Tης Σύνταξης του «Ξ»
«…Αφήστε τη μιζέρια τώρα. Τα χθεσινά αποτελέσματα της ελληνικής οικονομίας δεν επιτρέπουν καμία μιζέρια σε κανέναν. Κόφτε το αυτό, τέρμα! Τελείωσε! Είμαστε, στην παγκόσμια κοινότητα της οικονομίας, στο Μπλούμπεργκ, στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, στο CNN, το παγκόσμιο παράδειγμα οικονομικής επιτυχίας. Και όλοι λένε “πως τα κατάφερε η Ελλάδα”… Πείτε κι ένα μπράβο!»
(Άδωνις Γεωργιάδης απευθυνόμενος στον Γ. Παπαδάκη, ΑΝΤ1, 08/09/2021)
Γιατί πανηγυρίζουν;
Η αφορμή για τους παραπάνω πανηγυρισμούς του Υπουργού Ανάπτυξης αλλά και του τόνου επιτυχίας που προσπάθησε να περάσει η κυβέρνηση και μέσω της παρουσίας του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, είναι η αύξηση πάνω από 16% του ΑΕΠ για το β’ τρίμηνο του 2021 (συγκριτικά με το περσινό) και η προς τα πάνω αναθεώρηση της ανάπτυξης για το σύνολο του έτους.
Τι κι αν το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευθεί στο 236% του ΑΕΠ, κοντεύοντας να φτάσει για πρώτη φορά στην ιστορία τα 400 δισ. ευρώ· τι κι αν ο πληθωρισμός τρέχει, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δυσβάσταχτες αυξήσεις για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα σε ρεύμα, ενέργεια και βασικά προϊόντα· τι κι αν η ανεργία στη βόρεια Ελλάδα που επισκέφθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης φτάνει το 30% σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ; Η κυβέρνηση πανηγυρίζει και απαιτεί να σταματήσει η «μιζέρια».
Το να θεωρεί ο υπουργός ανάπτυξης «τεράστια επιτυχία» την ανάκαμψη της οικονομίας συγκρίνοντας τη σημερινή περίοδο με τη φάση που η κοινωνία και η οικονομία βρισκόταν σε παρατεταμένα lockdown, είναι τουλάχιστον παραπλανητικό.
Οι εξαγγελίες
Από μια άλλη οπτική, αποτελεί μια ύστατη προσπάθεια για ένα success story, συνοδευόμενο με μερικά «ψίχουλα» παροχών από τις κυβερνητικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των οικονομικών παροχών αφορά σε ελαφρύνσεις των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου.
Για ακόμα μια χρονιά η ΝΔ ανακοινώνει επιπλέον μέτρα ελάφρυνσης για τους επιχειρηματίες που έχουν να κάνουν με:
- μείωση ασφαλιστικών εισφορών (κατά 3%),
- μείωση φόρου επιχειρηματικών κερδών (στο 22% από 24%),
- μείωση 50% του φόρου για τη συγκέντρωση κεφαλαίου (από αύξηση κεφαλαίου εταιρειών, από συγχωνεύσεις, αύξηση ενεργητικού κλπ),
- «υπερεκπτώσεις» για «πράσινες» επενδύσεις κλπ.
Αν τα δύο τελευταία αφορούν ξεκάθαρα το μεγάλο κεφάλαιο, για το ζήτημα της μείωσης της φορολογίας από το 24% στο 22% αξίζει να σημειώσουμε ότι αν και αφορά και μια μικρή επιχείρηση, εντούτοις ο πολλαπλά ωφελημένος είναι και πάλι οι μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν τεράστια κέρδη.
Το ζήτημα της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών (3% έως το τέλος του 2022) είναι επίσης δώρο στο κεφάλαιο, καθώς η ελάφρυνση για τους εργαζόμενους είναι παραπλανητική αφού οι μειωμένες εισφορές σημαίνουν μετακύλιση του προβλήματος στο ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο ήδη βρίσκεται στο στόχαστρο προς ιδιωτικοποίηση. Με άλλα λόγια αυτή την «ελάφρυνση» θα κληθούν να την πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι.
