Του Θόδωρου Μαράκη
μέλους ΛΑΕ Νέας Σμύρνης
Βρεθήκαμε στη συζήτηση που διοργάνωσε το «Κόκκινο Δίκτυο» στις 29 του Φλεβάρη στην ΕΣΗΕΑ με θέμα τον τίτλο του εν λόγω άρθρου. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι τέτοιες πλουραλιστικές συζητήσεις έχει μεγάλη ανάγκη η Αριστερά γιατί πιστεύουμε ότι βοηθάνε να φτάσουμε από τη σημερινή κατάσταση της Αριστεράς σ’ αυτήν που χρειαζόμαστε. Το θέμα είναι εξαιρετικά σημαντικό και επίκαιρο, γι’ αυτό και θα καταθέσουμε την άποψή μας, για να συμβάλουμε, στα πλαίσια των δυνατοτήτων του ο καθένας, στον προσδιορισμό της Αριστεράς που χρειαζόμαστε.
Το πρώτο που έχουμε να πούμε είναι ότι: Η Αριστερά που χρειαζόμαστε δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι προϊόν παρθενογένεσης ή να προκύψει σαν την Αθηνά από το σπασμένο κεφάλι του Δία (στη προκειμένη περίπτωση του Τσίπρα και του Κουτσούμπα!). Η Αριστερά έχει μακραίωνη ιστορία, όση το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Κατά συνέπεια χρειαζόμαστε μια Αριστερά που να έχει βγάλει τα διδάγματα από τις νίκες και από τις ήττες του κινήματος.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της συζήτησης κανένας από τους ομιλητές δεν έδωσε στην Αριστερά που χρειαζόμαστε τον επιθετικό προσδιορισμό κομμουνιστική ή σοσιαλιστική. Η αναφορά από όποιον έγινε ήταν ο νεολογισμός «αντικαπιταλιστική». Γιατί: Επειδή τόσο τα ΚΚ (ο Σταλινισμός) όσο και η Σοσιαλδημοκρατία, έχουν προσφέρει στο κίνημα μόνο ήττες και προδοσίες, γι’ αυτό και έχουν γίνει ανυπόληπτα για την πρωτοπορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Η Αριστερά που χρειαζόμαστε οφείλει να γυρίσει τις πλάτες στο σταλινισμό και τη σοσιαλδημοκρατία. Έχουν κατ’ επανάληψη διασώσει το σύστημα και το κόστος το πλήρωναν πάντα οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, συχνά με αίμα.
Το μόνο κόμμα που έχει προσφέρει νίκες είναι το Μπολσεβίκικο. Και αυτό είναι η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ!! Όποιος αρνείται το μπολσεβικισμό και αναζητεί μακριά από τις βάσεις του Μπολσεβικισμού, μια σύγχρονη Αριστερά έχει περάσει στο στρατόπεδο του οπορτουνισμού ή του αριστερισμού. Ο Μπολσεβικισμός είναι όσο ποτέ άλλοτε σύγχρονος και επίκαιρος.
Όχι στη μεταρρύθμιση του καπιταλισμού, όχι στα Στάδια
Η Αριστερά που χρειαζόμαστε μπορεί να χτιστεί, πάνω στη σωστή θεωρία, το πρόγραμμα, την τακτική και τη σωστή οργάνωση με δημοκρατία στη συζήτηση και ενότητα στη δράση. Για όλα αυτά το Μπολσεβίκικο κόμμα είναι λαμπρό παράδειγμα. Χτίζουμε την Αριστερά που χρειαζόμαστε πάνω στη θεωρητική βάση του Μαρξισμού-Λενινισμού. Το πρόγραμμα μας είναι το μεταβατικό όπου κάθε του αίτημα στη φάση της σημερινής βαθειάς κρίσης του καπιταλισμού παραπέμπει στο σοσιαλισμό, ανατρέπουμε τα μνημόνια βαδίζοντας προς το σοσιαλισμό, δεν σταματάμε στην ανατροπή των μνημονίων για να δημιουργήσουμε «βαθύτερους οικονομικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς, με σοσιαλιστικό ορίζοντα», γιατί τα μνημόνια είναι παράγωγα και όχι η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, ούτε από την άλλη αφήνουμε την ανατροπή των μνημονίων στη Λαϊκή Εξουσία, γιατί χρειάζεται να ξεκινήσουμε από αυτό που καταλαβαίνει ο κόσμος. Οι Μπολσεβίκοι βαδίζοντας προς την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό ζητούσαν, ειρήνη, γη στους χωρικούς και ψωμί!! Όχι λοιπόν στη μεταρρύθμιση του καπιταλισμού και στη λογική των Σταδίων.
