.. δεν υπάρχουν πλέον αυτονόητα και κεκτημένα.. όλα επαναξιολογούνται.. Γιατί λοιπόν η υγεία μας να μην είναι κομμάτι αυτής της λογικής; Από τη στιγμή μάλιστα που μπορεί να αποτελέσει ένα από τα πλέον προσοδοφόρα πεδία αποκόμισης κερδών.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του υπό ψήφιση, τις επόμενες μέρες, νομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας με γενικό τίτλο «Διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα υγείας και άλλες διατάξεις» και των επιχειρούμενων σε αυτό το νομοσχέδιο – μεταξύ των άλλων – αλλαγών στο πεδίο της απεξάρτησης (άρθρο 5, παρ. στ). Οι προτεινόμενες αυτές αλλαγές, οι οποίες είναι προφανώς αποτέλεσμα των πιέσεων των επιχειρηματιών που εμπορεύονται τον ανθρώπινο πόνο στο το χώρο της απεξάρτησης, θα επιφέρουν την απόλυτη απορρύθμιση και θα οδηγήσουν σε πολύ χειρότερη μοίρα τους εξαρτημένους συνανθρώπους μας και τις οικογένειες τους. Στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο προβλέπεται: πρώτον, η αδειοδότηση ιδιωτικών προγραμμάτων απεξάρτησης και δεύτερον, η χρηματοδότηση τους από διάφορους κρατικούς πόρους, όπως για παράδειγμα το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Και διερωτάται κανείς τα εξής:
– Η εγκληματική αδιαφορία των τελευταίων ετών του κράτους έναντι διαφόρων παράνομων κερδοσκοπικών επιχειρήσεων στο χώρο της απεξάρτησης, παρόλες τις καταγγελίες για τη λειτουργία τους ήταν τυχαία; Από ότι αποδεικνύεται, μάλλον όχι.
– Το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις αυτές, πέρα από το παράνομο καθεστώς στο οποίο λειτουργούν, λειτουργούν και χωρίς όρους και χωρίς προδιαγραφές, διαπράττοντας μια σειρά αδικημάτων καθημερινά, θα ρυθμιστεί με την παραπάνω νομοθετική ρύθμιση; Αν αυτό είναι το βασικό επιχείρημα ας ρίξουμε μια ματιά στις ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές ανά τη χώρα, όπου οι παράνομες καθηλώσεις, η ακραία συνταγογράφηση και οι βάρβαρες πρακτικές είναι καθημερινό φαινόμενο και απέχουν έτη φωτός από αυτό που εννοούμε με τον όρο περίθαλψη.
– Η ίδρυση ιδιωτικών μονάδων απεξάρτησης θα οδηγήσει σε παροχή καλύτερων και φθηνότερων υπηρεσιών; Η διεθνής εμπειρία δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτό που έχει συμβεί είναι μια μεγάλη συρρίκνωση των δημοσίων και δωρεάν παρεχομένων υπηρεσιών και αντικατάστασή τους με πανάκριβες ιδιωτικές υπηρεσίες. Στις υπηρεσίες αυτές, οι έχοντες λαμβάνουν πλήρεις υπηρεσίες, ενώ οι μη έχοντες αρκούμενοι στις πενιχρές καλύψεις των ασφαλιστικών τους ταμείων λαμβάνουν – εάν είναι ασφαλισμένοι – το ελάχιστο των παρεχομένων υπηρεσιών. Για τα πλέον αποκλεισμένα τμήματα του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν πρόβλημα εξάρτησης (μετανάστες, άνεργοι κλπ) το μόνο που προτείνεται είναι τα προγράμματα υποκατάστασης, τα οποία απέχουν πολύ από αυτό που θεωρούμε αντιμετώπιση της εξάρτησης. Η επικράτηση ακραίου ταξικού διαχωρισμού είναι εμφανής σε όσες χώρες έχουν εφαρμοστεί ανάλογες πολιτικές.
– Η χρηματοδότηση αυτών των μονάδων από δημόσιους πόρους, όπως το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων σε ποια λογική υπακούει; Μάλλον στη λογική του παραλόγου (στην καλύτερη περίπτωση), καθώς πως μπορεί να χαρακτηριστεί μια πολιτική που προβλέπει τη χρηματοδότηση από το διαρκώς συρρικνούμενο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και των ιδιωτικών προγραμμάτων απεξάρτησης παρά παράλογη; Με άλλα λόγια οι φορολογούμενοι πολίτες θα επιδοτούν μέσω των φόρων τους, επιχειρηματίες, οι οποίοι με τα χρήματα αυτά θα στήνουν προγράμματα, των οποίων τις υπηρεσίες με τη σειρά τους θα χρεώνουν πανάκριβα στους πολίτες που τα έχουν χρηματοδοτήσει!!
Προφανώς και όλες αυτές οι κινήσεις υποτάσσονται σε μια συνολικότερη ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική στο χώρο της υγείας. Μια πολιτική που απειλεί ευθέως την ποιότητα της ζωής και της υγείας όλων μας. Σε αυτές τις πολιτικές οφείλουμε να αντισταθούμε. Συλλογικά και μαζικά. Να αντισταθούμε στην επιχειρούμενη εμπορευματοποίηση της απεξάρτησης και στην προσπάθεια υποβάθμισης των δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών και να διεκδικήσουμε αυτά που μας οφείλονται:
– Δημόσιες, δωρεάν και άμεσα προσβάσιμες υπηρεσίες απεξάρτησης για όλους.
– Απόρριψη κάθε ιδέας νομιμοποίησης των παράνομων ιδιωτικών κέντρων απεξάρτησης ή ίδρυσης νέων.
Στον αγώνα αυτό καλούμε όλους τους πολίτες και πολιτικούς, που θεωρούν ότι η υγεία είναι δικαίωμα και όχι προϊόν που υπόκειται σε αγοραίες λογικές.
