Ρεπορτάζ του «Ξ»
Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το 3ήμερο δράσεων αλληλεγγύης στους αγωνιστές του κινήματος NO TAV που πραγματοποιήθηκε από τις 19 μέχρι τις 21 Φλεβάρη στην Αθήνα. Στόχος του 3ημέρου ήταν αφενός να γίνει μια πλήρης ενημέρωση σχετικά με τις φυλακίσεις των αγωνιστών του κινήματος NO TAV και αφετέρου να σταλεί ένα μήνυμα αλληλεγγύης.
Στα πλαίσια του 3ημέρου οργανώθηκαν δυο ενημερωτικές συναντήσεις με ομιλητή τον Ίταλο ντι Σάμπατο, συντονιστή του παρατηρητηρίου για την καταστολή, στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο «Φαβέλα» στον Πειραιά και στο «Π – Χώρος Κινημάτων, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού» στα Κάτω Πατήσια. Επίσης πραγματοποιήθηκε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την Ιταλική Πρεσβεία στην Αθήνα.
Οι εκδηλώσεις
Πάνω από 35 άτομα παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τις δυο συναντήσεις, ενώ ακολούθησαν πολλές ερωτήσεις σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην Ιταλία.
Ο Ίταλο ντε Σάμπατο ξεκίνησε μιλώντας για την στοχοποίηση του κινήματος NO TAV και τις φυλακίσεις της Νικολέττα Ντόσιο και άλλων 11 μελών. Οι φυλακίσεις αυτές αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της καταστολής στην Ιταλία, καθώς η ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων στη χώρα κρατάει πολλά χρόνια.
Από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος στη Γένοβα το 2001 μέχρι σήμερα, έχουν γίνει περίπου 20.000 δίκες ακτιβιστών εκ των οποίων οι 100 έχουν καταδικαστεί με ποινές φυλάκισης πάνω από 10 χρόνια ο καθένας.
Όπως ανέφερε, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία μέσα από τις διώξεις του NO TAV να λειτουργήσει πειραματικά τα νέα μέτρα καταστολής που θέλει να εφαρμόσει. Είναι ενδεικτικό ότι στην κοιλάδα Σούσα, απ’ όπου σχεδιάζεται να περάσει η υπερταχεία σιδηροδρομική γραμμή και το κίνημα NO TAV παλεύει για τη σωτηρία της συγκεκριμένης περιοχής από το καταστροφικό αυτό σχέδιο, έχουν τοποθετήσει στρατιωτικές δυνάμεις για να ελέγχουν την περιοχή, ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά.
Ουσιαστικά, με αυτά τα μέτρα η ιταλική κυβέρνηση θέλει να στείλει ένα σαφές μήνυμα, ότι όσοι παλεύουν ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος θα δέχονται άγρια καταστολή.
Η ενημέρωση έκλεισε με το γράμμα που έστειλε η Νικολέττα μέσα από την φυλακή με αφορμή αυτές τις δράσεις αλληλεγγύης. [διαβάστε παρακάτω]
Η παράσταση διαμαρτυρίας
Την Παρασκευή 21 Φλεβάρη έγινε η παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την ιταλική πρεσβεία της Αθήνας. Εκεί βρέθηκαν 20 άτομα που κρέμασαν πανό, ενώ ταυτόχρονα μοιράστηκε ενημερωτικό κείμενο για τις φυλακίσεις των αγωνιστών του κινήματος NO TAV.
Εκπρόσωποι της ιταλική πρεσβείας συνάντησαν τους αλληλέγγυους προκειμένου να ακούσουν τους λόγους της διαμαρτυρίας, ενώ τους κατατέθηκε ένα ψήφισμα με τις υπογραφές 26 συλλογικοτήτων της Αριστεράς, σωματείων, κοινωνικών χώρων κ.ά. ζητώντας την απελευθέρωση της Νικολέττα αλλά και των υπόλοιπων ακτιβιστών του NO TAV
Διαβάστε το γράμμα της Νικολέττα Ντόσιο, που έστειλε μέσα από τη φυλακή για τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης που έγιναν στην Αθήνα.
Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αν και βρίσκομαι μακριά, επιθυμώ να σας στείλω ένα χαιρετισμό και να σας ευχαριστήσω για την αλληλεγγύη.
Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να ήμουν μαζί σας, στον τόπο σας, που αγαπώ αρχικά για την κουλτούρα σας, η οποία με συνόδεψε καθ’ όλη τη ζωή μου και στα πολλά χρόνια δουλειάς μου και έπειτα για την ιστορία σας της αντιφασιστικής και αντιιμπεριαλιστικής αντίστασης, η οποία γέμισε με θυμό και θαυμασμό το συλλογικό φαντασιακό και τους φοιτητικούς μας αγώνες στις δεκαετίες 60- 70.
Είχα την τύχη να ζήσω από κοντά μαζί σας την τελευταία μεγάλη μάχη του δημοψηφίσματος για το ΌΧΙ στα μνημόνια της ΕΕ. Εκείνους τους μήνες έζησα ανάμεσα σας, όταν πολλοί ελπίσαμε και δουλέψαμε ώστε η Ελλάδα να έχει τη δυνατότητα να μπει σε μια νέα εποχή κινητοποιήσεων ενάντια στην Ευρώπη των τραπεζιτών και του πολέμου.
Εκείνες τις μέρες στις συνελεύσεις για το ΌΧΙ ξαναβρήκα το πνεύμα και την οικειότητα του λαϊκού αγώνα που για πάνω από τριάντα χρόνια τροφοδοτεί και καθιστά ανίκητο το κίνημα ΝΟΤΑV, χάρη στη θέληση του να ενώνει διαφορετικά άτομα και ιστορίες, στη διαύγεια και τη δύναμη μιας σύγκρουσης χωρίς μεσολαβήσεις και αναθέσεις.
Στη συνέχεια ξαναγύρισα σε μια Ελλάδα κουρασμένη, τσακισμένη από τον ασφυκτικό κλοιό των «ζηλόφθονων και εκδικητικών θεών».
Δέθηκα περισσότερο με τους εναπομείναντες συντρόφους. Από εμένα, ανάμεσα σας, σε ένα δωμάτιο στα κάτω Πατήσια, απομένουν μερικά βιβλία και η επιθυμία να ξαναγυρίσω.
Σας γράφω απ’ το κελί μιας φυλακής: αυτό είναι τώρα το πόστο μου στα οδοφράγματα. Από εδώ γίνεται πιο σαφής και επείγουσα η ανάγκη για επανάσταση, εδώ οι κοινωνικές αδικίες αποκαλύπτονται χωρίς υπεκφυγές και ξεσκεπάζονται τα ψέματα μιας νομιμότητας που στα δικαστήρια και τις φυλακές εκφράζει την απόλυτη καταστολή ενός εχθρικού ποινικού Κράτους.
Μπροστά στις τόσες αδικίες που συνθέτουν την καθημερινότητα όλων μας, οι τελευταίες ρεφορμιστικές αυταπάτες καταρρέουν. Είναι επομένως η στιγμή να οργανωθούμε, να ενώσουμε δυνάμεις, να υπερβούμε την αδιαφορία και την απογοήτευση.
Και να ξεκινήσουμε μαζί μια χειροπιαστή πορεία απελευθέρωσης, η οποία δεν είναι δυνατή χωρίς κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη.
Ενώ γράφω, φαντάζομαι την άνοιξη που ίσως ήδη ζωντανεύει τους δρόμους και τα πάρκα της Αθήνας και φωτίζει τα χρώματα στα γκράφιτι των Εξαρχείων…
Η καρδιά και η σκέψη μου είναι μαζί με εσάς που δεν παραιτηθήκατε και συνεχίζετε με απλότητα και γενναιοδωρία τον δύσκολο αγώνα αλληλεγγύης: εσάς που σαν άξιοι απόγονοι της Αντιγόνης, διαλέξατε τον δρόμο της καρδιάς ενάντια στον σιδηρούν δρόμο της εξουσίας. Η καρδιά μπορεί να χτυπά λόγω θλίψης, αλλά και λόγω δύναμης και τρυφερότητας: όπως η ωρολογιακή βόμβα που θα τινάξει στον αέρα τα τείχη της αυτοκρατορικής Πόλης.
Νικολέττα
