Μετά την διαγραφή του Τζουμάκα (20.10.2023) επειδή άσκησε ανοιχτή κριτική στον Κασσελάκη, οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ είναι κατακλυσμιαίες. Κάτι που δεν θα έπρεπε να προκαλεί και πολλή εντύπωση βέβαια, αφού το «φρούτο» που ήρθε εξ Αμερικής δεν είναι μόνο εφοπλιστής-επιχειρηματίας-εργοδότης, αλλά όλα δείχνουν πως αντιμετωπίζει και τον ΣΥΡΙΖΑ σαν προσωπική επιχείρηση.
Χτες, Δευτέρα 23.10.2023, ο Σ. Κούλογλου αποχώρησε από την Ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι οι θέσεις του Κασσελάκη έχουν περισσότερη σχέση με τις θέσεις «της δεξιάς πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος» (των ΗΠΑ) και ότι δεν έχει διάθεση να συμμετάσχει σε σήριαλ του netflix.
Ο Βίτσας στην ουσία ανακοίνωσε νέο κόμμα ενόψει ευρωεκλογών με πιθανό όνομα «Ανανεωτική και Οικολογική Ριζοσπαστική Αριστερά». Λέει ότι δεν είναι συντεταγμένη απόφαση, αλλά υπάρχει ένα ποσοστό γύρω στο 45%, που υπολογίζει κοντά στις 70.000 μέλη που περιμένει να δει αν θα ακολουθήσουν ή όχι.
Οι Τσακαλώτος, Φίλης και Σκουρλέτης κυκλοφόρησαν κείμενο της Ομπρέλας (της «αριστερής» υποτίθεται αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ) που ανάμεσα σε άλλα μιλά για:
«οπερετική απόληξη, που εξελίσσεται σε δράμα ολοκληρωτικής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε απροσχημάτιστα αρχηγικό κόμμα, με ελέω θεού πρόεδρο…»
Καταγγέλλει την
«άνευ όρων συμπόρευση… ακόμα και συγχώνευση, ενός αποδυναμωμένου πια κόμματος με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ…».
Καταγγέλλει ότι ο Κασσελάκης αναμασά
«…προϊστορικές θεωρίες περί συνεργασίας κεφαλαίου και εργασίας και αποδίδοντας στο κεφάλαιο την ιδιότητα του εργαλείου για την καταπολέμηση των ανισοτήτων».
Και ότι αυτός είναι ο λόγος που
«…μας εμποδίζει να ανακτήσουμε την αναγκαία αξιοπιστία θεμελιωμένη σε μια στέρεη αριστερή ταυτότητα, διακριτή από τη μεριά των πολλών, των κοινωνικών δυνάμεων στις οποίες αναφερόμαστε:
με σαφή ταξική τοποθέτηση…
με σαφή πολιτική ενάντια στις ανισότητες..
με εναλλακτικό παράδειγμα παραγωγής και κατανάλωσης…
δομικές μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν την υπάρχουσα οργάνωση της κοινωνίας…
…αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής…
…ανάκτηση της στενής σχέσης με τα κινήματα… [προσφυγικό, αντιρατσιστικό, ΛΟΑΤ, αναπήρων, φεμινιστικό]
Κλπ, κλπ…
Η «Πρωτοβουλία για την Αναγέννηση του ΣΥΡΙΖΑ» (ΠΡΩΤ.Α. ΣΥΡΙΖΑ) λέει επίσης ότι ο Κασσελάκης δεν μπορεί να είναι αρχηγός αριστερού κόμματος.
«Ο Στ. Κασσελάκης δε μπορεί να είναι Πρόεδρος Αριστερού κόμματος και κόμμα που έχει πρόεδρο τον Κασσελάκη δε μπορεί να ανήκει στην Αριστερά».
Οι χορηγοί του Μητσοτάκη
Ο Κασσελάκης αποκαλεί αυτούς που του ασκούν δημόσια κριτική «εσωκομματικούς τηλεοπτικούς χορηγούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη».
Βέβαια ο κορυφαίος (τηλεοπτικός κι όχι μόνο) χορηγός του Μητσοτάκη είναι ο ίδιος ο Κασσελάκης, αλλά άντε να το καταλάβει αυτό ο «επιτυχημένος επιχειρηματίας». Έτσι, οι διαγραφές πέφτουν σωρό. Όσοι δεν φεύγουν από μόνοι τους διαγράφονται.
Λίγες μόνο μέρες πριν από αυτές τις εξελίξεις η Εφημερίδα των Συντακτών είχε ξεθάψει άρθρα του Κασσελάκη στην εφημερίδα (της ελληνικής παροικίας της Νέας Υόρκης) Εθνικός Κήρυκας, την περίοδο των Μνημονίων που προκάλεσαν αίσθηση.
