«Δίκαιη από οικονομικής άποψης» χαρακτηρίζει την δημόσια προσφορά της Εθνικής Τράπεζας, το Διοικητικό Συμβούλιο της Eurobank το οποίο συνεδρίασε στις 11/1. Με βάση το πληροφοριακό δελτίο της Δημόσιας Πρότασης που κατέθεσε η Διοίκηση της ΕΤΕ, η εξαγορά αναμένεται να επισημοποιηθεί στις 15 Φλεβάρη. Ο νέος όμιλος που θα προκύψει θα έχει ενεργητικό €174,2 δισ., δάνεια και απαιτήσεις €113 δισ. και καταθέσεις ύψους €84,6 δισ.
Κάποιοι συνάδελφοι νομίζουν ότι το γεγονός ότι δημιουργείται αυτός ο τραπεζικός κολοσσός (για τα ελληνικά δεδομένα) σημαίνει ότι και η θέση των εργαζομένων σε αυτόν εξασφαλίζεται. Τίποτα δεν είναι πιο μακριά από την αλήθεια, δυστυχώς…
Όσον αφορά λοιπόν το εργασιακό μας μέλλον, είναι ανοικτή πλέον η δήλωση των διοικήσεων των δύο τραπεζών για την πρόθεση τους να προχωρήσουν σε μείωση των καταστημάτων και συρρίκνωση του προσωπικού τους.
Το 20% θα κλείσει
Σύμφωνα με το πληροφοριακό δελτίο αλλά και την δήλωση του αναπληρωτή Διευθύνοντα Συμβούλου της ΕΤΕ, Π. Χριστοδούλου, εκτιμάται ότι μέχρι το 2015 θα κλείσει το 20% των καταστημάτων του νέου ομίλου γεγονός που θα οδηγήσει και σε αντίστοιχη μείωση του προσωπικού των δύο τραπεζών. Συνολικά για τον κλάδο μας, μια σειρά από Μέσα Ενημέρωσης, αναφέρουν ότι 25 χιλιάδες σε σύνολο 56 χιλιάδων τραπεζοϋπάλληλων οδηγούνται στην «έξοδο». Όπως, χαρακτηριστικά, αναφέρουν:
«Υπό το ανωτέρω πρίσμα ο νέος διευρυμένος όμιλος ΕΤΕ σκοπεύει να χειριστεί το χρόνο υλοποίησης της διαδικασίας ενοποίησης με τον πλέον ευέλικτο τρόπο με στόχο να ελαχιστοποιήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις τυχόν κοινωνικές επιπτώσεις στους υπαλλήλους και των δύο τραπεζών λαμβάνοντας υπόψη και τις παρούσες δυσχερείς συνθήκες»
«ο προτείνων θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε τυχόν αλλαγή στους όρους απασχόλησης να έχει τη μικρότερη δυνατή κοινωνική επίπτωση»(1)
Φαίνεται ότι τα παραπάνω αποσπάσματα προέρχονται από το εγχειρίδιο επιχειρήσεων με γενικό τίτλο «Στάχτη στα μάτια των υπαλλήλων όταν γίνεται συγχώνευση». Ποιος μπορεί να πιστέψει τις υποσχέσεις για «σαβουάρ βιβρ» αυτή την περίοδο; Ποιος αλήθεια περιμένουν να πιστέψει ότι θα αφήσουν πίσω τα κέρδη για να μας κάνουν εμάς τους εργαζόμενους χαρούμενους;
Θέλουν να μας κάνουν να συναινέσουμε στην διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες δεκαετιών, να συμφωνήσουμε στην κατάργηση τους μέσα σε μερικούς μήνες. Θέλουν να διώξουν το υπάρχον προσωπικό, για να προσλάβουν μετά «φτηνούς» εργαζόμενους, ενοικιαζόμενους και χωρίς δικαιώματα.
Πρέπει άμεσα να οργανώσουμε την μάχη ενάντια στο ξήλωμα καταστημάτων, θέσεων εργασίας, δικαιωμάτων. Οι τράπεζες είχαν τεράστια κερδοφορία όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα ζούνε με κρατική αιμοδοσία μετρητών και εγγυήσεων. Γιατί να πληρώσουμε την κρίση εμείς οι τραπεζοϋπάλληλοι;
Η Απεργία της 16ης Ιανουαρίου
Πρώτοι στη μάχη των κινητοποιήσεων μπαίνουν οι συνάδελφοι του ΤΤ που βλέπουν το ξεπούλημα του τραπεζικού ιδρύματος να οδηγεί σε λύση των εργασιακών τους σχέσεων και την ανεργία να καραδοκεί για αρκετούς από αυτούς. Η εξέλιξη αυτή δεν πρέπει να μας αφήνει αμέτοχους καθώς αν και οι εργαζόμενοι στο ΤΤ χτυπηθούν βάναυσα το μέλλον του κλάδου μας προμηνύεται ακόμα πιο δυσοίωνο. Μπροστά σε αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις η ΟΤΟΕ αναγκάστηκε να προχωρήσει στην προκήρυξη 24ωρης Απεργίας για την Τετάρτη 16 Γενάρη. Ταυτόχρονα ,όμως, με τη συμμετοχή μας στη Απεργία, η οποία πρέπει να αποτελέσει το εφαλτήριο για την ανάπτυξη αγώνων στο χώρο των τραπεζών, πρέπει να έχουμε κατά νου ένα αποφασιστικό συμπέρασμα, που προκύπτει από την έκβαση των εργατικών αγώνων στα χρόνια του Μνημονίου. Οι κύριοι που βρίσκονται στην ηγεσία της ΟΤΟΕ δεν είναι ικανοί να οργανώσουν τον αγώνα μας με προοπτική νίκης. Δεν μπορούν να οργανώσουν σοβαρά ένα πλαίσιο αντίστασης και διεκδίκησης, γιατί πολύ απλά δεν θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο την κυβέρνηση και την πληθώρα των προνομίων τους. Η οργάνωση των κινητοποιήσεων, εάν θέλουμε να έχουν πιθανότητα επιτυχούς έκβασης, πρέπει να περάσει στα χέρια της «βάσης».
