Η πρόταση μομφής που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ, η διαρκής συζήτηση για το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, καθώς και τα παρατράγουδα της ψηφοφορίας για την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος μονοπώλησαν την επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα. Αυτό, μαζί με τις κινητοποιήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 έχουν λίγο πολύ αφήσει εκτός συζήτησης την αναθεώρηση μιας σειράς άλλων άρθρων που θα θεσμοθετήσουν ένα πιο αντιδραστικό Σύνταγμα.
Από τους στόχους της Συνταγματικής Αναθεώρησης ουσιαστικά τα πιο σημαντικά ζητήματα που μπαίνουν στο τραπέζι είναι: η παραχώρηση των δασικών εκτάσεων στους εργολάβους και τις κατασκευαστικές εταιρίες, η κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο και η δημιουργία ενός υπερδικαστηρίου, ορισμένου από την εκάστοτε κυβέρνηση, που θα έχει τον τελευταίο λόγο στις δικαστικές διαφορές.
Άρθρο 24
Με την αναθεώρηση του άρθρου 24 ουσιαστικά η κυβέρνηση επιχειρεί:
* Το διαχωρισμό των δασικών εκτάσεων από τα δάση. Μέχρι σήμερα οποιαδήποτε δασική έκταση ή δάσος προστατευόταν συνταγματικά από το δημόσιο. Ο διαχωρισμός θα σημάνει την ουσιαστική κατάργηση της προστασίας αλλά και του τεκμηρίου κυριότητας του δημοσίου στις δασικές εκτάσεις. Και οι εκτάσεις αυτές ανέρχονται στα 45,000,000 στρέμματα περίπου, που είναι η μισή δασική κάλυψη της χώρας! Την ίδια ώρα ο διαχωρισμός δασικών εκτάσεων και δασών θα σημαίνει την απώλεια της κυριότητας του δημοσίου σε αυτές τις δασικές εκτάσεις, αφού ο δασικός τους χαρακτήρας μέχρι σήμερα καθορίζει και το δημόσιο χαρακτήρα τους.
* Τη νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών και καταπατήσεων που έγιναν πριν το 1975. Μέχρι σήμερα η συνταγματική προστασία των δασών θεωρούσε ότι δασικές εκτάσεις ήταν αυτές οι οποίες είχαν καταγραφεί από αεροφωτογραφίες από το 1945. Η αναθεώρηση στοχεύει στην καταγραφή των δασικών εκτάσεων από το 1975! Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όλες οι παρανομίες, καταπατήσεις και αυθαιρεσίες που έγιναν εις βάρος δασικών εκτάσεων πριν το 1975 νομιμοποιούνται αυτομάτως!
* Τη χρήση δασών για πολεοδομικούς και οικιστικούς σκοπούς. Ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς έχει στο παρελθόν δηλώσει ότι δεν μπορούμε να κινούμαστε στη λογική ‘άπαξ δάσος πάντα δάσος’. Οι συντάκτες της πρότασης για την αναθεώρηση δεν είναι τυχαίο ότι προτιμούν τον όρο ‘βιώσιμη ανάπτυξη’ από την ‘αρχή της αειφορίας’. Η διαφορά δεν είναι αμελητέα γιατί σημαίνει ότι η πρόθεση από εδώ και στο εξής είναι το φυσικό περιβάλλον να προσαρμόζεται στην ‘ανάπτυξη’ και όχι η ‘ανάπτυξη’ στο φυσικό περιβάλλον. Ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η παρακάτω διατύπωση: «Η αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης επιβάλλει μεν τη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος και για τις επερχόμενες γενεές, χωρίς όμως να αποκλείει και την αξιοποίησή του (!), δηλαδή τη λήψη εκείνων των μέτρων, που είναι σε κάθε περίπτωση αναγκαία για την περαιτέρω ανάπτυξη, ιδίως οικονομική, της παρούσας γενεάς…». Στο όνομα επομένως της οικονομικής και οικιστικής ανάπτυξης η αναθεώρηση του Συντάγματος δίνει το ελεύθερο στην οικοπεδοποίηση και την καταπάτηση των δασών.
* Στην αναθεώρηση και του άρθρου 117, το οποίο κηρύσσει υποχρεωτικά αναδασωτέα δημόσια ή ιδιωτικά δάση που κάηκαν ή αποψιλώθηκαν.
****
Δεν είναι τυχαία λοιπόν η αντίδραση όλων των φορέων με στόχο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Όπως δεν είναι τυχαία η θερμή υποστήριξη της αναθεώρησης του άρθρου 24 από την πλευρά του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Ήδη οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί περιμένουν πως και πως την αναθεώρηση που θα τους δώσει το ελεύθερο για τη ‘βιώσιμη ανάπτυξη’ των δασών.
