Δεν σταματάει να μας εκπλήσσει η εργοδοτική ασυδοσία. Στη Θεσσαλονίκη το εστιατόριο «Τσαρούχας» ξεπερνά γι’ άλλη μια φορά τα όρια προχωρώντας σε μια εκδικητική απόλυση.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα Διανομέων Θεσσαλονίκης, στις 24 Μάη η εργοδοσία προχώρησε στην απόλυση του Γ.Σ. επειδή στην εκδίκαση της υπόθεσης 3 διανομέων του καταστήματος που διεκδικούν τις επαναπροσλήψεις τους και τα τα δεδουλευμένα τους (δες για την συγκεκριμένη υπόθεση πιο κάτω), κατέθεσε τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν μέσα στο κατάστημα αλλά και τους λόγους για τους οποίους η εργοδοσία προχώρησε στις απολύσεις τους.
«Να απολυθείς με το καλό γιατί αλλιώς… ο δρόμος είναι γνωστός»
Αμέσως μετά την εκδίκαση της υπόθεσης ο εργοδότης πρότεινε στον Γ.Σ. «να απολυθεί με το καλό γιατί αλλιώς… ο δρόμος είναι γνωστός». Ο Γ.Σ. κατήγγειλε αμέσως το περιστατικό και τις απειλές που δέχθηκε.
Ποιος είναι όμως ο «άλλος δρόμος» πέραν της απόλυσης; Εδώ ο εργοδότης απειλεί ανοιχτά τον εργαζόμενο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα προχωρήσει σε πιο δραστικές μεθόδους.
Μήπως εννοεί τον δρόμο του ιδιοκτήτη της πιτσαρίας «Μαφιόζο» στη Θεσσαλονίκη που ξυλοκόπησε άγρια τον εργαζόμενό του με σιδερογροθιά επειδή δεν μπόρεσε να πάει στη δουλειά λόγω αρρώστιας; Ή μήπως τον δρόμο της περίπτωσης του Shakil Chaudhry Mohammad, ο οποίος κατήγγειλε στην Επιθεώρηση Εργασίας ότι η επιχείρηση στο Περιστέρι όπου δούλευε σαν διανομέας δεν του κολλούσε ένσημα και λίγο καιρό αργότερα του επιτέθηκαν μπράβοι, με αποτέλεσμα να τον στείλουν στο νοσοκομείο;
Εργοδοτική αυθαιρεσία
Όπως αναφερθήκαμε πιο πάνω, η εκδικητική απόλυση του Γ.Σ. δεν ήταν η πρώτη για το εστιατόριο «Τσαρούχας».
Στις 20 Αυγούστου του 2018, η εργοδοσία ανακοίνωσε ότι θα κλείσει το τμήμα διανομής, επικαλούμενη οικονομικούς λόγους, παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τμήμα δούλευε επί 6 χρόνια με επιτυχία, σύμφωνα με τους εργαζόμενους του εστιατορίου. Το αποτέλεσμα της παύσης λειτουργίας του τμήματος ήταν να απολυθούν 3 εργαζόμενοι, η μια από αυτούς μέλος του Δ.Σ. του Σωματείο Εργαζομένων Τουρισμού/Επισιτισμού και μέλος της Επιτροπής Αγώνα Διανομέων Θεσσαλονίκης και ο δεύτερος επίσης μέλος της Επιτροπής Αγώνα Διανομέων Θεσσαλονίκης.
Ωστόσο, την ημέρα των απολύσεων ο εργοδότης παραδέχτηκε ότι το τμήμα κλείνει λόγω της εργαζόμενης συνδικαλίστριας που ασκούσε πιέσεις στην εργοδοσία για καλύτερες συνθήκες εργασίας, αλλά και για να πληρώνει τα νόμιμα. Δηλαδή η διοίκηση του μαγαζιού αντιλαμβανόταν ότι η παρουσία των συγκεκριμένων εργαζομένων λειτουργούσε σαν ένα «βαρίδι» για την επιχείρηση, γιατί οι αντιστάσεις των εργαζομένων της δημιουργούσαν πονοκεφάλους.
Τον περασμένο Δεκέμβρη η εργοδοσία δεν δίστασε όχι μόνο να μην πληρώσει τις διαφορές δεδουλευμένων και τα ένσημα των απολυμένων εργαζομένων, αλλά προχώρησε σε αγωγή κατά 4 πρώην διανομέων της, ζητώντας 800.000 ευρώ (200.000 για τον καθένα!) για συκοφαντική δυσφήμηση! Αυτό που ζητάει στην ουσία η εργοδοσία είναι η ποινικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων, που αντιστέκονται στις άθλιες συνθήκες εργασίας και τις εκδικητικές απολύσεις των συναδέρφων τους.
Η κατάσταση στον κλάδο των διανομέων και γενικά της εστίασης μόνο μεσαίωνα θυμίζει, μεσαίωνα που μπορεί να σπάσει μόνο με οργάνωση των εργαζομένων και αποφασιστικούς αγώνες.
