Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τ. 517, Ιούλης – Αύγουστος 2020)
Από τον κορονοϊό και την οικονοµική κρίση, στα σκάνδαλα και τις επιθέσεις σε εργασία & δικαιώµατα
Οι τελευταίοι μήνες θα μείνουν στην ιστορία ως αυτοί του πρώτου κύματος της κρίσης του κορονοϊού σε ολόκληρο τον κόσμο. Μιας κρίσης η οποία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη σε μια σειρά χώρες και κανείς δε μπορεί να προβλέψει τον τελικό απολογισμό σε ανθρώπινες απώλειες, αλλά και σε οικονομικές επιπτώσεις.
Στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές ακόμη χώρες του κόσμου, η κρίση αξιοποιήθηκε από τις μεγάλες επιχειρήσεις και την κυβέρνηση προκειμένου να χτυπηθούν περαιτέρω τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, οι ελευθερίες, το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, κλπ.
Σε όλο τον πλανήτη οι ανισότητες αυξήθηκαν δραματικά, με ένα μικρό αριθμό επιχειρηματιών να βλέπουν τα κέρδη τους να εκτινάσσονται και αμέτρητους φτωχούς εργαζόμενους να χάνουν τα μέσα για την επιβίωσή τους.
***
Στην Ελλάδα, από τον Μάρτη μέχρι το καλοκαίρι, η κυβέρνηση «κατάφερε» να φέρει σε πέρας μαζικές επιθέσεις ενάντια στα δικαιώματα, να προχωρήσει ακόμη περισσότερο στο δρόμο του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, του περιβάλλοντος, της παιδείας, κλπ. Διευκόλυνε τις μεγάλες επενδύσεις αγνοώντας το περιβαλλοντικό κόστος, προχώρησε σε μέτρα ιδιωτικοποίησης και συντηρητικοποίησης της εκπαίδευσης, ενώ συνεχίζει να προωθεί την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων με πρόσχημα την ανάγκη για εργασία εξ αποστάσεως. Κατάφερε επίσης μετά τη λήξη της καραντίνας, αλλά μέσα στο γενικό κλίμα «μουδιάσματος» και αβεβαιότητας που επικρατεί, να επιτεθεί στο δικαίωμα της κοινωνίας να αντιστέκεται και να κινητοποιείται, με τον νέο νόμο για τις διαδηλώσεις.
Την ίδια ώρα η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με εκτεταμένα σκάνδαλα διαφθοράς και κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Η υπόθεση του πλοίου της ηρωίνης Noor1 στην οποία εμπλέκεται ο μεγαλοεφοπλιστής Μαρινάκης εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, με δικαστικούς λειτουργούς να παραιτούνται ή να ζητάνε αλλαγή πόστου και μάρτυρες να πεθαίνουν μυστηριωδώς.
Δε λείπουν όμως και οι μεγάλες «επιτυχίες» της ελληνικής κυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Από το σκάνδαλο των ιδιωτικών κέντρων επαγγελματικής κατάρτισης, που προκειμένου να πάρουν τα επιδόματα για την τηλεκπαίδευση έσπευσαν με απίστευτη προχειρότητα να παρουσιάσουν προγράμματα κατάρτισης επιπέδου «σκοιλ ελικικού», μέχρι τους προμηθευτές του «Μεγάλου Περιπάτου». Ενός πρότζεκτ του δήμου της Αθήνας το οποίο ξεκινάει από μια σωστή ιδέα, που είναι η παραχώρηση περισσότερου χώρου στους πεζούς και τους ποδηλάτες, αλλά έχει καταλήξει να «καεί» με τον τρόπο που εφαρμόζεται. Κι αυτό γιατί όλα γίνονται χωρίς κανέναν σχεδιασμό, που θα απαιτούσε σημαντική ενίσχυση των δημοσίων συγκοινωνιών κλπ, με αποτέλεσμα να δημιουργείται κυκλοφοριακό χάος, ενώ αποτελεί και ένα μεγάλο φαγοπότι για… προμηθευτές ζαρτινιέρων, ποδηλατοστατών και εξωτικών φυτών αξίας εκατοντάδων, ως και χιλιάδων ευρώ το κομμάτι…
Κεντρικό ρόλο στα σκάνδαλα του τελευταίου διαστήματος παίζει και η υπόθεση των κυβερνητικών δώρων στα μέσα ενημέρωσης. Μετά από εβδομάδες σκληρής κριτικής και στενού μαρκαρίσματος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Πέτσας, έδωσε τελικά στη δημοσιότητα τη λίστα των έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων που πήραν από μερικές, ως και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, για να προωθήσουν υποτίθεται καμπάνιες για την προστασία από τον κορονοϊό.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, το 50% της χρηματοδότησης το πήραν 7 οικογένειες-όμιλοι (Βαρδινογιάννη, Αλαφούζου, Μαρινάκη, Κυριακού, Σαββίδη, Γιαννακόπουλου, Ευαγγελάτου) δίνοντας χρήματα ακόμα και σε ανύπαρκτα ΜΜΕ (όπως το υποτιθέμενο κανάλι «ΕΝΑ» στη Μαγνησία), σε ΜΜΕ που έχουν κλείσει (όπως το Βήμα FM), ενώ ήταν στο χέρι της κυβέρνησης όλη αυτή η καμπάνια για τη δημόσια υγεία να γίνει χωρίς κρατική επιβάρυνση και να μεταδοθεί δωρεάν.
Στην πραγματικότητα ο καθένας και η καθεμιά καταλαβαίνει ότι πρόκειται για δώρα στα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να συνεχίσουν να προωθούν τις πολιτικές της ΝΔ.
Μέσα σε αυτό το κλίμα αρχίζουν αργά αλλά σταθερά να γεννιούνται εστίες αντίστασης. Από τους εργαζόμενους στην τέχνη, τον επισιτισμό και τον τουρισμό, τους εργαζόμενους στην Υγεία και την Παιδεία, τη νεολαία και τα περιβαλλοντικά κινήματα, μέχρι τον κόσμο που αντιστέκεται στην απόπειρα τρομοκράτησης της κοινωνίας, το προηγούμενο διάστημα είδαμε να οργανώνονται σημαντικές για την περίοδο κινητοποιήσεις.
Παρά το γεγονός ότι η μέχρι στιγμής μαζικότητα τους δεν απειλεί ευθέως τις επιλογές της κυβέρνησης, έχουμε μπροστά μας μια μικρογραφία των κινημάτων που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε την ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας. Το επόμενο διάστημα, είναι χρέος της Αριστεράς και των μαχητικών συνδικάτων να συντονίσουν και να βοηθήσουν την ανάπτυξη αυτών των αγώνων απέναντι στον οδοστρωτήρα των πολιτικών της κυβέρνησης.