Ξεκίνημα Θεσσαλονίκης
Την Τρίτη 20 Ιούνη, Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, είχε καλεστεί διαδήλωση για το προσφυγικό από δυνάμεις της Αριστεράς, την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, συλλογικότητες του αναρχικού χώρου, κλπ. Στη συγκέντρωση εμφανίστηκε με πανό και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε κάνει και την Πέμπτη 15/6, μια ημέρα μετά το ναυάγιο-έγκλημα ανοιχτά της Πύλου.
Και στις 2 συγκεντρώσεις, ομάδες αντιεξουσιαστών επιτέθηκαν σε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ , αρχικά με βρισιές και απειλές και στη συνέχεια ασκώντας σωματική βία. Ειδικά την Τρίτη 20/6, η επίθεση δεν ήταν τίποτε άλλο πέρα από έναν χουλιγκάνικο τραμπουκισμό.
Πάνω από 50 άτομα με σπρωξιές, μπουνιές, βρισιές πέταξαν περίπου 15-20 νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο, την ώρα που περνούσαν αυτοκίνητα (και θα μπορούσαν να χτυπήσουν κόσμο) και συνέχισαν με μπουνιές, κλωτσιές και χτυπήματα με κράνη, ακόμα και σε κόσμο που είχε πέσει στο έδαφος(!) με αποτέλεσμα να στείλουν 5 άτομα στο νοσοκομείο!
Ακόμα να σημειώσουμε ότι κατά την ώρα της επίθεσης στους νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ οι «αντιεξουσιαστές» φώναζαν «ίδια είναι τα αφεντικά δεξιά και αριστερά» τσουβαλιάζοντας με αυτόν τον τρόπο δεκάδες αριστερούς αγωνιστές του κινήματος που βρίσκονταν στον ίδιο χώρο της συγκέντρωσης.
Το βίντεο από την τραμπούκικη επίθεση είναι ξεκάθαρο:
Κατά τη γνώμη μας, όπως την είχαμε εκφράσει και σε παλιότερα παρόμοια περιστατικά (δείτε για παράδειγμα εδώ) αυτές οι πρακτικές είναι απολύτως εχθρικές προς το κίνημα και τους αγώνες του, δεν έχουν καμία θέση στο κίνημα και οι οργανώσεις-ομάδες-συλλογικότητες της ανατρεπτικής Αριστεράς πρέπει να πάρουν σαφή θέση εναντίον τους.
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι υποκριτική και εξοργιστική
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, αφορμή στάθηκε η οργανωμένη παρουσία μελών του ΣΥΡΙΖΑ, με το πανό της νεολαίας τους. Ο λόγος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη σημερινή κρίση στο προσφυγικό, καθώς επί των ημερών του στην Κυβέρνηση, εφαρμόστηκαν μια σειρά από αντι-προσφυγικές πολιτικές.
Η κατάπτυστη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας υπογράφηκε και ξεκίνησε να εφαρμόζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ 2015-2019, οι απελάσεις γίνονταν κανονικά, η λειτουργία του Φράκτη του Έβρου (που αποτελεί ένα βασικό λόγο που οι πρόσφυγες υποχρεώνονται να καταφεύγουν στη θαλάσσια μετακίνηση, με κίνδυνο να πνιγούν) συνεχίστηκε επίσης κανονικά, τότε φτιάχτηκαν τα Κέντρα Κράτησης-κολαστήρια προσφύγων τύπου Μόριας κλπ.
Σε όσους/ες έχουν κοντή μνήμη αλλά και στη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που φτιάχνει πανό με συνθήματα ενάντια στον «φράχτη», να θυμίσουμε ότι μόλις λίγες εβδομάδες πριν τον πνιγμό εκατοντάδων προσφύγων στα ανοιχτά της Πύλου, ο Τσίπρας δήλωνε στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών πως «η φύλαξη των συνόρων είναι αυτονόητη» και πως όταν κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε φράχτης «και δεν τον γκρεμίσαμε» και ότι «όπου υπάρχουν, ας υπάρχουν, καλώς υπάρχουν».
Και ενώ τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν το δικαίωμα τους να συμμετέχουν σε τέτοιες διαδηλώσεις, δεν έχουν βγάλει ούτε μια ανακοίνωση κριτικής στην ηγεσία τους! Θέλουν δηλαδή από τη μια να εμφανίζονται ως «μέρος του κινήματος ενάντια στο φράχτη» και από την άλλη να μην ενοχλούνε την ηγεσία όταν εφαρμόζει πολιτικές που προωθούν τους φράχτες.
Οπότε, η συμμετοχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ σε μια τέτοια συγκέντρωση, καταγγελίας των μέτρων της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων που οδηγούν τους πρόσφυγες να θαλασσοπνίγονται, είναι στην πραγματικότητα υποκριτική και για αυτό εξοργιστική!
Με άλλα λόγια δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη ότι στη θεωρητική περίπτωση που θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να επανεκλεγεί στην κυβέρνηση, δεν θα έκανε απολύτως τίποτα για να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση. Αντιθέτως, είναι σίγουρο ότι θα συνέχιζε σε γενικές γραμμές την ίδια πολιτική που ακολουθείται σήμερα.
Αυτό όμως σημαίνει ότι όποτε εμφανιστεί η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ με πανό, η απάντηση των αυτόκλητων εκπροσώπων του κινήματος θα πρέπει να είναι «ξύλο»; Ξεκάθαρα όχι.
