Του Πάρη Μακρίδη – Φ.Π. Α.Π.Θ.
Με την αρχή της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς το φοιτητικό κίνημα είχε να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση. Παρ’ όλο που ο νόμος- πλαίσιο ήταν ψηφισμένος ήδη από το Μάρτη του 2007, η εφαρμογή του, που σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του υπουργείου έπρεπε να αρχίσει το Σεπτέμβρη, έμενε μετέωρη. Η κυβέρνηση θέλοντας να ανοίξει το ασφαλιστικό δεν επιθυμούσε να προκαλέσει πιθανές αντιδράσεις στο χώρο της παιδείας. Γι’ αυτό και ο νέος υπουργός Ε.Στυλιανίδης ακολούθησε ένα, φαινομενικά, πιο «διαλλακτικό» προφίλ, χωρίς βέβαια να αλλάξει στο παραμικρό η ουσία της πολιτικής της κυβέρνησης. Η εφαρμογή του νόμου συνάντησε εξ αρχής πολλά προβλήματα. Οι διατάξεις για τα συγγράμματα, τα φοιτητοδάνεια και τις υποτροφίες μετατέθηκαν για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος. Η καταγραφή των «αιωνίων» φοιτητών, που υποτίθεται ήταν το πρώτο που θα γινόταν, ξεκίνησε σε λίγα τμήματα παρουσιάζοντας μεγάλες δυσκολίες. Οι Εσωτερικοί Κανονισμοί και τα 4ετή αναπτυξιακά προγράμματα μετατίθενται για αργότερα, αφού ακόμα δεν έχουν συνταχθεί τα πρότυπα σχέδιά τους, βάσει των οποίων θα κινηθούν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Αυτά που κυρίως έχουν αρχίσει να προχωράνε είναι όσα εμπίπτουν στη δικαιοδοσία των τμημάτων και αφορούν τις αλυσίδες μαθημάτων, τον τρόπο ανέλιξης των καθηγητών αλλά και τη 13ων βδομάδων διάρκεια του εξαμήνου. Εύκολα, λοιπόν, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο νόμος- πλαίσιο, σαν σύνολο παραμένει στα χαρτιά ωστόσο γίνονται συγκεκριμένες προσπάθειες για τη σταδιακή εφαρμογή του με τρόπο που να μη προκαλέσει το φοιτητικό κίνημα.
Εξελίξεις υπήρξαν και για το θέμα του ασύλου. Ο νέος νόμος περιορίζει χωροταξικά και πολιτικά την έννοια του ασύλου, πράγμα που εκμεταλλεύτηκε η αστυνομία στην πορεία της ΔΕΘ στη Θεσ/νικη όταν και εισέβαλε εντελώς προκλητικά σε χώρο που καλυπτόταν από άσυλο συλλαμβάνοντας μια κοπέλα. Επίσης, στο Πολυτεχνείο Κρήτης η Σύγκλητος σκοπεύει να προσλάβει εταιρεία security για τη φύλαξη του πανεπιστημιακού χώρου. Αυτό συνάντησε τις αντιδράσεις των φοιτητών και η Σύγκλητος απάντησε διακόπτοντας τη λειτουργία του πανεπιστημίου και απειλώντας να το ξανακάνει σε περίπτωση που υπάρξει πάλι παρέμβαση των φοιτητών στα όργανα «συνδιοίκησης»!! Θετική εξέλιξη ήταν το ότι πρυτάνεις (π.χ του ΑΠΘ) αναγνώρισαν ότι το άσυλο καλύπτει όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους (κτίρια, προαύλια κλπ)
Ακόμη μια προσπάθεια εφαρμογής έγινε πρόσφατα. Στο Πάντειο πανεπιστήμιο, παραιτήθηκε ο αντιπρύτανης οικονομικού προγραμματισμού κι έτσι ο νέος θα έπρεπε να εκλεγεί βάσει του νέου νόμου. Στις 4/12, τα ΕΑΑΚ δεν επέτρεψαν να γίνει η ψηφοφορία, αρπάζοντας και καταστρέφοντας τις κάλπες. Η μάχη για τη μη εφαρμογή του νόμου- πλαίσιο είναι δύσκολη και βρίσκεται ακόμα στην αρχή της. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να έχει σχέδιο δράσης και συγκεκριμένες προτάσεις για τις συνεδριάσεις των Συγκλήτων, των Συνελεύσεων των ΤΕΙ και των Συνελεύσεων των τμημάτων. Το κυριότερο όμως είναι να γίνει ζύμωση του ζητήματος της μη εφαρμογής στην πλατιά βάση των φοιτητών και να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις γι’ αυτό. Να ξαναπιστέψουν οι φοιτητές ότι το θέμα του νόμου δεν έχει τελειώσει. Έτσι οι μορφές πάλης (π.χ παραστάσεις διαμαρτυρίας) που θα οργανωθούν να είναι μαζικές. Οποιαδήποτε προσπάθεια που κλείνεται στους στενούς κύκλους των οργανωμένων και δεν έχει μαζικότητα δεν προωθεί τον αγώνα. Τα «σπασίματα» των Συγκλήτων κλπ δεν μπορούν να έχουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα όταν γίνονται από 50 ή 100 οργανωμένους. Το φοιτητικό κίνημα ανασυγκροτώντας τα όργανά του και συντονίζοντας τον αγώνα του με αυτόν των εργαζομένων, πρέπει να δώσει δυναμική απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης.
