Είναι η εποχή που πολλοί προγραμματίζουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές προκειμένου να ξεφύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, το άγχος της δουλειάς, και να αξιοποιήσουν τις λίγες μέρες άδειας για να ξεκουραστούνε και να απολαύσουνε τη θάλασσα και τη φύση.
Βέβαια, αν διαβάσει κάποιος/α την έρευνα του Ινστιτούτου Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ) θα ανακαλύψει ότι τα όνειρα για διακοπές απέχουν πολύ από την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα της χώρας, καθώς μόλις οι μισοί κάτοικοι της θα καταφέρουν να κάνουν διακοπές λόγω του αυξημένου κόστους στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, στη διαμονή, στα καύσιμα και στην εστίαση.
Staycation, κρίση, ευκαιρία
Ας μην είμαστε όμως αχάριστοι. Μια μερίδα των ΜΜΕ ήρθε για να δώσει τη λύση, να διώξει τη μιζέρια και να μετατρέψει τη φτώχεια μας σε ευκαιρία. Έτσι μάθαμε για την νέα «τάση»: το staycation. Μάλιστα, όπως διαβάζουμε σε σχετικά άρθρα, πρόκειται για μια «ανερχόμενη τάση που κερδίζει διαρκώς έδαφος σε παγκόσμιο επίπεδο και από ότι φαίνεται υιοθετείται τα τελευταία χρόνια και από πολλούς Έλληνες», ενώ παράλληλα το παρουσιάζουν σαν την «εναλλακτική πρόταση για όσους έχουν περιορισμένο budget».
Staycation λοιπόν, που βγαίνει από τις αγγλικές λέξεις stay (μένω) και vacation (διακοπές). Κάνω διακοπές στο σπίτι μου δηλαδή.
Οι ποιο κακεντρεχείς θα ρωτήσουν: «Δηλαδή, να γίνουμε τουρίστες στην ίδια μας την πόλη;». Και η απάντηση είναι καταφατική, διότι πόσοι/ες έχουμε την άνεση του χρόνου, να γνωρίσουμε την πόλη που ζούμε; Ειδικά μετά την επιβολή της 6ήμερης εργασίας, που βάζει ταφόπλακα στο 8ωρο και το 5ήμερο, ενώ πλέον επιτρέπεται η δεύτερη δουλειά σε άλλον εργοδότη, οι ώρες ψυχαγωγίας και χαλάρωσης πλέον είναι «πολυτέλεια». Επομένως, ιδού η τέλεια ευκαιρία.
Μικρή παραφωνία θα είναι ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος, που πιθανά να έρθει λίγο «φουσκωμένος», καθώς η τιμή της κιλοβατώρας είναι από τις πιο ακριβές στην Ευρώπη, αλλά όλοι κάνουμε μικρές θυσίες μπροστά στις νέες τάσεις και την απόλαυση των σπιτικών διακοπών.
Πορτοσάλτε: λύσεις για όλα
Την ίδια στιγμή, ο τιτάνας της δημοσιογραφίας, Άρης Πορτοσάλτε, μας προτείνει να μην πηγαίνουμε διακοπές από 15 Ιουλίου μέχρι 30 Αυγούστου, διότι τότε είναι που επισκέπτονται όλοι οι τουρίστες τα νησιά της χώρας και δυστυχώς «δεν χωράμε όλοι».
Συγκεκριμένα είπε:
«Τα μπάνια του λαού δεν μπορούν να γίνονται μόνο από τις 15 Ιουλίου μέχρι τις 30 Αυγούστου. Αυτό προσπαθώ να πω καιρό τώρα. Έτσι όπως πάμε, αν θέλουμε τουρισμό και ο τουρισμός να μας φέρνει 20+ δισ. ευρώ στον τόπο, είναι γεγονός ότι εμείς οι κάτοικοι αυτού του τόπου θα υποχωρούμε έναντι των τουριστών. Διότι δεν χωράμε».
