Ανταπόκριση από τους Weizmann Hamilton and Alec Thraves (Κίνημα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού- τμήμα της CWI στη Νότιο Αφρική). Μετάφραση/επιμέλεια: Μαριάννα Τσακίρη
Ο αγώνας των ανθρακωρύχων στην Νότια Αφρική έχει φθάσει σε μια κρίσιμη καμπή, καθώς από τη μια το κίνημα κλιμακώνει την πάλη του και από την άλλη οι εργοδότες οξύνουν την επίθεσή τους. Τελευταίο μέτρο τους το να κλείσουν τις εργατικές κατοικίες στις οποίες διαμένουν απεργοί και να προχωρήσουν σε εκτεταμένες απολύσεις.
Η συμφωνία με την εταιρεία Λονμίν (Lonmin) στα μέσα του Σεπτεμβρίου, η οποία έδωσε αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων στο ορυχείο έως και 22%, περιορίστηκε τελικά μόνο στη συγκεκριμένη εταιρεία.
Η σύμβαση αυτή ήταν η λήξη μόνο της πρώτης «πράξης» των κινητοποιήσεων και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους εργαζομένους σε όλη την χώρα. Οι εργαζόμενοι στα ορυχεία πλατίνας, συνεχίζουν τον αγώνα τους μαζί με τους εργαζόμενους στα ορυχεία χρωμίου, χρυσού και τους ανθρακωρύχους.
Η σφαγή της 16ης Αυγούστου, στην οποία σκοτώθηκαν 34 μεταλλωρύχοι στη Νότια Μαρικάνα (South Marikana) από αστυνομικές δυνάμεις της Ν. Αφρικής, προκάλεσε κατακραυγή σε όλη την Νότια Αφρική και ένα πρωτοφανές «κύμα» διεθνούς αλληλεγγύης.
Οι απεργοί εργάτες των ορυχείων στην περιοχή (Ράστενμπεργκ) Rustenburg, προχώρησαν στη δημιουργία μιας Συντονιστικής Απεργιακής Επιτροπής, που αποτελείται από εκπροσώπους από καθένα από τα δεκαπέντε διαφορετικά ορυχεία που ανήκουν σε διαφορετικές εταιρείες και βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις.
Ανθρακωρύχοι και από άλλες επαρχίες ζήτησαν από την Συντονιστική Απεργιακή Επιτροπή να τους επισκεφτεί για να βοηθήσει στο συντονισμό των αγώνων τους . Αυτό περιλαμβάνει και τα χρυσωρυχεία της Κάρλτονβιλ (Carletonville) στην επαρχία Γκαουτένγκ (Gauteng) – η οποία αποτελεί τη «καρδιά» της βιομηχανικής παραγωγής της Νότιας Αφρικής, κι όπου οι εργαζόμενοι απεργούν εδώ και δύο εβδομάδες.
Οι απεργοί μάλιστα είχαν αρνηθεί να συναντηθούν με τον πρόεδρο της Εθνικής Ένωσης των Ανθρακωρύχων (NUM) της Νότιας Αφρικής, καθώς η ηγεσία του NUM και η συνδικαλιστική ομοσπονδία Cosatu (η Νοτιοαφρικάνικη ΓΣΕΕ) προσπάθησαν να βοηθήσουν τις κρατικές δυνάμεις να συγκαλύψουν τη σφαγή του περασμένου Αυγούστου. Το NUM μίλησε ακόμα και για «αυτοάμυνα» από την πλευρά της αστυνομίας, την ίδια στιγμή που αυτόπτες μάρτυρες έδιναν λεπτομέρειες για οργανωμένη και σκληρή δολοφονική επίθεση στους απεργούς εργάτες.
Από την άλλη η Συνομοσπονδία Cosatu, βλέποντας τους εργάτες να αυτοοργανώνονται και να ξεπερνάνε την ηγεσία του NUM, έκανε στροφή και άρχισε να υποστηρίζει τα αιτήματά τους, σε μια προσπάθεια να μην ξεφύγει πλήρως ο έλεγχος από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Η Συντονιστική Απεργιακή Επιτροπή είναι η πραγματική ηγεσία της δυναμικής απεργίας των εργαζομένων στα ορυχεία. Δημιουργήθηκε όταν τα ξεπουλημένα συνδικαλιστικά στελέχη γύρισαν την πλάτη τους στους απεργούς και τώρα παλεύει να αναβιώσει το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας.
Κάτω από αντίξοες συνθήκες και χωρίς οικονομικούς πόρους, η Επιτροπή διοργανώνει περιοδείες και συναντήσεις σε πολλούς εργασιακούς χώρους με σκοπό την επέκταση και την κλιμάκωση των απεργιών.
Το «Κίνημα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού» (DSM, αδερφή οργάνωση του Ξεκινήματος στην Ν. Αφρική τμήμα της CWI) δίνει τη μάχη μαζί με τους απεργούς μεταλλωρύχους και τους ανθρακωρύχους. Σύντροφοί μας παίζουν κεντρικό ρόλο στην οργάνωση του απεργιακού αγώνα και στις συντονιστικές επιτροπές. Η διεθνής εκστρατεία στήριξης του αγώνα των Νοτιαφρικανών ανθρακωρύχων και μεταλλωρύχων που έχει αναπτύξει η CWI, είχε ιδιαίτερο αντίκτυπο στους απεργούς. Το DSM έχει ρίξει όλες του τις δυνάμεις στη μάχη για τη νίκη των ηρωικών ανθρακωρύχων και μεταλλωρύχων απεργών – μια μάχη η έκβαση της οποίας θα έχει αντίκτυπο στην πορεία του εργατικού κινήματος της Ν. Αφρικής συνολικά.
