του Τάκη Γιαννόπουλου
Η δημοσκόπηση της VPRC που παρουσιάστηκε στις 26/4 από το ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» περιέχει μερικά πολύ αποκαλυπτικά ευρήματα.
Η απάντηση «ο κανένας» ή «κανένα κόμμα» πλειοψηφεί σημαντικά στα πιο καίρια ερωτήματα. Πιο συγκεκριμένα:
1. Ποιο κόμμα;
Στο ερώτημα πιο κόμμα ανταποκρίνεται περισσότερο στις δικές μου ελπίδες/προσδοκίες
- το 58.1% απαντά «κανένα»
- 11.2% ο ΣΥΡΙΖΑ,
- 10.5% η ΝΔ,
- 4.4% η Χρυσή Αυγή
2. Ποιον πρωθυπουργό;
Στο ερώτημα «ανεξάρτητα από τις κομματικές σας προτιμήσεις εάν είχατε να επιλέξετε για πρωθυπουργό της χώρας ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς ποιος-α θα λέγατε ότι είναι ο καταλληλότερος» απαντά
- «κανένας» το 60.3%,
- 16.6% ο Α. Σαμαράς,
- 9.1% ο Α. Τσίπρας,
- 3.2% ο Β. Βενιζέλος,
- 2.6% ο Ν.Μιχαλολιάκος.
3. Καλύτερες προτάσεις
Στο ερώτημα ποιο κόμμα έχει καλύτερες προτάσεις για τον τόπο απαντά
- «κανένα» το 54.3%,
- ο ΣΥΡΙΖΑ το 12%,
- η ΝΔ 10.7%,
- η Χρυσή Αυγή 4.1%.
4. Αντιμετώπιση διαφθοράς
Στο ερώτημα ποιο κόμμα μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τη διαφθορά απαντά
- «κανένα» το 59%
- ενώ αμέσως μετά ισοψηφούν ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή στο 10.1%
5. Εκλογική προτίμηση δηλώνει μόνο το 47%!
Πάνω από το μισό εκλογικό σώμα δεν δηλώνει εκλογική προτίμηση. Πιο συγκεκριμένα, το 47.3% δηλώνει εκλογική προτίμηση έναντι 52.7% που δεν δηλώνει επιλέγοντας:
- Λευκό/άκυρο/αποχή, το 36.9%,
- Αναποφάσιστοι, το 9.4%,
- δεν ξέρω/δεν απαντώ, το 6.4%
Αυτά τα στοιχεία τα είχαμε εντοπίσει και στην προηγούμενη δημοσκόπηση της Vprc ένα μήνα νωρίτερα με άρθρο μας στο σάιτ του Ξ (https://xekinima.org/arthra/view/article/piso-apo-tis-dimoskopiseis/)
6. Εκτίμηση εκλογικής επιρροής
Στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής, με αναγωγή, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα με 29.5% και μαζί με το 7% του ΚΚΕ μπορούν να φτάσουν από το 34.2% – 38.8%
Τα μέλη της τρικομματικής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ φτάνουν από το 32.8%- 41.5% δείχνοντας ότι θα μπορούσαν να σχηματίσουν ξανά κυβέρνηση παρότι πιο αδύναμη από την σημερινή.
Συνοψίζοντας…
Παρά τον εργασιακό μεσαίωνα, την καθίζηση των εισοδημάτων, την πρωτοφανή φτώχεια και ανεργία, την κατάρρευση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, η κυβέρνηση δείχνει να αντέχει παρά τις απώλειες!
Παρά την οργή, την απογοήτευση, την κακή οικονομική κατάσταση που δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις –και η συγκεκριμένη– ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας και η Αριστερά δεν πείθουν και δεν εμπνέουν.
Στη συγκεκριμένη δημοσκόπηση όπως και σε άλλες, η κοινωνία είναι
- ενάντια στο μνημόνιο κατά 77%,
- υπέρ της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους κατά 84%,
- υπέρ της επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα προ μνημονίου επίπεδα κατά 86%
- και υπέρ του περάσματος των τραπεζών σε δημόσιο-κρατικό έλεγχο κατά 51%.
Αυτά είναι πολύ σημαντικά στοιχεία που δείχνουν ότι η κοινωνία κινείται πολιτικά σε πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις. Και ενώ αυτές οι θέσεις υπάρχουν στα γραπτά και τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ τα αντίστοιχα εκλογικά ποσοστά του κόμματος υστερούν κατά πολύ.
Γιατί δεν πείθει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Εδώ προφανώς υπάρχει μια αντίφαση την οποία διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να ερμηνεύσουν. Μια τέτοια εξήγηση προσπαθεί για παράδειγμα να δώσει ο Γ. Αναδρανιστάκης στην Αυγή (26.4.13) γράφοντας:
«Γιατί όμως η αποδοχή των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι στο 75% και η εκλογική του επιρροή στο 29,5% και όχι στο 35% ή στο 40%; Γιατί αυτοί που συμφωνούν με τις προτάσεις του δεν σπεύδουν να τον ψηφίσουν; Δύσκολες ερωτήσεις, ακόμη δυσκολότερες οι απαντήσεις…
«Είναι πρωτίστως θέμα εμπιστοσύνης: Εκείνος που δηλώνει ότι θα κάνει κάτι, πρέπει να πείσει ότι θέλει να το κάνει, ότι είναι αποφασισμένος να το κάνει και ότι θα το φτάσει μέχρι τέλους, όποια κι αν είναι τα εμπόδια. Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία επ’ αυτού».
