Του Νίκου Μαλίνογλου, μέλους του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στο Σισμανόγλειο
Έγινε τη Δευτέρα 31 Γενάρη σύσκεψη των διοικητικών συμβουλίων (ΔΣ) των σωματείων των νοσοκομείων της Αθήνας, την οποία κάλεσε η ΠΟΕΔΗΝ. Θέμα συζήτησης ήταν τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος της Υγείας. Αφορμή ήταν βέβαια ο πρόσφατος ντόρος που έχει δημιουργηθεί με το θέμα των εφημεριών και των ράντσων.
Χρόνια προβλήματα
Δεν χρειάζεται κανενός είδους εξυπνάδα για να είναι κανείς γνώστης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κλάδος. Όποιος έχει ελάχιστη σχέση με το χώρο της Υγείας, τα ξέρει: Χρόνια κι εκρηκτική έλλειψη προσωπικού, χαμηλοί μισθοί (οι χαμηλότεροι του δημοσίου), απίστευτη εντατικοποίηση, άρνηση αναγνώρισης του χώρου εργασίας μας σαν ανθυγιεινού, έλλειψη κρεβατιών, κλπ κλπ.
Το ζήτημα δεν είναι να τα εντοπίζουμε απλά, το ζήτημα είναι πώς να παλέψουμε για τη λύση τους.
Και ο σίγουρος και εξασφαλισμένος τρόπος να μην τα λύσουμε ποτέ, είναι ακολουθώντας τη λογική της συνδικαλιστικής ηγεσίας του κλάδου.
Η πρόταση που καταθέσαν ήταν για 5ωρη στάση εργασίας την τελευταία βδομάδα του Φλεβάρη.
Ο κλάδος μας έχει συνηθίσει τις τουφεκιές στον αέρα. Τις εξαγγελίες κινητοποιήσεων που είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες σε αποτυχία. Που απογοητεύουν τους εργαζόμενους, οι οποίοι, σαν αποτέλεσμα, δεν πιστεύουν πως μπορεί να γίνει κάτι. Και οι οποίοι, φυσιολογικά, σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις που καλεί η συνδικαλιστική ηγεσία.
Στη συνέχεια, βέβαια, αυτή η ίδια ηγεσία έχει το θράσος να κατηγορεί τους εργαζόμενους ότι “αυτοί φταίνε” ότι αυτή, τους καλεί σε κινητοποιήσεις αλλά αυτοί “δεν συμμετέχουν”!!
Πρόγραμμα κι όχι τουφεκιές στον αέρα
Για να μιλάμε για σοβαρό αγώνα στην Υγεία, για να έχουμε σοβαρές ελπίδες να ανακόψουμε την επίθεση που η δημόσια Υγεία δέχεται, πρώτα από το ΠΑΣΟΚ και τώρα από τη ΝΔ, για να μιλάμε για λύσεις στα προβλήματα μας, χρειάζεται σχέδιο και πρόγραμμα πάλης, το οποίο να έχει προοπτική και διάρκεια, να ξεκινά με προειδοποιητικές απεργίες και να κλιμακώνεται.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα μπορούσε να ήταν:
– Το ξεκίνημα μιας εντατικής εκστρατείας ενημέρωσης των εργαζομένων με έκδοση υλικού και γενικές συνελεύσεις που να κρατήσει 2 με 3 βδομάδες.
– Οι εργαζόμενοι να νοιώσουν ότι έχουν ουσιαστική συμμετοχή και λόγο στην ιεράρχηση των αιτημάτων του κλάδου και στις μορφές πάλης για την ικανοποίησή τους.
– Να προχωρήσουμε σε 24ωρη προειδοποιητική απεργία στην Υγεία στα τέλη του Φλεβάρη κι όχι σε 5ωρη στάση.
– Να προχωρήσουμε σε δύο ή τρεις 24ωρες απεργίες στη διάρκεια του Μάρτη (πχ σε βδομαδιάτικη βάση) και στο βαθμό που η κυβέρνηση παραμένει ανυποχώρητη να προχωρήσουμε σε κλιμάκωση με 48ωρες απεργίες.
