Το «Ξ» μίλησε με τη συντρόφισσα Στέλλα Χονδροματίδου, γιατρό στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου και μέλος του ΔΣ της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ), για τις επιθέσεις της κυβέρνησης στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
- Κυκλοφόρησε πρόσφατα το σχέδιο του Υπουργείου Υγείας για το «νέο ΕΣΥ», όπως το ονομάζει. Ποιες είναι βασικές αλλαγές που περιλαμβάνει;
Ενώ στην πανδημία αποδείχθηκε η τεράστια σημασία του δημόσιου χαρακτήρα της περίθαλψης και η ζωτική ανάγκη ενίσχυσης του, βλέπουμε τώρα την κυβέρνηση να προχωράει στην κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Με τις επικείμενες αλλαγές για το «νέο ΕΣΥ» ανοίγουν διάπλατα την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα και παράλληλα μετακυλούν το κόστος στους πολίτες.
Αντί για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, τα νοσοκομεία θα κάνουν συμβάσεις με ιδιώτες γιατρούς και ιδιωτικά πολυϊατρεία που θα καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες τους και τις εφημερίες.
Θεσπίζεται η λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων, πράγμα που θα σημαίνει ότι ο ασθενής που θα χειρουργείται απόγευμα θα επιβαρύνεται με το 30% του κόστους της επέμβασης και της αμοιβής του γιατρού, ενώ όσοι δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά, θα περιμένουν στην λίστα των πρωινών χειρουργείων για μήνες. Δεδομένου ότι λόγω της πανδημίας αναστάλθηκε το 80% των χειρουργείων, οι λίστες των χειρουργείων έχουν φτάσει έως και δυο χρόνια!
- Πολλά είναι και τα σενάρια περί εισόδου ιδιωτών και ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών. Σε ποιο βαθμό ισχύουν αυτά;
Δεν πρόκειται για σενάρια…
Η κυβέρνηση με αφορμή την αναστολή εργασίας των ανεμβολίαστων εργαζομένων, έδινε με προηγούμενες τροπολογίες την δυνατότητα στα νοσοκομεία να καλύπτουν τις κενές θέσεις από ιδιωτικές εταιρίες εργολάβων. Αφορούσαν υπηρεσίες όπως η διοίκηση, οι τραυματιοφορείς, τα ασθενοφόρα κτλ. Έτσι είδαμε από πέρυσι να γίνονται προσλήψεις εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με απευθείας αναθέσεις, χωρίς την έγκριση του υπουργείου Υγείας. Το καθεστώς δε των ιδιωτών γιατρών «με μπλοκάκι», που μπορούν να εργάζονται στα νοσοκομεία, ισχύει ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια, ενώ τώρα με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, θα καθιερωθεί ευρέως.
- Η πανδημία απέδειξε με τον χειρότερο τρόπο την οριακή κατάσταση που βρίσκεται το ΕΣΥ, υποστελεχωμένο και υποεξοπλισμένο. Οι συγχωνεύσεις και τα λοιπά σχέδια του Υπουργείου σε ποια κατεύθυνση κινούνται;
Τα δημόσια νοσοκομεία έχουν αποδυναμωθεί πλήρως και βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση από ποτέ. Ενώ είχαν κλείσει αρκετά από αυτά στα χρόνια των μνημονίων, με την πανδημία αναδείχθηκαν οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές. Επιπλέον αυξήθηκαν οι ανάγκες λόγω αποχώρησης εργαζομένων είτε λόγω των αναστολών, είτε λόγω συνταξιοδοτήσεων ή εθελοντικών παραιτήσεων.
Τώρα με το νέο σχέδιο προβλέπεται η περαιτέρω υποβάθμισή τους, με συγχωνεύσεις και μετατροπή των νοσοκομείων σε κέντρα ημερήσιας νοσηλείας, (δηλαδή Κέντρα Υγείας), μειώνοντας τις αρμοδιότητες και τις υπηρεσίες που παρέχουν, ιδίως στην περιφέρεια.
Οι ιδιωτικές κλινικές που επωφελήθηκαν και πριμοδοτήθηκαν από την συνειδητή πολιτική διαχείρισης της πανδημίας, θα συνεχίσουν να αποτελούν την εναλλακτική λύση της νοσοκομειακής περίθαλψης, για όσους έχουν φυσικά τη δυνατότητα να πληρώνουν.
- Ποια μέτρα θα έπρεπε να παρθούν στην κατεύθυνση της πραγματικής στήριξης της δημόσιας Υγείας και του ΕΣΥ και πως θα πρέπει να ανταποκριθούν οι υγειονομικοί μέσα από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες τους;
Η πραγματική στήριξη της Δημόσιας Υγείας βρίσκεται στις πάγιες διεκδικήσεις των νοσοκομειακών:
Διεκδικούμε ένα σύγχρονο, υψηλού επιπέδου, αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, χωρίς καμία επιχειρηματική δραστηριότητα, με ένα ανεπτυγμένο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σε πανελλαδικό επίπεδο.
Διεκδικούμε μαζικές μόνιμες προσλήψεις, ώστε να καλυφθούν τα κενά των οργανικών θέσεων και να επαναλειτουργήσουν τα νοσοκομεία που έχουν κλείσει.
Για να γίνουν τα παραπάνω, θα πρέπει να υπάρξει δραστική αύξηση της χρηματοδότησης της Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό και να σταματήσουν οι αθρόες ενισχύσεις του ιδιωτικού τομέα της Υγείας!
Γνωρίζουμε ότι αυτές οι διεκδικήσεις συγκρούονται με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης, συνεπώς χρειάζεται να δοθεί μεγάλη μάχη η οποία δεν είναι εύκολη. Σε αυτό συντείνει και η δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι υγειονομικοί, οι οποίοι δουλεύουν σε εξαντλητικές συνθήκες προσπαθώντας να κρατήσουν το ΕΣΥ όρθιο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν μεγάλα αποθέματα για μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.
Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από τον οργανωμένο-συλλογικό αγώνα όλων των εργαζομένων, όχι μόνο των υγειονομικών, καθώς η άλωση του ΕΣΥ αφορά ολόκληρη την κοινωνία και πρωτίστως τα εργατικά και φτωχά λαϊκά στρώματα.