Εκεί βρίσκεται και κατά τη δική μας γνώμη η ουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να πείσει. Κι αυτό δεν οφείλεται σε κάτι αντικειμενικό (τη διεθνή συγκυρία, την «αδυναμία» των κινημάτων, τον «φόβο» αντιποίνων, κλπ, κλπ) βρίσκεται στις αμφισημίες της ηγεσίας.
Πώς να πείσει όταν η ηγεσία μασάει τα λόγια της για το μνημόνιο ανάλογα το ακροατήριο; Όταν δεν απαντάει καθαρά και απλά στο τι θα κάνει; Όταν το Μνημόνιο, αλλού καταργείται, αλλού θα γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης, αλλού αναστέλλεται, αλλού «δεν θα κάνουμε μονομερείς ενέργειες» κοκ; Όταν στις γραπτές αποφάσεις ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για εθνικοποίηση τραπεζικού συστήματος κλπ αλλά στις δημόσιες ομιλίες μιλά απλά για δημόσιο έλεγχο και όχι ιδιοκτησία – ενώ η λέξη εθνικοποίηση είναι «απαγορευμένη» για μια πλειάδα κορυφαίων στελεχών; Όταν στην περίπτωση της Κύπρου ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να προτείνει διά του Αλέξη Τσίπρα να δοθούν 2 δισ. € από Ελλάδα για βοήθεια στην ανακεφαλαιοποίηση των 2 μεγαλύτερων ιδιωτικών(!) κυπριακών τραπεζών; Όταν δεν προτείνει κάποιο σχέδιο πάλης για ανατροπή της κυβέρνησης παρά μόνο το αίτημα για εκλογές με βάση τη λογική του ώριμου φρούτου;
Όταν δε η απάντηση στην εσωκομματική κριτική που γίνεται από τα αριστερά είναι η πόλωση και απειλές του τύπου «δεν θα ανεχτούμε κόμμα μέσα στο κόμμα» τότε τα πράγματα γίνονται πραγματικά επικίνδυνα!
Η υπόλοιπη Αριστερά
Ασφαλώς σε όλα αυτά παίζει ρόλο και ο συνεχιζόμενος σεκταρισμός τόσο του ΚΚΕ, παρά την αλλαγή γραμματέα, όσο και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που επιμένουν στην λογική «τι ΝΔ, τι ΣΥΡΙΖΑ;».
Οι πολιτικές αδυναμίες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και ο κατακερματισμός της Αριστεράς συντελούν στην δημιουργία ενός κλίματος απογοήτευσης και απάθειας στο κίνημα που καταλαβαίνει τι πρέπει να γίνει αλλά δεν έχει ηθικό και αισιοδοξία ότι μπορεί να γίνει αυτό που πρέπει να γίνει, δηλαδή μια μαζική κοινωνική έκρηξη που να ανατρέψει την Τρόικα εσωτερικού-εξωτερικού και να φέρει την Αριστερά στην κυβέρνηση
Χρυσή Αυγή
Όσον αφορά τη Χρυσή Αυγή, η δημοσκόπηση της δίνει 11.9% έως 14.1%, με την αναγωγή. Αυτά τα ποσοστά συνιστούν έως και διπλασιασμό των αντίστοιχων ποσοστών των εκλογών του Ιούνη του 2012, είναι όμως στάσιμα στις δημοσκοπήσεις (ή και ελαφρώς πτωτικά σε μερικές απ’ αυτές) από το Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα. Αυτό δείχνει πως η εμφάνιση του αντιφασιστικού κινήματος με δεκάδες επιτροπές και πανσπερμία δράσεων πανελλαδικά έχει παίξει ρόλο σ’ ένα κατ’ αρχήν φρενάρισμα της εκλογικής ανόδου των ναζί.
Αγώνας δρόμου
Αυτή η κατάσταση στην κοινωνία όπου η τρικομματική και η Αριστερά εμφανίζονται ισόπαλες και η Χρυσή Αυγή τρίτη στο μισό εκλογικό σώμα είναι προσωρινή και μεταβατική. Το κοινωνικό εκκρεμές θα κινηθεί προς τη μία κατεύθυνση ή την άλλη ακόμα και αν χρειαστεί για ένα σημαντικό διάστημα απλά να αιωρείται.
Το καλό σενάριο είναι οι πρωτοπόροι αγωνιστές της βάσης στα κινήματα και τις οργανώσεις των κομμάτων της αριστεράς να επιβάλλουν αλλαγή πολιτικής και συνεργασία στη βάση ενός ταξικού/μεταβατικού/σοσιαλιστικού προγράμματος εξόδου από την κρίση, ώστε η κοινωνία να κινηθεί αποφασιστικά προς τα αριστερά. Το κακό σενάριο είναι οι αμφισημίες και ο κατακερματισμός να συνεχίσουν και οι τροϊκανές κυβερνήσεις παρέα με τους νεοφασίστες να επιβάλλουν τη σιδερένια φτέρνα τους πάνω στο κίνημα και την κοινωνία. Είναι αγώνας δρόμου που στο σημείο που είμαστε μπορούμε ακόμα να τον κερδίσουμε.