– Να κρατήσουμε τους ασθενείς και τον κόσμο ενήμερους, να εξηγούμε πως η πάλη για καλύτερη δημόσια Υγεία αφορά πρώτα και κύρια αυτούς, και να τους καλέσουμε σε συμπαράσταση. Να απαντήσουμε, έγκαιρα προετοιμασμένοι, στην βρώμικη προπαγάνδα που θα ξεκινήσουν ενάντιά μας, κυβέρνηση και ΜΜΕ.
– Να καλούμε εμφατικά και να πιέσουμε τις ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, να συμπαραταχθούν στην πάλη μας, ενεργά, κι όχι μόνο με λόγια όπως μας έχουν συνηθίσει.
Αν ένα τέτοιο πρόγραμμα έμπαινε μπροστά στους εργαζόμενους, πιστεύουμε πως θα έβρισκε απήχηση και θα αγκαλιαζόταν. Γιατί οι εργαζόμενοι θα έβλεπαν πως εδώ υπάρχει διάθεση για πραγματικό αγώνα, πως υπάρχει προοπτική.
Αντίθετα, με την 5ωρη στάση εργασίας, οι εργαζόμενοι θα πουν “μια απ’ τα ίδια” πάλι, “τίποτα δε θα γίνει” κλπ. Η συμμετοχή θα είναι για μια ακόμη φορά περιορισμένη, και η απογοήτευση θα μεγαλώνει.
Ψηφίστηκε απ’ όλους
Για να είναι όλοι οι εργαζόμενοι γνώστες, τους ενημερώνουμε πως η πρόταση του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ για 5ωρη στάση εργασίας στα τέλη του Φλεβάρη ψηφίστηκε ομόφωνα από όλες τις παρατάξεις που συμμετέχουν στο ΔΣ της ΠΟΕΔΗΝ – δηλαδή και από την ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ) που είναι πρώτη δύναμη, και απ’ τη ΔΑΚΕ (ΝΔ) δεύτερη δύναμη, και απ’ την ΑΣΥ- ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) και από την Πρωτοβουλία Υγειονομικών (ΣΥΝ).
Τα σχόλια περιττεύουν.
___________
Ο Ριζοσπάστης…
Με τίτλο “Περιορίζει τη στάση εργασίας στις εφημερίες” ο Ριζοσπάστης της Τρίτης 1 Φλεβάρη, ασκεί σκληρή κριτική στην ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, σε σχέση με τη σύσκεψη της 31 Γενάρη, γράφοντας ανάμεσα σ’ άλλα τα εξής:
“Συνεχίζοντας να καλλιεργεί την ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης η συμβιβασμένη ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, επιχείρησε να εξαντλήσει την κινητοποίηση σε αιτήματα που είναι πέρα κι έξω από τις ανάγκες των εργαζομένων. Επιμένοντας για παράδειγμα να θέτει ως αίτημα ‘τη δίκαιη κατανομή των πλασματικών υπερωριών’ και ασκώντας παράλληλα κριτική στην κυβέρνηση ότι είναι άπραγη και δεν υλοποιεί το πρόγραμμά της.
Στον αντίποδα οι συνδικαλιστές της “Αγωνιστικής Συσπείρωσης Υγειονομικών” (ΠΑΜΕ) καλούν τους εργαζόμενους να μετατρέψουν τη στάση εργασίας σε όπλο στα χέρια τους ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική και στις συμβιβασμένες ηγεσίες. Να διεκδικήσουν αιτήματα και στόχους πάλης που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους. Να αγωνιστούν μαζί με τους λαϊκούς μαζικούς φορείς για αποκλειστικό δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας- Πρόνοιας και Ασφάλισης…”
Γιατί όμως ο Ριζοσπάστης δεν μας λέει, πως οι αντιπρόσωποι του ΠΑΜΕ – ΚΚΕ στην ΠΟΕΔΗΝ ψήφισαν υπέρ της πρότασης της ΠΑΣΚΕ για την 5ωρη στάση εργασίας; Πως γίνεται να καταγγέλλεις τόσο σκληρά την ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ και μετά να ψηφίζεις τις προτάσεις που κάνει;!