Άρθρο 103
Η αναθεώρηση του άρθρου 103 καταργεί τη μονιμότητα στο δημόσιο. Η πρόταση της κυβέρνησης είναι η κάλυψη των οργανικών θέσεων του δημοσίου να γίνεται με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου. Ούτως ή άλλως ο ίδιος ο Κ Καραμανλής έχει δημόσια υποστηρίξει ότι η βασική αιτία για τα προβλήματα που έχουν οι δημόσιες υπηρεσίες είναι η ‘μονιμότητα’ και επίσης ότι πρέπει οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων να συνδέονται με την παραγωγικότητα.
Η κατάργηση της μονιμότητας ουσιαστικά σημαίνει κατάργηση των σταθερών εργασιακών σχέσεων και εξομοίωσή τους με τις εργασιακές σχέσεις που υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα. Μια ματιά στις συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι η κατάργηση της μονιμότητας σημαίνει εξίσωση προς τα κάτω των εργασιακών συνθηκών. Δηλαδή, χαμηλότεροι μισθοί, λιγότερα δικαιώματα, μεγαλύτερη εξάρτηση από την εργοδοσία, ανύπαρκτα συνδικαλιστικά δικαιώματα κοκ.
Όλο αυτό το σκηνικό φυσικά συνδυάζεται με τη συνειδητή απαξίωση των δημόσιων οργανισμών τα τελευταία 15 χρόνια και τη δημιουργία τέτοιων εργασιακών συνθηκών που θα τους κάνουν αρκετά ελκυστικούς όταν έρθει η ώρα να ιδιωτικοποιηθούν πλήρως.
Συνταγματικό Δικαστήριο
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν συμφωνήσει στην ίδρυση ενός υπερδικαστηρίου το οποίο θα ονομάζεται ‘Συνταγματικό Δικαστήριο’ και θα διορίζεται από τη Βουλή, δηλαδή από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Παρά τη γενική ασάφεια με την οποία έχουν περιγραφεί ως τώρα οι αρμοδιότητές του ουσιαστικά θα έχει τον τελευταίο λόγο για τη συνταγματικότητα των νόμων και θα έχει αυξημένες δικαστικές αρμοδιότητες. Ποιες θα είναι αυτές;
Ο Υπουργός Οικονομικών Γ Αλογοσκούφης έχει δηλώσει έπ’ αυτού ότι πρέπει να προβλεφθεί μια διαδικασία με την οποία τα δικαστήρια να μην μπορούν να αποφασίζουν επί οικονομικών και μισθολογικών διεκδικήσεων των πολιτών, διότι δημιουργούνται δημοσιονομικές συνέπειες! Όταν δηλαδή οι εργαζόμενοι θα διεκδικούν οτιδήποτε το οποίο δε θα αρέσει στην κυβέρνηση θα έρχεται το διορισμένο από την ίδια Συνταγματικό Δικαστήριο και προκειμένου να μη δημιουργούνται ‘δημοσιονομικές συνέπειες’, θα διευθετεί το θέμα ανάλογα. Δηλαδή προς όφελος των πολιτικών του προϊσταμένων, δηλαδή της κυβέρνησης.
****
Είναι γνωστό ότι ήδη οι δικαστικές αρχές δεν είναι ο αντικειμενικός κριτής ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες. Εξάλλου, σπάνια γίνεται μια απεργία που να μην κηρύσσεται παράνομη και καταχρηστική με δικαστική απόφαση.
Παρόλα αυτά η ίδρυση ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου, διορισμένου από τη Βουλή, θα σημαίνει τη δημιουργία ενός δικαστικού οργανισμού εντελώς αυτονομημένου από τους ίδιους τους εργαζόμενους και εντελώς εξαρτημένου από την εκάστοτε κυβέρνηση. Έτσι, οποιαδήποτε δυνατότητα υπήρχε μέχρι σήμερα να υπερασπίσουν οι εργαζόμενοι δικαστικά τα δικαιώματά τους ουσιαστικά θα εξαφανιστεί.
Δικηγόροι και δικαστές έχουν ήδη αντιδράσει στην προοπτική της δημιουργίας του Συνταγματικού Δικαστηρίου επειδή ουσιαστικά καταργεί τη διάκριση των εξουσιών. Η ‘διάκριση των εξουσιών’ βέβαια σε τίποτα δεν έχει εμποδίσει το δικαστικό σώμα μέχρι σήμερα να λειτουργεί και να αποφασίζει με ένα ταξικό κριτήριο. Ενάντια στους εργαζόμενους και υπέρ των εργοδοτών και των κυβερνήσεων. Το υπερδικαστήριο που μας ετοιμάζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όμως, θα θεσμοθετήσει την εξάρτηση των δικαστηρίων από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Κυριάκος Χάλαρης
_______________
