Ξεκινώντας τις πανελλήνιες πίστευα, όπως σχεδόν όλοι οι συνομήλικοι μου ότι θα ήταν ένα θηρίο που έπρεπε να αντιμετωπίσω και η μοναδική ευκαιρία της ζωής μου. Τώρα που τέλειωσαν κατάλαβα πως πραγματικά ήταν ένα θηρίο, αλλά σίγουρα όχι η τελευταία ευκαιρία της ζωής μου.
Οι πανελλήνιες δε συγχωρούν το παραμικρό λάθος, και το μόνο που κάνουν είναι να σε κρίνουν σκληρά και άδικα, πάνω σε μια ποσοτική και όχι ποιοτική παιδεία. Γιατί έπρεπε να μάθω τη χωρητικότητα των ελληνικών ατμόπλοιων κατά τον 19ο αιώνα και το πρόγραμμα των κομμάτων του Τρικούπη και του Δηλιγιάννη όταν το μόνο που θέλω είναι να μπω στην Ψυχολογία; Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η παιδεία δεν βοηθάει…
Η ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια θα ήταν πραγματικά η καλύτερη λύση. Οι «ιθύνοντες» για την εθνική μας παιδεία θα έπρεπε να σκεφτούν ότι δε φταίνε οι «χαζοί» μαθητές όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι για την αποτυχία τους, αλλά το δήθεν πετυχημένο τους εκπαιδευτικό σύστημα. Κάποιο ανάλογο σύστημα δεν έβγαλε τον Αϊνστάιν τούβλο στο σχολείο;
προτείνουμε:
-μείωση και σταδιακή κατάργηση των εξετάσεων
-ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια για όσους θέλουν να σπουδάσουν. Κανένα σύστημα εξετάσεων δεν μπορεί πραγματικά να κρίνει μέσα σε λίγες ώρες και μέρες τα ταλέντα και τις δεξιότητες ενός μαθητή και κυρίως δεν μπορεί να κρίνει τη θέληση και διάθεση του για περισσότερη μόρφωση.
Γιάννης Πιστιόλης