Μάλιστα, προχώρησε ακόμα περισσότερο και πρότεινε να γίνεται διακοπή ρεύματος από μια ώρα σε όλους προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος. Οι προτάσεις αυτές είναι σε σωστή κατεύθυνση. Θα μπορούσε ακόμα να κόβεται το νερό μια μέρα τη βδομάδα για να γεμίζουν οι πισίνες των ξενοδοχείων.
Δεν χωράμε πουθενά
Και εκεί που συζητούσαμε για τις «νέες τάσεις», ήρθε η ανάρτηση του προέδρου κοινότητας Θήρας, Πάνου Καβαλλάρη, που ανέβηκε και στον επίσημο λογαριασμό της Τοπικής Κοινότητας Θήρας και που λέει:
“Έκτακτη ανακοίνωση: Άλλη μία δύσκολη ημέρα για την πόλη και το νησί μας με την έλευση 17.000 επισκεπτών από τα κρουαζιερόπλοια. Παρακαλούμε την προσοχή σας και όσο μπορούμε ελαττώνουμε τις μετακινήσεις μας”.
Και εδώ παίρνουμε μια γεύση για το που πάει το πράγμα. Εντολές περιορισμού των μετακινήσεων για τους κατοίκους, προκειμένου να μπορούν να κυκλοφορούν οι τουρίστες.
Φαίνεται ότι στο μοντέλο της βαριάς τουριστικής ανάπτυξης, οι κάτοικοι είμαστε αποδεκτοί μόνο ως εργαζόμενοι «σεζόν». Ή ίσως και ως τουριστικά εκθέματα. Όπως έγινε με τις περιηγήσεις στην Σύρο στις παλιές κλωστοϋφαντουργίες, όπου τουρίστες μπορούν να απολαύσουν ένα «εργατικό κολατσιό» με 35€ και αν δώσουν κάτι παραπάνω να έχουν μπόνους και μια «πραγματική εργάτρια» ως έκθεμα!
Οι διακοπές είναι δικαίωμα
Το μόνιμο αντεπιχείρημα βέβαια είναι πως ο τουρισμός θα ενισχύσει την «εθνική οικονομία», θα φέρει «ανάπτυξη» και τελικά θα επωφεληθούμε όλοι από αυτό. Τελικά όμως, οι μόνοι που επωφελούνται από αυτό το μοντέλο είναι οι επιχειρηματίες του τουρισμού.
Για να σοβαρευτούμε, χρειάζεται να ανοίξουμε την συζήτηση για ένα μοντέλο τουρισμού
- που δεν θα καταστρέφει το περιβάλλον με θηριώδεις εγκαταστάσεις
- που δεν θα βασίζεται σε άθλιες συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων στους κλάδους του επισιτισμού και του τουρισμού
- που θα λαμβάνει υπόψη την πεπερασμένη δυνατότητα σε αριθμό επισκεπτών (ήδη ο Δήμαρχος Σαντορίνης ζήτησε να μπει πλαφόν στον αριθμό επισκεπτών από κρουαζιερόπλοια και η κυβέρνηση συζητάει τον περιορισμό των AirBnB σε κάποιες περιοχές- τέτοια μέτρα πρέπει να επεκταθούν)
- που δεν θα ξεζουμίζει τους τουρίστες χρεώνοντας παραφουσκωμένες τιμές για κακής ποιότητας προϊόντα και υπηρεσίες (χρειάζονται διαδικασίες ελέγχου των τιμών από Επιτροπές Καταναλωτών και Κατοίκων σε καταλύματα και εστίαση)
- που θα εξασφαλίζει το δικαίωμα των κατοίκων της χώρας να κάνουν διακοπές (δηλαδή να έχουν άδεια και επαρκές εισόδημα, και να μην χρειάζεται να πληρώσουν «τιμές Αμερικής»).
