Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο σύντροφος Θόδωρος Μαράκης
Το αποτέλεσμα των εκλογών απεικονίζει με χαρακτηριστικό τρόπο την κατάσταση στην κοινωνία μετά την μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Xρειάζεται να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα και να παραδεχτούμε ότι το ΟΧΙ ηττήθηκε τρείς ώρες μετά την γέννηση του από την προδοσία της ηγετικής ομάδας του Τσίπρα. Ηττήθηκε από τη ρεφορμιστική λογική που πίστευε ότι μπορεί να μεταμορφώσει την Ευρώπη του κεφαλαίου σε Ευρώπη των λαών!!
Το περήφανο ΟΧΙ μετετράπη σε απογοήτευση, σε αποστράτευση, σύγχυση, πάρα πέρα απαξίωση του κοινοβουλίου – κάτι που φάνηκε από την μεγάλη αποχή και βέβαια από την είσοδο του Λεβέντη στη βουλή – «όλοι το ίδιο είναι», «τι άλλο μπορούσε να γίνει», «να του δώσουμε και μια δεύτερη ευκαιρία», μάλιστα ένα κομμάτι του κόσμου πολιτικά «καθυστερημένο» χαρακτήρισε «αποστάτες»!!! τους βουλευτές που καταψήφισαν το 3ο μνημόνιο και «διασπαστές» όλους αυτούς που έφυγαν από τον μνημονιάκο ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στο μνημόνιο, τη λιτότητα και την ανεργία. Όλους τους αγωνιστές της Αριστερής Πλατφόρμας που μαζί με άλλες οργανώσεις και ανέντακτους συγκρότησαν την ΛΑΕ για να καλύψουν το κενό στα αριστερά που άφησε η προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στην υπηρεσία των συμφερόντων του ευρωπαϊκού και ντόπιου κεφαλαίου. Για να δώσουν νέα ηγεσία στο εργατικό και λαϊκό κίνημα στη χώρα μας.
Οι εκλογές εξπρές έγιναν όπως όλοι γνωρίζουμε για να μη δοθεί η δυνατότητα στον κόσμο να καταλάβει τις επιπτώσεις του 3ου μνημονίου στη ζωή του. Επίσης και εξ ίσου σημαντικό δεμένο με το πρώτο να μην δώσει χρόνο στη ΛΑΕ να συγκροτηθεί και να επικοινωνήσει με το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Γιατί το γεγονός ότι η Αριστερή Πλατφόρμα αντιπολιτευόταν την ρεφορμιστική καθ’ όλα πολίτική της ηγετικής περί τον Τσίπρα ομάδας χρόνια μόνο οι ειδήμονες της πολιτικής το γνώριζαν και όχι οι πλατειές μάζες. Γι αυτό και υπήρξε αντίδραση από ένα μέρος του κόσμου του τύπου: «τόσο καιρό ο Λαφαζάνης και οι άλλοι που ήτανε και τι κάνανε για να εμποδίσουν την κολοτούμπα του Τσίπρα;».
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες είναι υπερβολή να χαρακτηρίσουμε σαν ήττα το εκλογικό αποτέλεσμα της ΛΑΕ. Ήττα θα έχουμε αν καταληφθούμε από κοινοβουλευτικό κρετινισμό και αυτοδιαλυθούμε απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα και ρίχνοντας τις ευθύνες στο κόσμο!! Χάθηκε μια μάχη, όπως πολύ σωστά είπε και ο σ. Λαφαζάνης στην πραγματικότητα τώρα αρχίζει ο πόλεμος όταν ο λαός θα αναγκασθεί να προχωρήσει σε αγώνες για να αντιμετωπίσει τις τραγικές για τη ζωή του συνέπειες του 3ου μνημονίου. Έχουμε την μεγάλη ευθύνη να μπούμε μπροστά σ’ αυτούς τους αγώνες να δώσουμε ηγεσία και προοπτική στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, καλώντας σε μέτωπο για δράση το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ωστόσο παραδέχομαι ότι η είσοδος της ΛΑΕ στη βουλή θα ήτανε μια σημαντική επιτυχία θα μας έδινε περισσότερες δυνατότητες για την προβολή του προγράμματος και των θέσεων μας γενικότερα θα είχαμε ευρύτερη επικοινωνία με τις λαϊκές μάζες. Όμως και σ’ αυτή την περίπτωση η κύρια δραστηριότητα μας θα ήτανε εκτός κοινοβουλίου, στις απεργίες, στις συγκεντρώσεις, στις διαδηλώσεις, στη γειτονιά, στα εργοστάσια, στα συνδικάτα, στα κινήματα.
Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο χρειάζεται να προχωρήσουμε άμεσα στη συζήτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα και τις προοπτικές της ταξικής πάλης στη χώρα μας και γενικότερα της Ευρώπης όπου θα ανακαλύψουμε ότι η ΛΑΕ έχει μέλλον γιατί το ΟΧΙ μπορεί να ηττήθηκε αλλά δεν χάθηκε μια και αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί τη συμπυκνωμένη αγανάκτηση και το ταξικό μίσος που βγαίνει από τα πέντε μνημονιακά χρόνια. Το κίνημα και η νεολαία θα επανέλθουν στη δράση στους αγώνες και τότε η ΛΑΕ θα κολυμπάει με το ρεύμα. Να προχωρήσουμε άμεσα με δημοκρατικές διαδικασίες στη συγκρότηση τοπικών και κλαδικών οργανώσεων. Το κυριότερο να ορίσουμε ημερομηνία για μια πανελλαδική συνδιάσκεψη όπου θα συζητήσουμε το πρόγραμμα, τα καθήκοντά μας και θα εκλέξουμε δημοκρατικά, αναλογικά και αντιπροσωπευτικά τα καθοδηγητικά όργανα. Αυτό σημαίνει ότι στα όργανα της ΛΑΕ χρειάζεται εκπροσωπηθούν όλες οι οργανώσεις, τάσεις και ανένταχτοι αγωνιστές που συγκροτούν το μέτωπο με τρόπο αναλογικό τον οποίο συντροφικά θα καθορίσουμε, χωρίς αχρείαστους ηγεμονισμούς από τη μια και με σεμνότητα και αίσθηση ισορροπίας από την άλλη.
Προχωράμε με την σκέψη ότι ισχύει και για τη ΛΑΕ: το κάθε αρχή και δύσκολη.