Ενιαίο Μέτωπο
Η τακτική μας πρέπει να έχει θεμελιακή βάση την επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής ενότητας στη δράση των λαϊκών μαζών και αυτό προϋποθέτει την ενότητα στη δράση των οργανώσεων και κομμάτων της Αριστεράς.
Χτίσιμο ενιαιομετωπικών οργανώσεων στις γειτονιές, στους δήμους, στους χώρους δουλειάς, έμβρυα της μελλοντικής Εργατικής και Λαϊκής Εξουσίας. Πάνω στη βάση αυτή προχωράμε με στόχο μια κυβέρνηση της πραγματικής Αριστεράς προετοιμάζοντας το εργατικό και λαϊκό κίνημα για αναπόφευκτες συγκρούσεις.
Κόμμα Ενιαίο Επαναστατικό – η Αριστερά που χρειαζόμαστε
Για την οργάνωση των δυνάμεων της επανάστασης, η ιστορία του μπολσεβικισμού είναι πολύ διδακτική. Είναι η ιστορία του πιο δημοκρατικού κόμματος –πριν την άνοδο του σταλινισμού, τον εκφυλισμό και την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος– στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Είναι ιστορία ιδεολογικών συγκρούσεων υψηλού επιπέδου, είναι ιστορία τάσεων και φραξιών είναι ιστορία της ενότητας και του συγκεντρωτισμού του συνόλου των μελών και των στελεχών του κόμματος στη δράση. Κόμμα Ενιαίο Επαναστατικό, αυτή είναι η απάντηση στο, ΤΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ!
Και βέβαια διδασκόμαστε από το Διεθνισμό των Μπολσεβίκων.
Από πού ξεκινάμε
Αλλά…., είναι ένα πράγμα τι Αριστερά χρειαζόμαστε, και άλλο πράγμα τι Αριστερά έχουμε σήμερα και κατά συνέπεια να δούμε με ό,τι έχουμε σήμερα, πως μπορούμε να φτάσουμε στο ό,τι χρειαζόμαστε.
Με εξαίρεση το ΚΚΕ όλη η υπόλοιπη Αριστερά είναι κατακερματισμένη σε μικρές ή μεγαλύτερες οργανώσεις, με δύο μετωπικά σχήματα αυτό της ΛΑΕ και αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Τα σχήματα αυτά, μηδέ του ΚΚΕ εξαιρουμένου, είναι σχήματα μεταβατικά από τις γραμμές των οποίων θα προκύψει, χρειάζεται να προκύψει, το Ενιαίο Κόμμα της Επαναστατικής Αριστεράς που χρειαζόμαστε μέσα από την σύνθεση των επαναστατικών τάσεων που εμπεριέχονται σ’ αυτά τα σχήματα.
Το Μπολσεβίκικο Κόμμα προέκυψε μέσα από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας που είχε «μετωπικά» χαρακτηριστικά και με την προσχώρηση σ’ αυτό πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση οργανώσεων της επαναστατικής Αριστεράς.
