Προκήρυξη της “Κίνησης Πολιτών Ζωγράφου”,
στην οποία συμμετέχει το “Ξ”
Η ένταξη των υπηρεσιών ύδρευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ) στο Υπερταμείο, αποτελεί ένα ακόμη χτύπημα στους καταναλωτές και το περιβάλλον, αφού ισοδυναμεί στην ουσία με την ιδιωτικοποίηση του νερού στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας. Και η ιδιωτικοποίηση ισοδυναμεί με κέρδη για τις εταιρείες που θα αποκτήσουν τον έλεγχο του νερού και εκτίναξη των τιμών, με παράλληλη καταβαράθρωση της ποιότητας του νερού για τους καταναλωτές.
Επιπλέον, με βάση τη νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση που προσπαθεί να περάσει το Υπουργείο Περιβάλλοντος για την «κοστολόγηση και τιμολόγηση υπηρεσιών ύδατος», όχι μόνο επιχειρείται η είσοδος ιδιωτών στην παροχή του νερού, αλλά καθορίζεται και το κέρδος που θα πρέπει να βγάζουν, με βάση το κεφάλαιο που θα επενδύσουν, αλλά και το κέρδος το οποίο θα έβγαζε η εταιρεία, αν είχε επιλέξει μια εναλλακτική επένδυση!
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η είσοδος των ιδιωτών στην αγορά του νερού, θα κάνει τις επιχειρήσεις ύδρευσης πιο «ανταγωνιστικές». Αυτό βέβαια που δε μας λέει, είναι ότι από τη στιγμή που το νερό θα μετατραπεί σε προϊόν κερδοσκοπίας, η τιμή του θα εκτιναχτεί και βέβαια η ποιότητά του θα πέσει, αφού η συντήρηση του δικτύου ύδρεσης έχει κόστος. Αυτό τουλάχιστον συνέβη σε μια σειρά χώρες, όπου το νερό ιδιωτικοποιήθηκε.
Βρετανία
Στη Βρετανία, από το 1989 (όταν το νερό ιδιωτικοποιήθηκε) ως το 2006, η τιμή του αυξήθηκε κατά 245%! Έτσι, χιλιάδες νοικοκυριά έφτασαν στο σημείο να αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ύδρευσης. Μέχρι το 1994 είχε διακοπεί η παροχή νερού σε 18.636 νοικοκυριά, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας τους να πληρώσουν τους λογαριασμούς. Δεν ήταν όμως μόνο η τιμή του νερού που εκτοξεύτηκε, αλλά και οι κίνδυνοι που προκλήθηκαν για τη δημόσια υγεία, και το περιβάλλον, όταν οι εταιρείες που ανέλαβαν τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης μείωσαν το προσωπικό τους κατά 50% και σταμάτησαν να επενδύουν στην ασφάλεια και τη συντήρηση των δικτύων. Έτσι, τo 2007, τεράστιες ποσότητες υποχλωριώδους νατρίου διέρρευσαν από τις εγκαταστάσεις της Anglian Water στον ποταμό Wandle, σκοτώνοντας υδρόβια ζώα και φυτά σε μια ακτίνα 5 χιλιομέτρων, ενώ το 2009 η Thames Water (θυγατρικής της πολυεθνικής RWE) άφησε να διαρρεύσουν 20.000 τόνοι ανεπεξέργαστων λυμάτων στον ποταμό Τάμεση!
Γαλλία
30% πιο ακριβό είναι το νερό στις γαλλικές πόλεις όπου τα δίκτυα ύδρευσης ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρείες (SUEZ, Vivendi, Veolia κ.α.) από τις πόλεις όπου τα δίκτυα παραμένουν στο Δημόσιο. Στο Παρίσι, το 2008, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να μην ανανεώσει τις συμβάσεις με τις εταιρείες Veolia και Suez, αλλά να δημιουργήσει τη δημοτική εταιρεία ύδρευσης «Eau de Paris». Με τον τρόπο αυτό, ο Δήμος κατάφερε να εξοικονομεί 35 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, παρά μάλιστα το γεγονός ότι μείωσε την τιμή του νερού για τους καταναλωτές κατά 8%!
Πορτογαλία
Η ιδιωτικοποίηση του νερού στην περιοχή Πάσος Ντε Φερέιρα, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων, έχει οδηγήσει σε έναν πραγματικό εφιάλτη την τοπική κοινωνία. Η ποιότητα του νερού έχει πέσει δραματικά, αφού σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής «δεν πίνεται» πλέον. Όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια ώρα που οι λογαριασμοί ύδρευσης έχουν ανέβει κατά 400% μέσα σε λίγα χρόνια, ενώ ο αριθμός των νοικοκυριών που αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ύδρευσης αυξάνεται διαρκώς.
Το νερό δεν είναι εμπόρευμα!
Την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι το νερό δε θα πουληθει και ότι η ένταξή του στο «Υπερταμείο» δε θα έχει συνέπειες για τους καταναλωτές, η πρόβλεψη ακόμη και για «περιβαλλοντικό τέλος», το οποίο θα επιβάλλεται στα νοικοκυριά, με στόχο υποτίθεται να μειωθεί η αλόγιστη χρήση του, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Η διαφύλαξη του νερού ως δημόσιου αγαθού είναι υπόθεση όλων μας. Μόνο η κοινωνία με τους αγώνες της μπορεί να διασφαλίσει τη διάσωσή του νερού από τους ιδιώτες που απειλούν να το μετατρέψουν σε εμπόρευμα και μάλιστα πανάκριβο, ενώ ταυτόχρονα δε θα διστάσουν να θέσουν σε κίνδυνο το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία, προκειμένου να μειώσουν τα έξοδά τους. Εργαζόμενοι στην ύδρευση, περιβαλλοντικές και καταναλωτικές οργανώσεις, τοπικές συλλογικότητες, πρέπει να οργανωθούμε και να δώσουμε από κοινού με το σύνολο της κοινωνίας τον αγώνα για τη διάσωση του νερού!
Σχετικά άρθρα:
