Το «Γεωργιανό όνειρο», το κυβερνών κόμμα της Γεωργίας, αφού κατάφερε πριν λίγο καιρό να περάσει τον νόμο για τους «ξένους πράκτορες», πέρασε την επίθεση στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Στις 27 Ιουνίου έγινε η πρώτη ψηφοφορία για τον νόμο σχετικά με την «Προστασία των οικογενειακών αξιών και ανηλίκων» καθώς και για 18 σχετικές τροποποιήσεις σε άλλους νόμους.
Τα βασικά σημεία της νομοθεσίας αυτής είναι: η απαγόρευση εναλλακτικών μορφών γάμου (π.χ. σύμφωνο συμβίωσης), η απαγόρευση της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, η απαγόρευση ιατρικών επεμβάσεων για τον επαναπροσδιορισμό φύλου, η απαγόρευση του αυτοπροσδιορισμού φύλου, κλπ, Η νομοθεσία επίσης επιβάλει περιορισμούς στα Μ.Μ.Ε. σχετικά με την «προπαγάνδα» για την ομοφυλοφιλία ή τον επαναπροσδιορισμό φύλου και απαγορεύει κάθε εκδήλωση ή διαδήλωση που προάγει κάτι από τα παραπάνω.
Ο νόμος ψηφίστηκε με 78 ψήφους υπέρ και 0 κατά, καθώς η αντιπολίτευση απέχει από τις βουλευτικές συνεδριάσεις λόγω του νόμου για τους ξένους πράκτορες που πέρασε πρόσφατα η κυβέρνηση. Για να τεθεί σε ισχύ ένας νόμος στη Γεωργία χρειάζονται τρεις ψηφοφορίες. Οι επόμενες δύο θα γίνουν από τον Σεπτέμβριο. Το «Γεωργιανό Όνειρο» έχει δηλώσει ότι σκοπεύει να προχωρήσει και σε αντίστοιχες αλλαγές στο σύνταγμα της χώρας, αλλά προς το παρόν δεν έχει τον αριθμό των ψήφων που απαιτούνται (για συνταγματική αλλαγή χρειάζεται το ⅓ της βουλής – 113 ψήφοι).
Στροφή 180 μοιρών
Όταν είχε πρωτοδημιουργηθεί, το «Γεωργιανό Όνειρο» φαινόταν να έχει σχετικά προοδευτικές απόψεις για τα ΛΟΑΤΚΙ θέματα. Για παράδειγμα το 2013 ο τότε πρωθυπουργός, Bidzina Ivanishvili, δήλωνε:
«Τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα έχουν τα ίδια δικαιώματα με κάθε άλλη κοινωνική ομάδα, και η κοινωνία σταδιακά θα το συνηθίσει».
Η δήλωση αυτή είχε ιδιαίτερη αξία σε μια χώρα στην οποία κυριαρχούν οι συντηρητικές απόψεις και όπου η ορθόδοξη Εκκλησία παίζει σημαντικό ρόλο στην πολιτική σκηνή. Όμως το «Γεωργιανό Όνειρο» στράφηκε σύντομα σε πολύ πιο συντηρητικές θέσεις, καθώς έγινε το βασικό κόμμα του κατεστημένου στη χώρα.
Την ίδια χρονιά (2013), στις 17 Μάϊου μια διαδήλωση για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα με αφορμή τη διεθνή μέρα κατά της ομοφοβίας, δέχτηκε επίθεση από χιλιάδες συντηρητικούς πολίτες υπό την καθοδήγηση ιερέων, ενώ η αστυνομία παρακολουθούσε. Την επόμενη χρονιά ο πατριάρχης Ilia II κήρυξε αυτή την ημέρα ως επίσημη μέρα της αγνότητας της οικογένειας (Family Purity Day)! Ο νόμος ενάντια στα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα που ψήφισε η κυβέρνηση τον Ιούνη προβλέπει ακριβώς τη μετατροπή της συγκεκριμένης μέρας σε εθνική γιορτή για την «ιερότητα της οικογένειας και τον σεβασμό προς τους γονείς».
Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι το «Γεωργιανό Όνειρο» το 2017 προχώρησε σε συνταγματική αλλαγή, ώστε ο γάμος να επιτρέπεται μόνο μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας με σκοπό τη δημιουργία οικογένειας. Αν και η σχετική νομοθεσία υπήρχε ήδη, στο σύνταγμα γινόταν ουδέτερη αναφορά: «Ο γάμος πρέπει να βασίζεται στην ισότητα και την ελεύθερη βούληση των συμμετεχόντων». Την ίδια αλλαγή στο σύνταγμα είχαν προτείνει και άλλα κόμματα, αλλά δεν είχαν καταφέρει να την εφαρμόσουν.
Σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της Γεωργίας υπάρχουν βαθιά ριζωμένες συντηρητικές απόψεις. Εκτός των όσων αναφέρθηκαν, έχουν γίνει επιθέσεις σε πολλές διαμαρτυρίες για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα (2012, 2013, 2021 και 2023) και μάλιστα με την ανοχή της αστυνομίας. Επίσης έχουν ακυρωθεί πολλά Pride και άλλες εκδηλώσεις εξαιτίας του κινδύνου για επιθέσεις.
Φέτος, στις 17 Μαΐου γιορτάστηκε για άλλη μια φορά από την ορθόδοξη Εκκλησία η μέρα για την Αγνότητα της οικογένειας. Η διαφορά όμως αυτή τη χρονιά ήταν ότι η κοινωνία βρισκόταν μαζικά, σχεδόν κάθε μέρα στους δρόμους, ενάντια στον νόμο για τους «ξένους πράκτορες», επομένως δεν έγινε η σχετική συγκέντρωση. Ωστόσο η μέρα εορτασμού της «αγνότητας» της οικογένειας φαίνεται να έχει καθιερωθεί στη συνείδηση κάποιων κομματιών της κοινωνίας.
Παρά τις συντηρητικές απόψεις όμως, υπάρχουν και αυτοί και αυτές που αγωνίζονται για τα δικαιώματα τους. Υπάρχουν άτομα που σε αυτές τις συνθήκες οργάνωσαν Pride και διαδηλώσεις για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα, και βέβαια ο κόσμος που συμμετείχε σε αυτά.
Βέβαια, υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος να γίνει, αφού αυτός ο αγώνας αφορά όλη την εργατική τάξη, γιατί δεν είναι ένας αγώνας μόνο για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα. Είναι ένας συνολικός αγώνας ενάντια στο σύστημα, που επιχειρεί σταδιακά να πάρει πίσω όσο γίνεται περισσότερα δικαιώματα και κατακτήσεις της κοινωνίας. Και ξεκινάει από τα πιο «αδύναμα» στρώματα για να πάει και στους υπόλοιπους/ες μετά.
Για την ώρα αρκετός κόσμος έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στις εκλογές του Οκτωβρίου, αλλά οι εκλογές δεν πρόκειται να λύσουν αυτά τα προβλήματα, καθώς δεν υπάρχει κάποια μαζική εναλλακτική από τα αριστερά, ενώ σχεδόν το σύνολο των κομμάτων στην Γεωργία έχουν παρόμοια ιδεολογία και θέσεις με το «Γεωργιανό Όνειρο» σχετικά με τα ΛΟΑΤΚΙ ζητήματα, αλλά και συνολικότερα.
Οι προοδευτικοί άνθρωποι και ειδικά τα ριζοσπαστικά στρώματα της νεολαίας δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα από τα κόμματα του κατεστημένου, είτε έχουν φιλοδυτικές είτε φιλορωσικές συνδέσεις. Η μόνη ελπίδα μπορεί να προέλθει μέσα από τους αγώνες στη βάση της κοινωνίας, και στη σύνδεση αυτών των αγώνων με τα κινήματα άλλων χωρών, στα πλαίσια της διεθνιστικής αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων.