Ποια θα πρέπει να είναι η απάντηση του κινήματος
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την κωλοτούμπα του 2015 και την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας την περίοδο ’15-’19 όσο ήταν στην κυβέρνηση, μετατράπηκε από ένα αριστερό κόμμα, σε ένα κόμμα που υπηρετεί (αν και με διαφοροποιήσεις σε κάποια θέματα) τα συμφέροντα του συστήματος. Με αυτό τον τρόπο επίσης, εξευτέλισε στα μάτια πλατιών στρωμάτων τις ιδέες της Αριστεράς, ανοίγοντας το δρόμο σε ακροδεξιές ιδέες ότι «όλοι ίδιοι είναι».
Διαχρονικά οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης με τις πολιτικές που εφαρμόζουν, έχουν αποδείξει πως όχι μόνο δεν μπορούν αλλά δεν θέλουν κιόλας να λύσουν τα ζητήματα του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Είναι αυτές οι κυβερνήσεις που με τις πολιτικές τους γεννούν τις αιτίες της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, στη συνέχεια υψώνουν τείχη στους πρόσφυγες και κλείνουν σε σύγχρονα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» όσους καταφέρνουν να διασχίσουν τα σύνορα και τελικά εκμεταλλεύονται και εξαθλιώνουν ντόπιους και μετανάστες εργαζόμενους.
Παράλληλα, επενδύουν στη διχόνοια και στις ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ ντόπιων και προσφύγων/μεταναστών, ώστε οι ίδιες οι κυβερνήσεις να παραμένουν αλώβητες για τις πολιτικές τους. Έτσι, ειδικά τις περιόδους που οι ντόπιοι είναι αντιμέτωποι με συνθήκες φτώχειας, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι πιο πιθανό να αντιμετωπιστούν με εχθρότητα και να διαμορφωθούν οι όροι για άνοδο της Ακροδεξιάς, της ρατσιστικής και αντι-προσφυγικής ρητορικής, που μάλιστα κανονικοποιούνται.
Με αυτήν την έννοια, η μάχη να πειστεί η κοινωνία και να σταθεί στο πλευρό των προσφύγων με αλληλεγγύη, γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Ποια εικόνα δίνεται όταν στη συγκέντρωση για το προσφυγικό, αντί το κίνημα να απευθύνεται στον κόσμο καταγγέλλοντας τις κυβερνητικές πολιτικές και (όλους) τους υπεύθυνους, ένα κομμάτι του πλακώνει και στέλνει στο νοσοκομείο μέλη ενός μικρού μπλοκ; Η ακριβώς αντίθετη από αυτήν που χρειάζονταν.
Αυτό που θα έπρεπε να γίνει, και έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν με οργανωμένα ή μεμονωμένα (νυν ή πρώην) κυβερνητικά στελέχη, είναι να καταγγελθεί δημόσια ότι η παρουσία τους εκεί είναι κοροϊδία. Ότι συγκεκριμένα το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει κι αυτό τεράστια ευθύνη για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και ότι δεν γίνεται να πορεύεται με το υπόλοιπο κίνημα σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Που σημαίνει, να φωνάζονται συνθήματα από τα υπόλοιπα μπλοκ που να εξηγούν τα παραπάνω και να διαχωρίζουν τη στάση όλης της υπόλοιπης πορείας από τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ – ακόμα και χωροταξικά, δηλαδή η υπόλοιπη πορεία να κρατάει αποστάσεις από τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα παραπάνω όμως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνονται με ξύλο και τραμπουκισμούς.
Τέλος, οι τραμπούκικες μέθοδοι ενός κομματιού του αναρχικού χώρου, μπορεί τώρα να στρέφονται ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εάν δυναμώσουν και επικρατήσουν, τότε θα στραφούν ενάντια και σε όποιον άλλο θεωρούν ότι διαφωνεί μαζί τους.
Προφανώς αυτή η αντίληψη δεν έχει καμία σχέση με τη λογική του μαζικού κινήματος και τις διαδικασίες του – αν θυμίζει κάτι, αυτό είναι γηπεδικούς χουλιγκανισμούς. Αυτό πρέπει να απασχολήσει σοβαρά το όποιο υπόλοιπο κομμάτι των αναρχικών που δεν συμφωνούν με αυτές και να βρουν τρόπους να απομονώσουν αυτές τις λογικές στον χώρο τους. Αλλά πρέπει να απασχολήσει και τις δυνάμεις της ανατρεπτικής Αριστεράς, ένα τμήμα της οποίας δεν ενοχλήθηκε με αυτήν την επίθεση. Να θυμίσουμε ότι στη Θεσσαλονίκη έχουν υπάρξει πολλά περιστατικά τραμπουκισμών από αναρχικούς σε πορείες (πρόσφατα ενάντια στο ΚΚΕ (μ-λ) και το ΝΑΡ, και παλιότερα ακόμα και σε αναρχικούς άλλων αποχρώσεων).
Όλοι οι πολιτικοί χώροι έχουν ευθύνη να πάρουν καθαρή θέση καταδίκης των τραμπούκικων επιθέσεων και να περιφρουρήσουν τις δυνάμεις τους από αυτές, όχι ασφαλώς σε μια γενική υπεράσπιση της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ (που τώρα τυχαίνει είναι το θύμα), αλλά στην υπεράσπιση του κινήματος, της δημοκρατίας του και των διαδικασιών του.