Τι σημαίνει και πως μπορεί να γίνει αυτό:
- Άμεσο κάλεσμα 5ήμερης απεργίας του Συλλόγου υπαλλήλων του Τ.Τ. με ξεκάθαρο αίτημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και ταυτόχρονη κατάληψη νευραλγικών κτιρίων της Τράπεζας.
- Προειδοποιητική ταυτόχρονη 24ωρη απεργία σε ΕΤΕ και Eurobank με σύνθημα: καμία σκέψη για απολύσεις, εφεδρείες, εκ περιτροπής εργασία και ανατροπή των εργασιακών μας σχέσεων. Για να έχει νόημα η προειδοποίηση πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για την συνέχεια: αν επιμείνουν στις απολύσεις να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί ένα σχέδιο μαζικών κινητοποιήσεων διαρκείας που να παραλύσουν τις δύο τράπεζες.
- Κάλεσμα και εκστρατεία μέσα στα λαϊκά στρώματα που έχουν καταθέσεις ή δάνεια στο ΤΤ αλλά και στην ΕΤΕ να στηρίξουν ενεργά και έμπρακτα τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, γιατί το θέμα αυτό τους αφορά άμεσα.
- Κανένας χώρος ή κλάδος δεν μπορεί να καταφέρει νίκες μόνος του! Γι’ αυτό είναι δυο φορές απαραίτητη η σύνδεση του αγώνα των εργαζομένων στο Τ.Τ. με τους εργαζόμενους στην ΕΤΕ και τη Eurobank μέσα από τον σχεδιασμό ενός κοινού απεργιακού αγώνα που θα χαρακτηρίζεται από διάρκεια, κλιμάκωση και συντονισμό. Αυτό πρέπει απαραίτητα να περάσει μέσα από συνελεύσεις ανά πόλη και εκλογή κοινών συντονιστικών επιτροπών, σπάζοντας έτσι την «συντεχνιακή» λογική που είχε καλλιεργηθεί τόσα χρόνια (με τη «βοήθεια» των παρατάξεων του κατεστημένου, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ). Ο συντονισμός αυτού του αγώνα θα πολλαπλασιάσει τις δυνάμεις μας και μπορεί να αποτελέσει την απαρχή ενός γενικευμένου κινήματος στον νευραλγικό για το σύστημα χώρο των τραπεζών.
- Προφανώς όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν αυτόματα. Απαιτείται συνεργασία των αριστερών παρατάξεων, των συνδικαλιστών βάσης, των ανένταχτων ταξικών αγωνιστών, σε επίπεδο ΟΤΟΕ. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος προκειμένου οι διαδικασίες βάσης να μαζικοποιηθούν, να χτιστούν δημοκρατικά, να αποκτήσουν περιεχόμενο και ουσία και τέλος να αποτελέσουν όπλο στα χέρια μας στον αγώνα ενάντια στη λιτότητα, τις περικοπές και την ανεργία. Έτσι, θα καταστεί εφικτό να απαλλαγούμε από την συμβιβαστική λογική της τωρινής «ηγεσίας».
- Για να έχει ο αγώνας μας σαφή στόχο και προοπτική και για να έχουμε απάντηση στον μονόδρομο των συγχωνεύσεων και των περικοπών που μας παρουσιάζει το τραπεζικό κεφάλαιο, πρέπει δυνατά και καθαρά να προβάλουμε τον δικό μας «μονόδρομο». Αυτός είναι το αίτημα για εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση. Αφενός για να σωθούν οι θέσεις εργασίας, αφετέρου για να κατευθυνθούν οι καταθέσεις όχι στις τσέπες των κερδοσκόπων αλλά στον σχεδιασμό της παραγωγής μέσω μαζικών επενδύσεων σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας (αγροτική παραγωγή, Ενέργεια, Υγεία, Παιδεία, υποδομές, τουρισμός, κ.α.).
________________________________
