Του Τάκη Γιαννόπουλου
Οι 28 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων στη σύνοδο κορυφής της Βαλέττα για το προσφυγικό αποφάσισαν:
- Τη σύσταση ενός Ταμείου Αρωγής για την Αφρική ύψους 1,8 δισ. ευρώ. Μέχρι στιγμής όμως 25 κράτη μέλη της Ε.Ε. και 2 εκτός Ε.Ε. (Νορβηγία και Ελβετία) έχουν ανακοινώσει συνολική συνεισφορά μόλις 81,3 εκατ. ευρώ.
- Την παροχή κινήτρων για περιορισμό των μεταναστευτικών ροών από την αφρικανική πλευρά και συνεργασία στις επαναπροωθήσεις, με μακροπρόθεσμες πολιτικές για αντιμετώπιση των αιτιών της μετανάστευσης.
- Να συγκληθεί Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε. – Τουρκίας στα τέλη του Νοεμβρίου (η πιθανότερη ημερομηνία είναι η 22η Νοεμβρίου) ή το αργότερο στις αρχές Δεκεμβρίου στις Βρυξέλλες. Η Ε.Ε. πρόκειται να δώσει στην Τουρκία 3 δισ. ευρώ για τα έτη 2016 – 2017.
Μια ακόμη σύνοδος κορυφής για το προσφυγικό – η 4η από τον Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα – κατέληξε σε ένα ακόμα φιάσκο.
Θα δοθούν πενταροδεκάρες για μια ολόκληρη ήπειρο, την Αφρική, που αφού λεηλατήθηκε, καταληστεύθηκε, οδηγήθηκε στον όλεθρο των εμφυλίων πολέμων, δέχτηκε ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις, τώρα αφήνεται να αντιμετωπίσει μόνη της, στην ουσία, όλα τα δεινά.
Συγκεκριμένα η Ε.Ε. δίνει με το ταμείο Αρωγής 1,8 δισ. για την Αφρική με 1,1 δισ. πληθυσμό και 56 κράτη. Όταν μέχρι στιγμής η Ε.Ε. δίνει για την Αφρική 20 δισ. ευρώ το χρόνο που δεν έχουν λύσει κανένα απολύτως πρόβλημα. Ταυτόχρονα ζητάει από τα αφρικανικά κράτη συνεργασία για τις απελάσεις, δηλαδή για να επιστρέφουν οι πρόσφυγες πίσω στη δυστυχία, την ανείπωτη φτώχεια και τους πολέμους.
Στην Τουρκία, η Γερμανία είναι πιο «large» δίνοντας –πέραν των άλλων υποσχέσεων– 3 δισ. ευρώ για πάνω από 2.000.000 πρόσφυγες.
Και όλα αυτά τη στιγμή που μπαίνει ο χειμώνας και οι πνιγμοί στο Αιγαίο συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό ενώ η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ε.Ε. υψώνουν φράχτες ή αυξάνουν τους ελέγχους στους πρόσφυγες κάνοντας φανερό ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πρόβλημα να μείνει έξω από την πόρτα τους.
Αυτή η πολιτική πρακτικά σημαίνει ότι εκατομμύρια πρόσφυγες θα εγκλωβιστούν στην Τουρκία, την Ελλάδα και μερικές ακόμα φτωχές βαλκανικές χώρες.
Ακόμα και εκεί που η Ε.Ε. πήρε κάποιες υποτυπώδεις αποφάσεις –τύπου ασπιρίνης για καρκινοπαθείς– όπως στο θέμα της μετεγκατάστασης 160.000 προσφύγων, τα αποτελέσματα είναι αποκαλυπτικά. Μέχρι στιγμής, ο αριθμός μετεγκαταστάσεων που έχουν υλοποιηθεί δεν ξεπερνά τους 150!!
«Με τέτοιους ρυθμούς, θα ολοκληρώσουμε το σχέδιο μετεγκαταστάσεων το 2101»
αναγκάστηκε, χαρακτηριστικά, να παραδεχτεί ακόμα και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, στη Βαλέττα.
Ο Σόιμπλε είπε ότι το προσφυγικό μπορεί να επιλυθεί μόνο σε κοινή ευρωπαϊκή βάση, «ειδάλλως τα πράγματα θα κυλήσουν άσχημα για όλους μας». Όμως πόσο πειστικά ακούγονται αυτά όταν η γερμανική κυβέρνηση θυμάται την ανάγκη για «κοινή ευρωπαϊκή βάση» μόνο όταν τη συμφέρει και όταν όλη της η στρατηγική στοχεύει στην πλήρη υποταγή όλων στα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου;
Είναι προφανές ότι η Ε.Ε. σε καπιταλιστική βάση, εκτός από πολιτικά ακατάλληλη είναι και ανίκανη να αντιμετωπίσει από κοινού το προσφυγικό. Μια ανθρωπιστική τραγωδία βρίσκεται προ των πυλών – εκτός αν η Αριστερά και τα κινήματα συντονισμένα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μπορέσουν να παρέμβουν αποφασιστικά για να δώσουν διέξοδο και λύσεις.
