Της Εύας Δημοκωστούλα
Το κίνημα των αγανακτισμένων στο Βόλο έχει οργανωθεί κι έχει αποκτήσει δυναμική και κοινωνική απεύθυνση.
Κάθε απόγευμα πραγματοποιούνται στο χώρο της παραλίας του Βόλου συνελεύσεις με τη συμμετοχή σχεδόν 200 ατόμων καθημερινά και παίρνονται αποφάσεις για την πορεία του κινήματος.
Έχουν συσταθεί δύο ομάδες εργασίας, η ομάδα ενημέρωσης και η ομάδα ανεργίας. Έχουν γίνει συζητήσεις-εκδηλώσεις για το θέμα της ανεργίας, της υγείας, για τα εναλλακτικά οικονομικά συστήματα. Έχουν προβληθεί αρκετά ντοκιμαντέρ για το θέμα του χρέους και της παγκόσμιας κρίσης, ενώ έχει προγραμματιστεί συζήτηση για το θέμα τις τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εν’ όψη της επικείμενης ψήφισης του νόμου της Διαμαντοπούλου.
Οι περισσότερες συγκεντρώσεις σχεδόν κάθε Κυριακή καταλήγουν σε πολύ μαζικές πορείες, (η μεγαλύτερη είχε 5.000 άτομα στις 5 Ιούνη) στην παραλία και τους δρόμους του Βόλου καλώντας τον κόσμο να συμμετέχει.
Στις 15/06, ημέρα της πανελλαδικής απεργίας, ζήσαμε την πρωτόγνωρη εμπειρία μιας πολύ μαζικής πορείας (2.500-3000 άτομα) που η διάθεση όλων μας ήταν να μην τελειώσει. Η πορεία κατέληξε σε κατάληψη του δημαρχείου με τον κόσμο να καλεί τον δήμαρχο να παραιτηθεί ή να έρθει μαζί μας.
Όχι σε όλα τα κόμματα;
Το κίνημα των αγανακτισμένων ενώ προβαίνει σε τόσο προωθητικές δράσεις και έχει διώξει το φόβο και το μούδιασμα της προηγούμενης περιόδου, διακατέχεται απ’ το φόβο του «καπελώματος».
Όπως σε άλλες πόλεις, έτσι και στο Βόλο έχουν γίνει πολλές συζητήσεις για το αν θα πρέπει να επιτρέπεται σε πολιτικές οργανώσεις να διακινούν ελεύθερα το υλικό τους στο χώρο και σαν Ξεκίνημα έχουμε δεχτεί επίθεση γι’ αυτό. Πιστεύουμε πως απο τη στιγμή που παλεύουμε είτε ως άτομα είτε ως συλλογικότητες για την ανατροπή των σχεδίων της κυβέρνησης και της τροικα είναι αναγκαία η ύπαρξη και των δύο (ατόμων και οργανώσεων) για τη συνέχιση κι ενδυνάμωση του κινήματος. Απο τη στιγμή που υπάρχει δημοκρατική λειτουργία των συνελεύσεων ο ανένταχτος κόσμος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Επιπλέον είναι εντελώς αντιδημοκρατικό το να απαγορεύεις σε οποιονδήποτε την ελεύθερη διακίνηση των απόψεών του, ειδικά όταν μιλάς στο όνομα της «άμεσης δημοκρατίας».
Πώς προχωράμε
Το κίνημα των αγανακτισμένων δείχνει αποφασισμένο να νικήσει, στην μεγαλύτερη όμως επίθεση που δέχεται η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να έχει σχέδιο για να επιφέρει νίκες.
Η επόμενη μεγάλη μάχη είναι σίγουρα η 48ωρη γενική απεργία την οποία έχουν καλέσει οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για τις ημέρες ψήφισης του μεσοπρόθεσμου. Η συνέλευση της πλατείας Συντάγματος έχει καλέσει τους «Αγανακτισμένους» όλης της χώρας να κατέβουν στην Αθήνα για ένα πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα με στόχο το 1εκ. διαδηλωτές και διήμερο αποκλεισμό της Βουλής.
Η συνέλευση της παραλίας του Βόλου πρέπει να στηρίξει αυτό το κάλεσμα και να οργανώσει μια πραγματικά μαζική συμμετοχή σε ένα τέτοιο συλλαλητήριο στην Αθήνα (ή στη Θεσ/κη αν γίνουν δυο μεγάλες συγκεντρώσεις).
Επίσης η κατάληψη του δημαρχείου (ή και άλλων κτιρίων) πρέπει να επαναληφθεί, όπως είχε γίνει στις 15/06, αλλά αυτή τη φορά όχι με συμβολικό τρόπο αλλά με διάρκεια και αίτημα «να μην περάσουν τα μέτρα – να πέσει η κυβέρνηση».
Ακόμη, χρειάζεται να γίνουν βήματα για πιο στενή σύνδεση του κινήματος των αγανακτισμένων με το εργατικό κίνημα. Για μαζική συμμετοχή στην 48ωρη απεργία αλλά και για πίεση για κλιμάκωση – ακόμη και με απεργία διαρκείας – αν η κυβέρνηση δεν υποχωρήσει. Κι αυτό γιατί η γενική απεργία, ειδικά με μεγάλη διάρκεια, είναι το πιο ισχυρό όπλο, που αν συνδυαστεί με εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους, καμιά κυβέρνηση και καμία πολιτική δεν μπορεί να «αντέξει».