Σ’ αυτά τα άρθρα, όταν η ελληνική κοινωνία βίωνε την εφιαλτική επίθεση της Τρόικας που συνέθλιβε το βιοτικό της επίπεδο και δικαιώματα που είχε κατακτήσει με αγώνες και αίμα, ο Κασσελάκης υποστήριζε τις μειώσεις των μισθών, ακόμη περισσότερες απολύσεις στο δημόσιο, την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων, κοκ. Με άλλα λόγια ήταν υπέρ των Μνημονίων.
Ποια ήταν η απάντηση του Κασσελάκη στην αποκάλυψη των παλιότερων άρθρων του;
«Έψαξαν τι έλεγα στα 19 μου και στα 24 μου. Λες και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Ειδικά σε αυτή την ηλικία. Βιωματικά μεγάλωσα. Έγινα επιχειρηματίας. Είδα τις γιγαντιαίες ανισότητες. Άλλαξα. Έχω τη δύναμη να αλλάζω».
Το γεγονός ότι ο Κασσελάκης έπρεπε να γίνει επιχειρηματίας για να δει τις γιγαντιαίες ανισότητες είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Μήπως όμως ακόμα και αυτό το παράδοξο μπορεί να συμβεί και ο Κασσελάκης πραγματικά να άλλαξε; Ας δούμε τις τρέχουσες θέσεις του.
Ποιος αλλάζει;
Η πρόσφατη τοποθέτησή του στη γενική συνέλευση των μελών του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, όπου εξήγησε ότι η Αριστερά δεν πρέπει να δαιμονοποιεί το κεφάλαιο, αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι στην πραγματικότητα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει πιστός στην τάξη των επιχειρηματιών στην οποία και ανήκει.
Αυτό εξάλλου είναι κάτι που του αρέσει να υπενθυμίζει συχνά ότι δηλαδή ο ίδιος είναι επιχειρηματίας και μάλιστα πολύ επιτυχημένος.
Αυτό που έχει αλλάξει δεν είναι ο Κασσελάκης, είναι το κόμμα του οποίου έχει εκλεγεί αρχηγός – και αυτό βέβαια δεν είναι κάτι καινούριο.
Η βασική μεταστροφή έγινε την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της κυβέρνησης πέταξε στα σκουπίδια το ιστορικό ΟΧΙ που είπε το 2015 η ελληνική κοινωνία, ψήφισε και εφάρμοσε Μνημόνια και συντάχθηκε πλήρως με τις απαιτήσεις των δανειστών, των τραπεζιτών και της Τρόικα.
Η εκλογή στην ηγεσία του κόμματος ενός εφοπλιστή που ανοιχτά υποστηρίζει την ιδέα της συνεργασίας των εργαζομένων με τους βιομήχανους, είναι η οριστική ταφόπλακα πάνω σε οποιαδήποτε αυταπάτη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κόμμα της Αριστεράς.
Ούτε καν μια ξεκάθαρη κουβέντα για την Παλαιστίνη
Ούτε καν στο Παλαιστινιακό δεν πήρε καθαρή θέση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – όχι πως η παλιά ηγεσία, του Τσίπρα, θα έπαιρνε καθαρή θέση ενάντια στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να είμαστε δίκαιοι.
Ο Κασσελάκης εξήγησε πρόσφατα (με βήμα για άλλη μια φορά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) ότι η πολιτική του θέση για το Παλαιστινιακό είναι η… υποστήριξη των αμάχων (!) την οποία έντυσε καλλιτεχνικά με… ένα τραγούδι.
Πιο ουδέτερη, χλιαρή, ανούσια, μη πολιτική θέση για το Παλαιστινιακό δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Όλοι δηλώνουν πως είναι ενάντια στις δολοφονίες αμάχων – από τους πιο δεξιούς μέχρι την Αριστερά και την αντικαπιταλιστική Αριστερά. Με ποιους άραγε να είναι ο κύριος πρόεδρος;
Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα βέβαια να καταγγείλει τις δολοφονίες αμάχων από τη Χαμάς. Θα είχε όμως σοβαρό πρόβλημα, όπως φαίνεται, να καταγγείλει το Ισραήλ για δεκαετίες κατοχής, δολοφονιών αμάχων, φυλακίσεων και εποικισμού. Έχει προφανώς πρόβλημα να καταγγείλει το Ισραήλ για τη στέρηση της πρόσβασης σε νερό, τροφή, καύσιμα, φάρμακα των Παλαιστινίων της Γάζας – τους οποίους κρατάει εγκλωβισμένους στην πιο μεγάλη ανοιχτή φυλακή του πλανήτη την οποία και βομβαρδίζει ανελέητα.