Αναφερόμενοι στη ΛΑΕ, σήμερα, δεν μπορεί να προχωρήσει παρά μόνο σαν μετωπικό σχήμα, σύμφωνα με το πρότυπο της οργάνωσης της 1ης Διεθνούς, στα όργανα της οποίας καμιά συνιστώσα δεν πρέπει να έχει την πλειοψηφία. Η ιδεολογική της αναφορά οφείλει να είναι ο μαρξισμός-λενινισμός ή πρέπει να παλέψουμε να κατακτηθεί στην επερχόμενη συνδιάσκεψη. Η στρατηγική της πρέπει να έχει αναφορά στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Τα αιτήματα του μεταβατικού της προγράμματος πρέπει να ανοίγουν το δρόμο για το σοσιαλισμό. Όπως πολύ σωστά είπε ο Ιωακείμογλου στην εκδήλωση: «Ο σοσιαλισμός είναι σήμερα άμεσο αίτημα. Η απάντηση στην καπιταλιστική κρίση. Ανατρέπουμε τα μνημόνια όχι περιορίζοντας “τα καπιταλιστικά κέρδη”, αλλά εθνικοποιώντας τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, ξεκινώντας ασφαλώς από τη διαγραφή του παράνομου, επονείδιστου και επαχθούς χρέους, πάνω σ’ αυτή τη βάση με σχεδιασμό της οικονομίας και μόνο, μπορούμε να προχωρήσουμε σε παραγωγική ανασυγκρότηση».
Οι συνεργασίες με τις αντιμνημονιακές και πατριωτικές δυνάμεις, οδηγούν σε έκπτωση προγραμματική και σε κυβέρνηση τύπου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όχι σε κυβέρνηση της Αριστεράς. Γι αυτό χρειάζεται να επιδιώξουμε το μέτωπο της Αριστεράς κι όχι ένα γενικό μέτωπο αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Η σημερινή λειτουργία της ηγεσίας της ΛΑΕ στην οποία κυριαρχεί το «Αριστερό Ρεύμα» δεν μεταδίδει στο λαό και τη νεολαία πολιτική αξιοπιστία και ότι έχουμε διδαχτεί από τα λάθη, με κορυφαίο παράδειγμα αυτό που εξακολουθεί να γίνεται στην Περιφέρεια Αττικής και γενικά στις παρατάξεις τις συνδικαλιστικές και δημοτικές.
Η συνδιάσκεψη της ΛΑΕ οφείλει να κατοχυρώσει τη δημοκρατική λειτουργία ενισχύοντας τον έλεγχο της ηγεσίας από τις οργανώσεις βάσης και να εξασφαλίσει την οριζόντια επικοινωνία, πράγμα που μπορεί να ελέγχει την εμφάνιση ή την διατήρηση γραφειοκρατικών φαινομένων. Χρειάζεται να κατακτήσουμε τον πλουραλισμό στην εκπροσώπηση της ΛΑΕ, αυτό σε συνδυασμό με την έμφαση στη συλλογικότητα των αποφάσεων των οργάνων της ΛΑΕ.
Τέλος και για να μην ξεχνιόμαστε, χρειαζόμαστε μια Αριστερά που να μιλάει και να γράφει στη γλώσσα του απλού εργάτη και του νεολαίου. Η Αριστερά στη χώρα μας έχει δώσει στο παρελθόν μεγάλες μάχες για να καθιερωθεί η δημοτική στο γραπτό και προφορικό λόγο, τι διάολο σας έχει πιάσει και μιλάτε και γράφετε ακαταλαβίστικα, δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, καταφέρατε ακόμη και το Μπούτα να μιλάει για «κοινωνικό αυτοματισμό»!!! Αφήστε το «γειώνεται» με το κίνημα και πιάστε το «επικοινωνούμε» και «ριζώνουμε» στο κίνημα, αλλιώς δεν θα καταλαβαινόμαστε ούτε μεταξύ μας!!