Για την αντιμετώπιση της ανεργίας η… «καινοτομία» της κυβέρνησης είναι να δίνει 600 ευρώ σε κάθε νέο νεοπροσλαμβανόμενο και 600 ευρώ στους εργοδότες για κάθε πρόσληψη, ως κίνητρο (τα 600 ευρώ αντιστοιχούν σε 6 μήνες, δηλαδή στο «φοβερό» ποσό 100 ευρώ το μήνα!). Πρόκειται για ένα μέτρο το οποίο εφαρμόζεται σε διάφορες εκδοχές εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, αλλά η ανεργία κάθε άλλο παρά μειώνεται. Και ο λόγος είναι βέβαια απλός: τέτοια μέτρα δεν αποτελούν ουσιαστική αντιμετώπιση της ανεργίας, απλά ελαφρύνουν το μισθολογικό κόστος για τις επιχειρήσεις (αφού επιδοτούνται οι νεοπροσληφθέντες εργαζόμενοι) και, στην πραγματικότητα δίνουν κίνητρα στους εργοδότες να απολύσουν παλιούς εργαζόμενους για να προσλάβουν νέους που κοστίζουν λιγότερο. .
Και όλα αυτά στον απόηχο των αποκαλύψεων για προγράμματα εργασίας 16χρονων παιδιών που ζουν σε δομές φροντίδας ανηλίκων, τα οποία θα μπορούν να εργάζονται σε ξενοδοχεία, με κάλυψη του κόστους εργασίας από τον ΟΑΕΔ. Αντί δηλαδή η κυβέρνηση να προσπαθεί να τα εντάξει στο σύστημα εκπαίδευσης, βάζει σε προτεραιότητα την παροχή δωρεάν εργατικού δυναμικού στο τουριστικό κεφάλαιο!
Την ίδια στιγμή, ενώ το 4ο κύμα της πανδημίας βρίσκεται σε εξέλιξη και μετά την εγκληματική διαχείρισή της από το περσινό καλοκαίρι, ο Μητσοτάκης είχε το θράσος να μιλήσει για συγκριτικά μικρές απώλειες και για κάποιο «καινοτόμο σύστημα ιχνηλάτησης» που εφαρμόζεται, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα παρουσίαζε τη 2η χειρότερη επίδοση σε αναλογία θανάτων στον πληθυσμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παράλληλα ανακοίνωσε ουσιαστικά την ιδιωτικοποίηση πρωτοβάθμιων υπηρεσιών Υγείας μέσω ΣΔΙΤ.
Κινητοποιήσεις με μαζικότητα
Οι κυβερνητικές πολιτικές σε σχέση με την πανδημία, με την καταστροφή του περιβάλλοντος, οι επιθέσεις στα εργασιακά, στη νεολαία και τα πανεπιστήμια και τόσοι άλλοι λόγοι, ήταν οι αιτίες που χιλιάδες κόσμου συμμετείχαν φέτος στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, με αφορμή την παρουσία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.
Δεν ήταν μόνο η ΔΕΘ που συγκέντρωσε μεγάλους αριθμούς διαδηλωτών. Η πορεία για τον Παύλο Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη ήταν επίσης πολύ μαζική[1] παρά το γεγονός της καταδίκης και φυλάκισης της ηγεσίας της Χ. Αυγής. Πολύ μαζική επίσης ήταν η πορεία για τον Ζακ την Τρίτη 21 Σεπτέμβρη.[2]
Η ανάγκη της ενωτικής προσέγγισης
Για άλλη μια χρονιά όμως, στη ΔΕΘ είχαμε την εικόνα των 5-6 διαφορετικών συγκεντρώσεων, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν λειτουργεί ελκυστικά για τον κόσμο που θέλει να συμμετέχει.
Κατά τη γνώμη μας η ανατρεπτική Αριστερά πρέπει να λειτουργήσει ενωτικά και να προετοιμάζει ενωτικές και καλά περιφρουρημένες πορείες, όχι μόνο γύρω από τη ΔΕΘ αλλά και γενικότερα, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις ή διαφωνίες που φυσιολογικά υπάρχουν στις γραμμές της Αριστεράς. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κατέβουν στο δρόμο μαζικά λαϊκά στρώματα κι όχι μόνο ακτιβιστές του κινήματος. Ειδικά απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας, η από κοινού δράση των δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αναδιοργάνωση του κινήματος.
________________________