ΣΥΡΙΖΑ – το τέλος
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπούλησε το ΟΧΙ του ελληνικού λαού το 2015 και υποτάχτηκε στις απαιτήσεις των δανειστών και της Μέρκελ, είχαμε γράψει πως ο εκφυλισμός του θα πήγαινε μέχρι το τέλος. Κι αυτό έγινε και μάλιστα σύντομα: ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε ένα Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, αναλαμβάνοντας να εξυπηρετήσει τις απαιτήσεις και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης – της ελληνικής και της ΕΕ.
Όχι μόνο ξεπούλησε κάθε ίχνος αριστερής ιδέας, αλλά μετατράπηκε και σε ένα αρχηγικό κόμμα, στα πρότυπα των δεξιών και Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Ο Τσίπρας που την είδε σαν νέος εθνοσωτήρας, που πρόβαλλε τον εαυτό του σαν νέο Ανδρέα Παπανδρέου, δεν ήθελε να ελέγχεται από κανένα, από καμία Κεντρική Επιτροπή, από κανένα Πολιτικό Γραφείο, ούτε καν από συνέδριο του κόμματος! Ήθελε να εκλέγεται… «από το λαό». Ανεξέλεγκτος, βοναπάρτης.
Έτσι όμως έστρωσε το δρόμο στον κάθε Κασσελάκη! Ο ουρανοκατέβατος εφοπλιστάκος που οραματίστηκε να πάρει το κόμμα στα χέρια του, μπορούσε να το κάνει γιατί του είχε ανοίξει το δρόμο ο ίδιος ο Τσίπρας, μαζί με την πλειοψηφία της ηγεσίας (και του συνεδρίου) του κόμματος. Ο Κασσελάκης δεν είναι η άρνηση (το άκρως αντίθετο δηλαδή) του Τσίπρα. Είναι ο Τσιπρισμός στην ανώτατη του μορφή.
Τι θα κάνει η εσωκομματική αντιπολίτευση;
Όταν οι διάφοροι του είδους του Τσακαλώτου, Βίτσα, Σκουρλέτη κλπ εξεγείρονται και καταγγέλλουν, είναι να διερωτάται κανείς: μα εσείς δεν ήσασταν οι υπουργοί του Τσίπρα; Μαζί του δεν είχατε σκαρώσει αυτή την ιλαροτραγωδία; Εσείς δεν ήσασταν οι yes–men («ναιναίδες» κατά το ελληνικότερον) του Τσίπρα; Εσείς μαζί με τον Τσίπρα στρώσατε το έδαφος για την ταφόπλακα του ΣΥΡΙΖΑ που κάποτε ήταν αριστερό κόμμα.
Όταν σήμερα η «Ομπρέλα» καταγγέλλει τις πολιτικές του Κασσελάκη και ζητά επιστροφή στην ταξική πάλη, αγώνα ενάντια στην ανισότητα, νέες δομές στην οικονομία και την κοινωνία, εναλλακτικά μοντέλα κοκ δεν μπορεί να προκαλεί παρά ειρωνικά σχόλια. Γιατί, όταν η Ομπρέλα ήταν στην κυβέρνηση του Τσίπρα, σερνόταν από πίσω του ψελλίζοντας καμιά αριστερή κουβεντούλα κάθε τόσο αλλά χωρίς ποτέ να παίρνει καμία τολμηρή πρωτοβουλία ανοιχτής και μαζικής αμφισβήτησης της ηγεσίας και της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι Αριστερά χρειαζόμαστε;
Όλα δείχνουν πως πάμε για δύο μικρούς ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει περίπτωση να καλύψουν το τεράστιο κενό που χαρακτηρίζει την Αριστερά. Οι πολιτικές της Ομπρέλας, αν τελικά φτιάξει νέο κόμμα δεν θα προσφέρουν καμία διέξοδο στην ελληνική κοινωνία.
Διέξοδο μπορεί να προσφέρουν μόνο οι αντικαπιταλιστικές ιδέες – δηλαδή η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, πραγματικά δημοκρατικής κι ελεύθερης κι όχι όπως το σταλινικό μοντέλο της πρώην ΕΣΣΔ. Οι δυνάμεις για να πάρουν πρωτοβουλίες που να δώσουν αυτή την προοπτική είναι υπαρκτές και είναι εδώ – το έχουν αποδείξει στις πρόσφατες τοπικές εκλογές με το άλμα του 6% στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, του 9% στις Συκιές και του 4 και 5% σε μια σειρά άλλους δήμους. Είναι καιρός να βγουν όλα τα απαραίτητα συμπεράσματα σ’ αυτό το χώρο και να γίνουν όλα τα απαραίτητα βήματα στην κατεύθυνση της συγκρότησης του αντικαπιταλιστικού χώρου σε ένα συνεργατικό, δημοκρατικό, μαχητικό σχήμα.
